Non, tu ne chantera pas Dit is een verwijzing naar het lied van Edith Piaff Non, je ne regrette rien, ook neergezet door Jacques Brel als ik me niet vergis. Enig cultuur kan me toch niet worden ontzegd. Maar Orpheus moest ik toch opzoeken. Hoewel het hoofdstuk duidelijk over mythologie gaat, ontschoot het me even dat het hier niet om een reeel personage gaat, maar een fictief iemand. Ik heb ooit wat Griekse mythologie moeten doen omdat ik Latijnse les volgde. Orpheus was in de mythologie een bekend zanger, en hij had een geliefde Euridice waar het slecht mee afliep. Euridici stierf, maar Orpheus volgde haar en smeekte de onderwereld haar weer mee terug te mogen nemen. Dat werd toegestaan, op voorwaarde dat hij niet zou omkijken bij twijfel. Hij keek dus toch om en was Euridice toen voorgoed kwijt. Wat me stoort aan dit soort mythologieën (en dat geldt ook voor veel passages uit de talmoed, bijbel of koran), dat is dat er een soort absolute levenswijsheid uit wordt gepuurd. Alleen omdat het verhaal zo oud is? Dan moet je toch met betere argumenten aankomen, dunkt me. Enfin, ik ben nu op de helft aanbeland in het boekje Chanter van Vincent Delecroix. Het is nog steeds zoeken naar de zin die me echt opvalt en die levenswijsheid nummero uno brengt. Dan kun je daar weer zo over moraliseren. Dat geeft ook de willekeur van de lezer aan. Je haalt er altijd wel enkele dingen uit die je bijblijven, maar die selectie is meestal geen getrouwe afspiegeling van het geheel. Zoals je vaak teleurgesteld zal zijn in een film na het zien van de trailer. De trailer is leuk, maar de film als geheel slaapverwekkend of voorspelbaar.
Posted on: Tue, 12 Nov 2013 14:36:11 +0000