Lucy Terwijl ik mijn handen was, kijk ik mezelf recht aan in de spiegel. Mijn mascara is een beetje uitgelopen. Ik glimlach. We hebben ook zo verschrikkelijk veel gelachen vanavond. Ik heb de meiden echt gemist. Sinds Eva nu ook weer vrijgezel is, kunnen we dit soort avondjes weer eens wat vaker plannen. Ik droog mijn handen af en draai nog eens een rondje voor de spiegel, waarbij ik goed kijk of alles op de juiste plaats zit. Het zal je maar gebeuren dat je met je rokje in je onderbroek terug de kroeg in loopt. Nee, dat zou mij nooit gebeuren. Ik besteed altijd veel aandacht aan mezelf, en dat zie je ook, al zeg ik het zelf. Nog snel even een lipglossje en dan gaan we weer terug de gezelligheid in. Ik neem me trouwens bij deze voor om alleen nog spa te drinken want ik voel me enigszins draaierig. Het zou zonde zijn als ik ziek zou worden straks van zo’n leuk avondje. Zo. Klaar om weer wat plezier te hebben met Eva en Emma. Als ik de deurklink vast wil pakken gaat hij al vanzelf omlaag. De deur gaat open en Emma komt naar binnen. “Ben je klaar Luus, je hebt wel weer je tijd genomen hè?” Ze geeft me een kus op mijn wang en ze stapt langs me heen om de enige damestoilet in de kroeg binnen te gaan. Ik lach haar na maar op het moment dat ik terug wil draaien naar de deur, lijkt die deur te bewegen. Nee, sterker nog: ik zie twee deuren, of misschien wel drie… Met een trage beweging grijp ik naar de deur en trek hem naar me toe. Ik grijp naar de deurpost en nadat ik die twee keer gemist heb, grijp ik raak. Ik hou me met mijn ene hand vast aan de deurpost en met mijn andere hand strijk ik in slow-motion door mijn haar om de indruk te wekken dat er niets aan de hand is. De muziek klinkt ver weg, eigenlijk lijkt het alsof mijn hoofd vol watjes zit, wat raar! Zoveel heb ik toch niet gedronken? Toch zeker niet zoveel dat ik hier dadelijk van mijn houtje ga? Ik krijg het ineens héél erg warm. Het zweet breekt me uit en ik zie allemaal donkere vlekken voor mijn ogen. Waar komt dit akelige gevoel toch vandaan? Ik voel me zo slecht ineens, ik heb toch niets verkeerd gegeten bij de Italiaan? Emma en Eva hebben toch ook nergens last van? Ik zie vage contouren van mensen. Ik zie een rode vlek en weet dat dat Eva moet zijn met haar rode rokje. Ik wil naar Eva roepen, maar er komt geen geluid uit mijn mond. Mijn mond beweegt zelfs niet eens, mijn lippen doen het niet! Waarom doen mijn lippen het niet? Eva……help mij……ik moet naar buiten……. Pfff ik heb het bloedheet, ik moet nu naar………. Ik hoor iets….. Ik hoor stemmen, ik weet het zeker…… Waarom kan ik ze niet verstaan? Het is misschien een andere taal……..ik hoor écht stemmen, gek. Er zitten watjes in mijn hoofd. Ik voel ook iets op mijn rug, maar ik weet niet wat. Wat is dat voor een raar gevoel. Het schuurt. Ik zit in een trein. Zit ik in een trein? Het zijn mannenstemmen, ik weet het zeker. Ze hebben plezier, je hoort het aan ze. Maar wat gebeurt er toch met mij? Waarom beweeg ik de hele tijd? Langzaam wordt mijn hoofd een beetje helderder. Ik voel me misselijk zeg. En dat bewegen maakt het er niet beter op. Het is steeds dezelfde beweging, wat raar. Langzaam begin ik iets te zien. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes om scherper te kunnen zien, maar dat kost even wat moeite. Waarom ga ik toch zo op en neer? Waarom duurt alles toch zo lang? Het beeld voor mijn ogen wordt steeds duidelijker en de stemmen nu ook. Ik zie het gezicht van een jongen. Recht voor me. Hij is heel dicht bij mijn gezicht. Hij kreunt en beweegt net zoals ik. Met een schok dringt het tot me door. Die jongen is naakt! Die jongen is met mij aan het vrijen. Hij zit in mij! Hij heeft seks met mij! Ik wil dit niet!! Ik begin wild om me heen te slaan en schoppen. “Shit, ze komt bij!” hoor ik iemand zeggen. “Snel pak nog wat spul!” “Schiet op!” Ik zie drie jongens door de kamer lopen. Ik lig op mijn rug op een bed. Ik wil er vanaf springen maar mijn lichaam wil niet. Twee jongens komen terug en pakken mij bij mijn armen en houden die vast. Ik trap als een gek. Waar ben ik in verdomme? Wat doen die jongens? Mijn buik doet zeer. Ben ik nu gek aan het worden? Ik ken ze niet, die jongens. Wat doe ik dit bed? Ik kan me niets herinneren, maar ik trap of mijn leven er vanaf hangt. “Laat me los!”. “Laat me los eikel!” Trappen Luus, trappen! Zo hard als je kan. Het maakt niet uit dat je ze pijn doet, je móet ze pijn doen, anders stopt dit niet! Kom op Luus. “Pak haar benen vast Johan, ze moet stil liggen!” Roept één van de jongens. Ik probeer me zo te draaien en te keren dat hij mijn benen niet te pakken krijgt, maar het lukt hem toch. “Hou haar mond open, hou haar mond open!” De derde jongen houdt mijn gezicht stevig vast. Ik probeer mijn hoofd naar links en naar rechts te draaien, maar dat lukt ook al niet meer. Ik zie dat iemand een glas voor mijn gezicht houdt. “Drink dit maar Lucy, dan ben je alles zo weer vergeten”, zegt de jongen. Zijn hoofd is verhit. Hij heeft een flink blauw oog, ik hoop dat ik dat gedaan heb. Ik pers mijn lippen op elkaar en probeer mijn hoofd weer weg te draaien, maar dat wordt stevig vastgehouden. De jongen met het glas in zijn handen knijpt ineens mijn neus dicht. Ik krijg geen lucht……. ik móet ademhalen! Ik kan niet meer en ik open mijn mond om een flinke teug adem te pakken. Zodra ik dat doe, giet de jongen met het blauwe oog het drankje in mijn mond. Ik slik en ik slik. Ik hoest en proest. Als ze klaar zijn met het drankje houden ze me nog vast, maar doen ze verder niets meer. Ik voel me zo vreselijk hulpeloos…… Waarom gebeurt dit toch? Ik besluit niet meer te vechten. Ik laat het maar los. Ik kan toch niets doen. Ik wordt licht in mijn hoofd. Ik hoor nog vaag iemand zeggen: “je hebt te weinig spul in haar drank gedaan, idioot!” Er zitten weer watjes in mijn hoofd. Eigenlijk voelt dat wel prettig. Het is veilig, die watjes in mijn hoofd. Ik ben moe….. Ik open mijn ogen. Het duurt even voordat ik helder zie. Wat hoor ik toch voor lawaai? Het lijkt wel een trein. Ik lig op de grond. Op zand. Het kraakt tussen mijn tanden. Het is donker buiten. Ik slik en merk dat mijn keel zeer doet. Waar ben ik? Ik ga moeizaam rechtop zitten en tuur om me heen. Ik kan totaal niet plaatsen waar ik ben. Waarom lig ik niet gewoon thuis in mijn bed? Waarom lig ik hier in het zand? Weer dat lawaai. Ik draai me om naar het kabaal en ik zie een goederentrein langs rijden, op nog geen 20 meter afstand van waar ik zit. Naast me ligt mijn tas. Verward pak ik hem op. Ik sta op en moet even blijven staan. Ik ben een beetje duizelig. Ik denk na. Waar kun je zijn Luus? Waarom ben je hier alleen? Ik zie niemand. Volgens mij is dit het industrieterrein? Wat doe ik hier verdorie? Wat heb ik gedaan vanavond? Ik probeer het me te herinneren maar er komt niets. Hoezo niets? Ik weet toch zeker wat ik heb gedaan? Waar ben je geweest Luus? Ik kijk naar mijn kleren. Wat zit dat raar. Mijn rokje zit achterstevoren en mijn t-shirt zit binnenste buiten. Wat ís dit? Mijn maag draait zich om. Ik kan me nog net wegdraaien voordat ik overgeef. Ik schiet in paniek. Wat is er met mij gebeurd? Wie heeft mij zo aangekleed? Shit, ik zal toch niet…..nee Luus dat kán niet, dat mág niet. Dat zál toch niet? Ik concentreer me om me íets te herinneren, maar er komt werkelijk niets. Wat moet ik doen? Ik kijk nogmaals om me heen maar ik zie niets of niemand. Luus, even nadenken. Als je niet weet wat er gebeurd is, vraag je dan maar af hoe je hier weg komt. Ik begin te lopen. Ik zie een soort stoep en besluit daar naartoe te lopen. Ik heb het gevoel een beetje te zweven, dus ik loop maar beter voorzichtig. Ik loop een poosje over die stoep als ik me bedenk dat ik misschien wel een telefoon bij me heb. Ik stop en ga op de stoeprand zitten. Ik doe mijn tas open en zoek naar mijn telefoon. Ik graai door mijn tas en vind een klein visitekaartje. Een visitekaartje van een Italiaans restaurant. Ik voel dat er iets gebeurt in mijn hoofd. Dit betekent iets, ik weet het zeker. Ik weet alleen nog niet wat. Ik doe mijn ogen dicht om me beter te kunnen concentreren. Ben ik Italiaans gaan eten? Met wie dan? Ik weet het echt niet. Ik laat het kaartje weer terug glijden in mijn tas en ga verder op zoek naar mijn telefoon. Ha, gevonden. Ik zet hem aan en ik zie een foto van mijzelf, met Emma en Eva. Ik draag dezelfde kleren als op die foto. Ja! Ik ben met Emma en Eva gaan eten bij de Italiaan! Ik weet het weer. Waar zijn Emma en Eva? Waarom zijn we niet met zijn allen bij elkaar gebleven? Ik snap het echt niet. Ik moet ze bellen! Ik scrol door mijn contacten en zie Eva staan. Ik duw op het groene knopje en ik hoor de telefoon overgaan. Nadat hij 4 keer is overgegaan krijg ik haar antwoordapparaat: “Hallo, met Eva, spreek een berichtje in, dan bel ik je snel terug”. Verdomme Eva, neem nu op! Ik draai haar nummer weer, maar krijg weer haar antwoordapparaat. Ik zeg: “Eva, waar ben je? Waar is Emma? Ik ben op het industrieterrein en ik weet niet waarom. Kun je me ALSJEBLIEFT komen halen?” Ik scrol verder door mijn contacten en vind Emma. Ik bel haar. Hij gaat over. Please, geen antwoordapparaat, geen antwoordapparaat…….. “LUCY, WAAR BEN JE…….?” hoor ik. “Emma! Emma je móet me komen halen…….”
Posted on: Thu, 19 Sep 2013 20:12:11 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015