Mahmut Muhtar Paşanın ikinci şark ordusunun muharebatı adlı kitabından alıntıdır. S.234-271. 1800 lu yılların sonu Subay sözu ile memur sözu mana ve anlamı bir degildir. Bu bir gerçektir ki bizden gayrı her memlekette kabul olunmuştur. Subay bir yaralama aleti olan ordunun yok edici kuvvetini sevk ve idare etmekle ve o kuvveti surekli ve guçlu bulundurmakla sorumlu ve kılıç sahibi bir elemandır. Sanatını bilen ve moral ve beden bakımından hizmet görmeye guçlu olmakla birlikte görev icabı daima azim ve metanet ve gereginde zor ve şiddet gösterebilmesi ve pek buyuk bir fedekarlık duygusu ile duygulanmış olması gerekir. Bu niteliklere doguştan sahip olanlar pek azdır.Bu sebeple, subayları, bu duyguları uyandıracak ve bu nitelikleri kazandıracak bir egitime tabi tutmak gerekir.YURDUMUZDA BU YÖNLER NE TAKTİR OLUNABİLMİŞ VE NEDE GÖZ ÖNUNE ALINABİLMİŞTİR. HİÇ BİR VAKİT SUBAYLARIMIZA UNİFORMA GİYMİŞ SİVİL BİR MEMURDAN BAŞKA BİR GÖZLE BAKILMAMIŞTIR. VE YUKSELME , İLERLEME VEYA CEZALANDIRMA HUSUSLARINDA BİR KALEM EFENDİSİNDEN GAYRI TUTULMAMIŞTIR. BU BAKIMDAN HER SUBAYIN ERATA VE ASTLARINA KARŞI MANEN VE KANUNEN EGEMENLİGİNİ SAGLIYACAK OLAN AMİRLİK NİTELİKLERİ ORDUMUZDA TAM ANLAMI İLE GELİŞMEMİŞTİR. İŞTE BUNUN İÇİN DUŞMAN KARŞISINDA ERATIN MANEVİ DAYANAGI OLACAK OLAN SUBAYLAR YALNIZ SAYICA VE BİLİMCE DEGİL ÇOGU ZAMAN MORAL VE AHLAKÇA DAHİ YETERSİZLİK İÇİNDE BULUNMUŞTUR. Rahmetli muhtar paşamız ve tum ecdadımız bu gunleri görseydi acaba ne derdi. Zafer Ersöz
Posted on: Thu, 31 Oct 2013 13:14:06 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015