Lieve vriendschap, Vriendschappen zijn er in alle vormen en op allerlei niveaus. Ik heb geleerd (door ervaringen uit mijn verleden) dat je moet doseren. Vooral om jezelf een plezier te doen. In je jeugd bestaan vriendschappen uit samen naar school lopen, bij elkaar blijven logeren in de vakantie of uit een kamp waar je samen naartoe gaat. Je kunt delen met je vriendinnen wat je niet tegen je ouders durft te vertellen en je leert van je vriendinnen omdat zij een andere achtergrond hebben of omdat ze de wereld op een andere manier zien. Je praat over knappe jongens uit je klas, over paardrijden, over leuke kleren en over je irritante broertje of zusje. Als je een nieuwe periode ingaat en naar een hogere school gaat veranderen die vriendschappen omdat je met een vele grotere groep mensen omgaat. Je gaat al op zoek naar vriendinnen die dezelfde hobby hebben, dezelfde kleding dragen en die naar dezelfde muziek luisteren. Je bent ook op zoek naar iemand waar je hard mee kan lachen, zo kom je je schooltijd door. Je leert dat je geheimen kunt delen, en dat je vriendinnen kiest die toch niet zo goed met geheimen om kunnen gaan. Je leert gekwetst te worden, maar ook geliefd. Je behoort tot het populaire groepje of juist niet, en dat vormt je ook voor een deel. Ik heb een paar goede vriendinnen gehad waar ik nog steeds met zeer warme gevoelens aan terug denk. Ik zie mijn jongere versie door het leven dansen en grenzen opzoeken. Ik zie mezelf gekwetst worden en leer langzaam dat het goed is mezelf af en toe onder de loep te nemen. Het is geven en nemen en als dat niet overeen komt bloedt de vriendschap vanzelf dood. Soms verlies je vriendinnen uit het oog omdat je weer een volgende fase in je leven aangaat. Je gaat studeren of werken en komt met nog een grotere groep mensen in aanraking. Je interesses verschuiven en je leert jezelf steeds beter kennen. De vraag rijst: wat wil ik met mijn leven en wie past daar goed in? Andere belangrijke dingen worden nu interessant. Geld, intimiteit, vrijheid in je eigen denken, je toekomst. Je maakt slechte keuzes en je leert ervan. Je probeert dichtbij jezelf te blijven en mensen dichtbij je te halen maar sommige op enige afstand te houden. Je zoekt vriendinnen die veel op je lijken of die je uitdagen de wereld op een andere manier te benaderen. Je zoekt een partner waar je denkt helemaal jezelf bij te kunnen zijn. Dat lukt niet altijd in één keer. Telkens weer kun je jezelf de vraag stellen: hoe kom ik dichtbij mezelf. Het heeft jaren geduurd bij mij. Veel te lang eigenlijk vind ik. Maar nu kijk ik terug op een onstuimig verleden waarbij mij veel is aangedaan, maar waar ik (hoe cliché ook) sterker uit ben gekomen. Ik ben niet krampachtig meer op zoek naar van alles. Je kunt niet meer dan eerlijk zijn tegen jezelf en weten waar je sterke punten liggen en je zwakke. Je hebt inmiddels zo veel levenservaring dat je kunt relativeren en jezelf recht in de spiegel aankijken. Zolang ik dichtbij mezelf blijf, komen er vast mensen in mijn leven, die aangesproken worden door wie ik ben. Door wat ik te geven heb. Als je die mensen vindt ben je ook bereid om hen door moeilijke periodes te helpen, je houdt immers van hen op een volwassen, eerlijke en oprechte manier. Je hebt voor hen gekozen en ze maken deel uit van je leven. In mijn man heb ik mijn soulmate gevonden en ik voel me nergens anders zo thuis als bij hem. Hij heeft de moeite genomen mijn ‘chaotisch ik’ te leren kennen en ervan te houden. Hij daagt me uit en is verschrikkelijk lief voor me. Ik daag hem uit, mijn wereld is een hele nieuwe wereld voor hem en wij kunnen avond na avond kletsend op de bank doorbrengen. We zijn nog lang niet uitgepraat. Ik heb niet heel veel vrienden, maar degene die ik heb, zijn de mensen die het leuk vinden met mij om te gaan en de mensen die mij nemen voor wie ik ben, ook al snappen ze niet alles van mij. Zij zijn belangrijk voor mij. Ik wil leren over mensen, ik wil meegaan in hun wereld en hun idealen. Het is heerlijk om te weten wat je hebt aan mensen en ik vindt het bijzonder als mensen zichzelf onder de loep kunnen nemen, iets willen leren van zichzelf, over zichzelf. Je vriendschappen zijn nu intens of minder intens. Je kiest daar zelf voor. Ze geven je een fijn gevoel en zijn goed voor je eigenwaarde en je zelfverzekerdheid. Ze worden belangrijker naarmate je ouder wordt. Uiteraard is een goede baan fantastisch, maar als er niemand is om dat mee te delen is dat toch erg eenzaam. Het is geweldig als je vrienden meeleven met je wanneer je iets gedaan hebt waar je trots op bent, en dat je dat gevoel ook terug kunt geven. Je vrienden gunnen je alles, en jij gunt hen alles. Zolang je jezelf maar bent want vrienden voelen en merken het als je dat niet bent. Zo werd mij laatst nog eens op het hart gedrukt door een vriend van mij. “Jij bent écht jezelf Sofie, daarom hebben we je omarmd zoals we gedaan hebben”. Ik vond dat een geweldig compliment! Jezelf zijn is zó belangrijk. Jezelf anders voordoen dan je bent, brengt je op den duur in zo vreselijk veel problemen. Dat is te ingewikkeld en daar willen mensen niet bij betrokken worden. Het is ook fijn om jezelf te zijn, je bent dan ten alle tijden trouw aan jezelf en je hoeft je nergens slecht over te voelen. Dat geeft een enorme rust. Vooral ook in je hoofd. En omdat we in een drukke maatschappij functioneren, is het een weldaad om je in ieder geval thuis en met je vrienden te kunnen ontspannen, om je los en vrij te voelen. Vriendschap geeft kleur aan je leven. Het pallet is eindeloos….
Posted on: Thu, 25 Jul 2013 13:54:27 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015