Narilatha - the flowers in Sri Lanka’s Mythology ‘Nari latha wela’ is a renowned mythical vine or a climbing plant that bears a flower known as the ‘Nari latha’ flower. This flower that resembles a woman of exquisite beauty and grace is said to have the power to distract even hermits. As another Buddhist tale unravels, seeing one of these flowers caused one ascetic man who had been committed to meditating deep in the jungle to renounce his spiritual achievements in favour of a worldly life. Later on he married and lived a life of worldly comforts with his family. Narilatha - the flowers in shape of a woman Among the multiplicity of variegated and multi-faceted motifs in Sinhalese art forms the combinations of flowers and creepers or latha-karma make a fascinating background to the craft or object they adorn. Throughout the centuries from the sculptures of the earliest available archeological specimens as found in Mihintale and Anuradhapura and the terra cotta figurines excavated from places like Panduwasnuwara, the wood work and metal crafts of more recent centuries, the delicate crafted ivory work, in embroidery, in the lacquered craft works and even the wall paintings in temples, varying specimens of latha-karma or floral foliage motifs are found in abundance. Of these forms Bell remarks, The main ornament, repeated in endless variety.... is the continuous scroll foliage... single or double, large or small, plain or complex its convolutions throwing off leaves... or sometimes a repeated flower or even enclosing partially or throughout figures of dancers — the one leading idea is ornamentation, more elegant, refined and better suited for its purpose. Latha-Karma (Pali lata kamma) in general terms is the creation of decorative forms using certain elements of liya vel or rambling creepers to obtain and effect of grace and charm. Thus the liya vela is a decorative art form using the leaves and flowers and other appurtenances of a rambling creeper to create a thing of beauty. In its primary meaning vela is a climbing plant, a jungle creeper, one that entwines a tree or creeps along the ground; it has a secondary meaning of rope, thus the word welpota. Meanwhile liya also has the primary meaning of vela or latava, while in poetic usage it takes a secondary meaning of woman as well as gracefulness. It is in the manner in which the variety of its various components made up of flowers, leaves, buds, branches and tendrils are rhythmically disposed that contribute to its ultimate gracefulness and enchanting effort. It may either be used to cover a somewhat vacant space or may form a border to give a sense of completeness to a picture or work of art. In either case it would bear an appearance of being an intrinsic part of the main theme. Many of these specimens start from a central figure either of a bird or an animal, natural or mythical or even a human being, commencing in each case either from its mouth or some part of his anatomy; there are some that commence from a flower such as a lotus or a mythical flower such as a sina mala or from a symbolic figure known as a traditional art form. The basic rudimentary form of this design composition is a line drawn in a regular undulating rhythmic form to which a variety of extensions, permutations, configurations, modulations and modifications have been conjoined. According to Ananda Coomaraswamy the basic element displayed in the liya vela is the scroll or suli vela while T. U. de Silva in his book Parani Sinhala Chitra — Sarasili Mostara, has given three different types: thani suli saha ira (single spiral and line), suli deka, (double spiral) and Suli Vela, (continuous spiral). It is around these three basic forms that all the other elaborations are made. These rambling creepers are never found depicted in their natural form but are stylised representations of the originals. In some of them, particularly those on some of the moonstones of the Anuradhapura period, the roots, the stem and the leaves are all depicted in their natural form. It is however, the manner of the incorporation of these elements in a rhythmic pattern that has given the remarkable distinction which characterise them. The stylised forms in which leaves, flowers, buds and tendrils are depicted are the generally accepted conventional forms known in Sinhalese art, particularly in the Kandyan era. The flowers are generally mythical, such as katuru mala or sina mala. Even when natural flowers are incorporated such as sapu mala, picca mala or annasi mala, it is never in their natural form but in a stylised manner which were known as the conventional forms at the time. The differences, if any, are due to regional variations in different parts of the country. A simple ornamented leaf in basic scroll formation found in ancient stone sculpture, old wood work, silver and brassware and in lacquer work is called peralum patha. Ananda Coomaraswamy points out that a noteworthy form in Kelaniya pottery is an archaic form reminiscent of Greek and other Mediterranean forms. It is not always a single creeper that is depicted, which is termed thani pota vela. Sometimes two similar creepers called depota liya vel are combined interlacing or running parallel to each other in a regular rhythmic pattern to which are given the names of vel dangara or vel puttuwa or bada vel. Often too in the formation of these combinations a multiplicity of creepers are incorporated which is called dangara vel. Often too in the formation of the leaf the formation called the liyageta is used; this is found chiefly in lacquer work and is termed liyageta vela. Generally is walking sticks where lacquer work is used the creeper ornamentation makes it a latha yatthi, while a floral pattern would make it puppa yatthi and a stick adorned with birds is called sakuna yatthi. In Indian sculpture the motif appears in a somewhat different form, is Bharhut, Mathura and Nagarjunakonda. In some Caves in China also the floral creeper is depicted in a somewhat different forms from the ones found in Sri Lanka. In Sri Lanka too there are significant variations. Thus the earliest form obtaining in the Mihintale vahalkada in what may be termed kalpa lata form, though adopted in later centuries in the free standing pillars at Polonnaruwa, in the moonstones the form adopted is quite different as the display of the leaves, stem and roots are in their natural formations. Several centuries later in the Kandyan era the stylised forms begin to reappear. In Anuradhapura at Mirisavatiya and Abhayagiriya in particular the old form as well as the newly adopted natural forms are seen. To the multiplicity of these variant forms of this motif must be added another class of liya vela where human and animal forms are incorporated. The most significant of these is called the Nari lata, a mythical creeper which embodies within its branches the enchanting bust of a maiden of exquisite beauty. Apart from the specimens of this motif depicted in the wall paintings of the mediaeval period, in ivory works, pottery, metal crafts and other similar crafts many references are also made to it in the literary works of this period. In one verse in the Subhasita the author states that the face of a liya thambara was capable of breaking the spiritual attainments of dhayana of a hermit. It is also stated in these works that the nari lata creeper is found in the Himalayan mountains around the mythical lake anotattavila. Ananda Coomaraswamy in his Mediaeval Sinhalese Art has recounted this story as found in Kathavastu Prakarma to illustrate the nature of the mythical nari lata vela, of how a Brahman in Kasirata lost his dhayana power which he had attained with considerable difficulties by observing severe austerities. It is also in the literary works of the mediaeval period that references are found to similar creepers bearing animal forms such as sinha latha (lion faces), vershaba latha (bull faces) and kinduru latha where the mythical kindura is depicted. In the Buddhist temples of the Kandyan era the nari lata ensemble has been a favourite motif and has been depicted in a variety of forms. One of the most enchanting representations is the one found at the Ridi Vihara which is reproduced in Mediaeval Sinhalese Art . In this instance only the bust of the female figure is shown wreathed in a profusion of delicately delineated rambling creepers. In certain other instances the bare bust of the female form is depicted in a combination of both frontal as well as side aspects of their faces. In many instances the part of the figure below the waist is shown in the form of a flower in full bloom. Some of these flowers are not natural flowers, but mythical flowers such as sina mala or katuru mala or kadupul mala. Of the kadupul mala which is also a version of katuru mala, Ananda Coomaraswamy says that it belongs to the Naga world (Mediaeval Sinhalese Art, page 94). There are also references in Sinhalese literature of the period where it is said that young damsels decked their hair with kadupul flowers. (Selalihini Sandesa v 44 — K. D. P. Wickremasinghe). Buddhist literary sources also refer to the kadupul tree as the effulgent throne of God Sakra as he sits under it accompanied by his vast retinue enjoying divine luxury. It is perhaps the one single building where the nari lata as well as kinduru lata in their great variety of forms are found is the Dalada Maligawa in Kandy. In one of the Ground Floor Ceiling Panels an interesting deviation is noted in that the human figure is not that of a woman but that of a male and the large number of individual faces accompanying the main figure also appear to be males. (Temple of the Tooth, Kandy — T. K. N. P. de Silva — Plate 133 — No. 42.42). Also reproduced in this report is a profusion of different examples of this theme. Over the Stone Doorway on the South Wall (Plate 30) is the figure of Lakshmi surrounded by a multiplicity of curvaceous creepers bearing a prodigality of leaflets and sina flowers of varying sizes and shapes shown on two sides of the figure of Lakshmi. Similar creepers more simply displayed with a separate flower, in each segment of the two panels of the doors are seen on the South end and north end walls. (Plates 34 and 35). On the beams and brackets on the ground floor as well as the upper floor and the ceilings throughout the entire building a multitudinous variety of creeper designs of different forms are found amounting to a veritable gallery of traditional Sinhalese Art. Narilatha - ดอกไม้ในตำนานของศรีลังกา นารี Latha Wela เป็นเถาตำนานที่มีชื่อเสียงหรือพืชปีนเขาที่หมีดอกไม้ที่รู้จักกันเป็นดอกไม้ นารี Latha ดอกไม้นี้เป็นผู้หญิงที่มีลักษณะของความงดงามและความสง่างามก็บอกว่าจะมีอำนาจที่จะหันเหความสนใจแม้ฤาษี เป็นเรื่องของชาวพุทธอีก unravels เห็นหนึ่งของดอกไม้เหล่านี้เกิดจากการที่มนุษย์นักพรตคนหนึ่งที่ได้รับการมุ่งมั่นที่จะนั่งสมาธิในป่าลึกที่จะสละความสำเร็จของจิตวิญญาณของเขาในความโปรดปรานของชีวิตทางโลก ต่อมาเขาได้แต่งงานและใช้ชีวิตสะดวกสบายทางโลกกับครอบครัวของเขา Narilatha - ดอกไม้ในรูปร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง ท่ามกลางความหลายหลากของลวดลายแตกต่างกันและหลายเหลี่ยมเพชรพลอยในรูปแบบศิลปะสิงหลการรวมกันของดอกไม้และเถาวัลย์หรือ Latha-กรรมทำให้พื้นหลังที่น่าสนใจเพื่องานฝีมือหรือวัตถุที่พวกเขาประดับ ตลอดหลายศตวรรษจากประติมากรรมในเร็วตัวอย่างแหล่งโบราณคดีที่มีอยู่เท่าที่พบใน Mihintale และอนุราธปุระและกระเบื้องดินเผาที่ขุดจากสถานที่เช่น Panduwasnuwara, งานไม้และงานฝีมือโลหะของศตวรรษที่ผ่านมามากขึ้นที่ละเอียดอ่อนการทำงานงาช้างฝีมือในการเย็บปักถักร้อยใน งานฝีมือเคลือบและแม้แต่ภาพวาดฝาผนังในวัดตัวอย่าง Latha-กรรมหรือลวดลายดอกไม้ใบไม้ที่แตกต่างที่พบในความอุดมสมบูรณ์ ข้อสังเกตเหล่านี้ในรูปแบบเบลล์ เครื่องประดับหลักซ้ำในหลากหลายไม่มีที่สิ้นสุด .... เป็นใบเลื่อนอย่างต่อเนื่อง ... เดี่ยวหรือเตียงคู่ขนาดใหญ่หรือขนาดเล็กธรรมดาหรือซับซ้อน convolutions ของการขว้างปาออกใบ ... หรือบางครั้งซ้ำแล้วซ้ำอีก ดอกไม้หรือแม้กระทั่งการปิดล้อมบางส่วนหรือทั่วร่างของนักเต้น - ความคิดชั้นนำอย่างใดอย่างหนึ่งการตกแต่งที่สง่างามมากขึ้นการกลั่นและดีเหมาะสำหรับจุดประสงค์ของมัน Latha-กระทู้ (บาลีด้ากรรม) ในข้อตกลงคือการสร้างรูปแบบการตกแต่งโดยใช้องค์ประกอบบางอย่างของ liya หรือการท่องเที่ยวหรือเถาวัลย์ที่จะได้รับและผลกระทบของความสง่างามและมีเสน่ห์ ดังนั้น vela liya เป็นรูปแบบศิลปะการตกแต่งโดยใช้ใบและดอกและ Appurtenances อื่น ๆ ของไม้เลื้อยท่องเที่ยวที่จะสร้างเรื่องของความงาม ใน vela ความหมายหลักคือพืชปีนเขา, ป่าไม้เลื้อยหนึ่งที่ entwines ต้นไม้หรือครีพไปตามพื้นดิน; มันมีความหมายที่สองของการ เชือก ดังนั้นคำว่า welpota ในขณะที่ Liya นอกจากนี้ยังมีความหมายหลักของ vela หรือ latava ในขณะที่การใช้งานในบทกวีที่ใช้ในความหมายที่สองของ ผู้หญิง เช่นเดียวกับ นุ่มนวล มันอยู่ในลักษณะที่หลากหลายของชิ้นส่วนต่างๆของมันสร้างขึ้นจากดอกไม้ใบไม้ตาสาขาและไม้เลื้อยจะทิ้งจังหวะที่นำไปสู่ความนุ่มนวลสุดยอดและความพยายามที่มีเสน่ห์ มันอาจจะถูกนำมาใช้เพื่อให้ครอบคลุมพื้นที่ค่อนข้างว่างหรืออาจเป็นชายแดนที่จะให้ความรู้สึกของความสมบูรณ์ให้กับภาพหรืองานศิลปะ ในทั้งสองกรณีที่มันจะทนลักษณะของการเป็นส่วนหนึ่งที่แท้จริงของธีมหลัก หลายตัวอย่างเหล่านี้เริ่มต้นจากการเป็นศูนย์กลางทั้งนกหรือสัตว์ธรรมชาติหรือเป็นตำนานหรือแม้กระทั่งความเป็นมนุษย์นับในแต่ละกรณีอย่างใดอย่างหนึ่งออกมาจากปากหรือบางส่วนของร่างกายของเขาบางส่วนของตน มีบางส่วนที่เริ่มจากดอกไม้เช่นดอกบัวหรือดอกไม้ที่เป็นตำนานเช่น Mala Sina หรือจากรูปสัญลักษณ์ที่รู้จักกันในรูปแบบศิลปะแบบดั้งเดิม รูปแบบพื้นฐานขององค์ประกอบขั้นพื้นฐานของการออกแบบนี้เป็นสายวาดในรูปแบบที่เป็นจังหวะปกติลูกคลื่นที่หลากหลายของนามสกุล, พีชคณิต, การกำหนดค่าการปรับและการปรับเปลี่ยนได้รับความทรงจำ ตามที่อนันดา Coomaraswamy องค์ประกอบพื้นฐานที่ปรากฏใน vela liya เป็นเลื่อนหรือ Suli vela ในขณะที่เดอซิลวา TU ในหนังสือของเขา Parani สิงหลจิตรา - Sarasili Mostara ได้ให้สามประเภทที่แตกต่างกัน: ธานี Suli saha ira (เกลียวเดี่ยวและ เส้น), Suli Deka (เกลียวคู่) และ Suli เวล่า (เกลียวต่อเนื่อง) นั้นเป็นเวลาประมาณสามรูปแบบพื้นฐานเหล่านี้ว่าทุก elaborations อื่น ๆ ที่ทำ เหล่านี้เถาวัลย์ที่ท่องเที่ยวจะไม่พบภาพในรูปแบบธรรมชาติของพวกเขา แต่เป็นตัวแทนเก๋ของต้นฉบับ ในบางส่วนของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อยู่ในบางส่วนของขัของระยะเวลาอนุราธปุระรากลำต้นและใบเป็นภาพทั้งหมดในรูปแบบธรรมชาติของพวกเขา อย่างไรก็ตามมันเป็นลักษณะของการรวมตัวกันขององค์ประกอบเหล่านี้ในรูปแบบจังหวะที่ได้ให้ความแตกต่างที่โดดเด่นซึ่งลักษณะพวกเขา รูปแบบเฉพาะตัวที่ใบ, ดอกไม้, ตาและไม้เลื้อยเป็นภาพที่มีรูปแบบการชุมนุมได้รับการยอมรับโดยทั่วไปที่รู้จักกันในงานศิลปะสิงหลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุค Kandyan เป็นดอกไม้ที่มีตำนานทั่วไปเช่น Mala katuru หรือ Sina Mala แม้เมื่อดอกไม้ธรรมชาติได้มีการรวบรวมเช่น Mala Sapu, Picca Mala หรือ annasi Mala ก็ไม่เคยอยู่ในรูปแบบธรรมชาติของพวกเขา แต่ในลักษณะเฉพาะตัวซึ่งเป็นที่รู้จักกันในรูปแบบการชุมนุมในเวลา ความแตกต่างถ้ามีได้เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในระดับภูมิภาคในส่วนต่างๆของประเทศ ใบประดับที่ง่ายในการสร้างเลื่อนขั้นพื้นฐานที่พบในประติมากรรมหินโบราณ, งานไม้เก่าสีเงินและทองเหลืองในการทำงานและการเคลือบที่เรียกว่า peralum Patha อนันดา Coomaraswamy ชี้ให้เห็นว่ารูปแบบที่สำคัญใน Kelaniya เครื่องปั้นดินเผาเป็นรูปแบบโบราณที่ชวนให้นึกถึงรูปแบบกรีกและเมดิเตอร์เรเนียนอื่น ๆ มันไม่ได้เป็นมักจะเป็นไม้เลื้อยเดียวที่เป็นภาพซึ่งเป็น termed vela Pota ธานี บางครั้งสองเถาวัลย์ที่คล้ายกันเรียกว่า depota liya จะรวมกันหรือการขัดกันหรือวิ่งขนานไปกับแต่ละอื่น ๆ ในรูปแบบที่เป็นจังหวะปกติที่จะได้รับชื่อของ dangara หรือ หรือ หรือ puttuwa หรือ Bada หรือการ บ่อยเกินไปในรูปแบบของการรวมเหล่านี้หลายหลากของเถาวัลย์มีการรวบรวมไว้ซึ่งเรียกว่า dangara หรือการ บ่อยเกินไปในการก่อตัวของใบที่เรียกว่าการสร้าง liyageta ถูกนำมาใช้นั้น นี้จะพบมากที่สุดในการทำงานและการเคลือบที่เรียกว่า liyageta vela โดยทั่วไปจะเดินไม้ที่ทำงานของแล็คเกอร์จะใช้ในการตกแต่งไม้เลื้อยทำให้ yatthi Latha ในขณะที่รูปแบบดอกไม้ที่จะทำให้มัน puppa yatthi และติดประดับด้วยนกที่เรียกว่าสกุณา yatthi ในประติมากรรมอินเดียบรรทัดฐานปรากฏในรูปแบบที่แตกต่างกันบ้างเป็น Bharhut, มถุราและ Nagarjunakonda ในถ้ำบางส่วนในประเทศจีนยังเป็นไม้เลื้อยดอกไม้เป็นภาพในรูปแบบที่แตกต่างกันบ้างจากคนที่พบในประเทศศรีลังกา ในศรีลังกาก็มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ ดังนั้นรูปแบบที่เก่าแก่ที่สุดในการได้รับ vahalkada Mihintale ในสิ่งที่อาจจะเรียกว่า Kalpa ด้ารูปแบบแม้ว่าจะนำมาใช้ในศตวรรษต่อมาในเสายืนฟรีที่ Polonnaruwa ในขัรูปแบบที่นำมาใช้ค่อนข้างแตกต่างกันตามการแสดงผลของใบลำต้นและราก อยู่ในการก่อธรรมชาติของพวกเขา หลายศตวรรษต่อมาในยุค Kandyan รูปแบบเก๋เริ่มเกิดขึ้นอีกครั้ง ในอนุราธปุระที่ Mirisavatiya และ Abhayagiriya โดยเฉพาะอย่างยิ่งรูปแบบเก่าเช่นเดียวกับรูปแบบธรรมชาติที่นำมาใช้ใหม่จะเห็น ที่หลายหลากของรูปแบบที่แตกต่างกันเหล่านี้ของมาตรฐานนี้จะต้องเพิ่มชั้นอื่นของ liya vela ที่มนุษย์และสัตว์รูปแบบที่ได้มีการรวบรวม ที่สำคัญที่สุดของเหล่านี้จะเรียกว่านารีด้า, ไม้เลื้อยที่เป็นตำนานที่ส่งเสริมภายในกิ่งก้านของมันหน้าอกของหญิงสาวที่มีเสน่ห์ของความงามประณีต นอกเหนือจากตัวอย่างของลักษณะเด่นที่ปรากฎในภาพวาดฝาผนังในสมัยยุคกลางนี้ในการทำงานงาช้างเครื่องปั้นดินเผาฝีมือโลหะและงานฝีมืออื่น ๆ ที่คล้ายการอ้างอิงจำนวนมากยังจะทำให้มันอยู่ในงานวรรณกรรมในช่วงเวลานี้ ในหนึ่งบทกวีใน Subhasita ผู้เขียนระบุว่าใบหน้าของ thambara liya มีความสามารถในการทำลายความรอบรู้ทางจิตวิญญาณของ dhayana ของฤาษี มันเป็นยังระบุในผลงานเหล่านี้ที่ไม้เลื้อยด้า nari พบในเทือกเขาหิมาลัยรอบ anotattavila ทะเลสาบที่เป็นตำนาน อนันดา Coomaraswamy ในยุคกลางสิงหลศิลปะของเขาได้เล่าให้ฟังเรื่องนี้เท่าที่พบใน Kathavastu Prakarma เพื่อแสดงให้เห็นลักษณะของตำนาน vela ด้า nari ของวิธีพราหมณ์ใน Kasirata สูญเสียอำนาจ dhayana ของเขาซึ่งเขาได้บรรลุด้วยความยากลำบากมากโดยการสังเกต austerities รุนแรง นอกจากนี้ยังเป็นในงานวรรณกรรมในช่วงยุคกลางที่อ้างอิงจะพบว่าเถาวัลย์ที่มีรูปแบบคล้ายสัตว์เช่น Sinha Latha (ใบหน้าสิงโต) vershaba Latha (ใบหน้าวัว) และ kinduru Latha ที่ kindura ตำนานเป็นภาพ ในวัดพุทธในยุค Kandyan ทั้งมวลด้า nari ได้รับมาตรฐานที่ชื่นชอบและได้รับการแสดงในหลากหลายรูปแบบ หนึ่งในการเป็นตัวแทนเสน่ห์มากที่สุดเป็นหนึ่งที่พบใน Ridi วิหารซึ่งเป็นที่ทำซ้ำในยุคกลางสิงหลศิลปะ ในกรณีนี้เท่านั้นที่หน้าอกของรูปผู้หญิงจะแสดง wreathed ในความอุดมสมบูรณ์ของประณีตคดีเถาวัลย์ท่องเที่ยว ในกรณีอื่น ๆ บางอย่างที่หน้าอกเปลือยของรูปแบบหญิงในภาพคือการรวมกันของทั้งสองหน้าผากเช่นเดียวกับด้านข้างของใบหน้าของพวกเขา ในหลายกรณีเป็นส่วนหนึ่งของรูปด้านล่างเอวจะปรากฏในรูปแบบของดอกไม้ที่บานสะพรั่ง บางส่วนของดอกไม้เหล่านี้ไม่ได้ดอกไม้ธรรมชาติ แต่ดอกไม้ที่เป็นตำนานเช่น Mala Sina หรือ katuru Mala หรือ kadupul Mala ของ Mala kadupul ซึ่งเป็นรุ่นของ katuru Mala, อนันดา Coomaraswamy บอกว่ามันเป็นของโลกนาค (ยุคกลางสิงหลศิลปะ, หน้า 94) นอกจากนี้ยังมีการอ้างอิงในวรรณคดีสิงหลของรอบระยะเวลาที่มันบอกว่าหนุ่มสาวประดับผมของพวกเขาด้วยดอกไม้ kadupul (Selalihini Sandesa วี 44 - KDP Wickremasinghe) พุทธแหล่งวรรณกรรมยังหมายถึงต้นไม้ kadupul เป็นบัลลังก์ของพระเจ้าสว่างไสว Sakra ในขณะที่เขานั่งอยู่ภายใต้มันพร้อมด้วยข้าราชบริพารมากมายของเขาในความหรูหราพระเจ้า มันอาจจะเป็นอาคารเดียวที่ด้า nari รวมทั้งด้า kinduru ในความหลากหลายที่ดีของพวกเขาในรูปแบบที่พบเป็น Dalada Maligawa ในแคน ในหนึ่งในชั้นล่างแผงเพดานค่าความเบี่ยงเบนที่น่าสนใจคือการตั้งข้อสังเกตว่าในร่างมนุษย์ไม่ว่าของผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ที่ของเพศชายและจำนวนมากของใบหน้าแต่ละคนมาพร้อมกับตัวเลขที่สำคัญยังดูเหมือนจะเป็นเพศชาย (วัดฟันแคนดี้ - เดอซิลวา TKNP - จาน 133 - ฉบับที่ 42.42) ทำซ้ำนอกจากนี้ในรายงานนี้เป็นความสมบูรณ์ของตัวอย่างที่แตกต่างกันของรูปแบบนี้ กว่าหินประตูที่ผนังด้านทิศใต้ (จาน 30) เป็นร่างของพระลักษมีล้อมรอบด้วยหลายหลากของเถาวัลย์อกแห้งที่มีความฟุ่มเฟือยของใบปลิวและดอกไม้ Sina ที่มีขนาดแตกต่างกันและรูปทรงที่ปรากฏในทั้งสองด้านของร่างของพระลักษมี เถาวัลย์ที่คล้ายกันมากขึ้นก็แสดงด้วยดอกไม้ที่แยกจากกันในส่วนของสองแผงประตูแต่ละจะเห็นในส่วนภาคใต้และผนังด้านทิศเหนือ (แผ่น 34 และ 35) บนคานและวงเล็บบนพื้นรวมทั้งชั้นบนและเพดานทั่วอาคารทั้งความหลากหลายมากมายของการออกแบบไม้เลื้อยของรูปแบบที่แตกต่างกันจะพบว่าจํานวนจริงแกลเลอรี่ศิลปะสิงหลแบบดั้งเดิม
Posted on: Fri, 10 Oct 2014 10:13:57 +0000
Trending Topics
© 2015