OVYETLERE KARŞI BÜYÜK KOMPLO ÜÇÜNCÜ KİTAP Rusyanın Beşinci Kolu ON BEŞİNCİ BÖLÜM İHANETE GİDEN YOL /. Devrimciler Arasında İsyan Hitlerin Almanyada iktidarı ele geçirdiği andan itibaren, uluslara¬rası karşı devrim, Nazilerin dünyayı ele geçirme planının ayrılmaz bir parçası haline geldi. Hitler, her ülkede, onbeş yıldır dünyanın her yanında örgütlenmekte olan karşı devrim güçlerini harekete geçirdi. Bu güçler artık, Nazi Almanyasının Beşinci Koluna, ihanet, casusluk ve terör örgütlerine dönüştürülmüşlerdi. Bu Beşinci Kollar Almanya Wehrmachtinin gizli öncüleriydi. Bu Beşinci Kolların en kuvveüi ve en önemlilerinden biri de Sov¬yetler Birliğinde faaliyet gösteriyordu. Başında ise tarihin belki de en seçkin siyasi döneği vardı. Bu adamın adı Leon Troçkiydi. Leon Troçki, daha Üçüncü Reich doğarken, Sovyetler Birliğinde önemli güçlere sahip bir uluslararası anti-Sovyet komplonun lideriydi. Sürgünde bulunan Troçki, Sovyet Hükümetinin devrilmesini, kendisi¬nin Rusyaya dönüşünü ve bir zamanlar neredeyse yakalamak üzere bu¬lunduğu kişisel iktidarını kurmayı planlıyordu. Winston Churchill, Büyük Çağdaşlarda. Bir zamanlar Troçki, Romanofların boş tahtına çok yakındı, diye yazıyordu. 1919-1920de dünya basını Troçkiyi Kızıl Napolyon diye ad¬landırıyordu. Troçki, Savaş Komiseriydi. Uzun, gösterişli bir askeri palto giymiş, parlak çizmeleri, kalçasında otomatik bir tabancayla Troçki, cepheleri dolaşarak Kızıl Ordu askerlerine ateşli söylevler ve¬riyordu. Zırhlı bir treni kişisel karargahına dönüştürdü ve etrafına özel üniformalı, silahlı bir muhafız aldı. Ordu Komutanlığında, Bolşevik Partide ve Sovyet Hükümetinde kendi hizbini kurmuştu. Tröçkinin vagonu, Tröçkinin muhafızı, Torçkinin konuşmaları, Tröçkinin yüz haüarı -sık ve kabarık siyah saçları, küçük sivri siyah sakalı ve parla¬yan kıskaç gözlüklerinin ardındaki fıldır fıldır gözleri- dünyaca meşhurdu. Avrupada ve Birleşik Devletlerde, Kızıl Ordunun zaferleri, Tröçkinin önderliğine bağlanıyordu. Moskovadaki gösterişli kitle toplantılarından birine hitap et¬mekte olan Savaş Komiseri Troçkiyi, ünlü Amerikalı dış muhabir Isaac F. Marcosson şöyle tanımlıyordu:--180 Troçki, aktörlerin iyi bir giriş adını verdikleri tarzda ortaya çıktı... biraz gecikmeyle ve uygun psikolojik anda, yan tarafta be¬lirdi ve hızlı adımlarla Rusyadaki bütün toplantılarda konuşmacılara sunulan küçük kürsüye doğru yürüdü. O sahneye çıkmadan önce bile dinleyici kalabalığında bir bekleyiş ürpertisi vardı. Troçki geliyor, mırıltısını duyabilirdi¬niz... Sesi kürsüde gür, derin ve etkili idi. Çekiyor ve itiyordu; ha¬kim oluyor ve despotça hükmediyordu. Arzusu saf ve neredeyse ilkeldi -çok güçlü bir insan motoruydu. Dinleyicilerinin kulak¬larını bir sözcük şelalesiyle dolduruyordu, böylesini hiç duy¬mamıştım. Öne çıkan yanı, kibir ve küstahlıktı. 1929da Sovyetler Birliğinden dramatik bir biçimde sınırdışı edi¬lişinden sonra, dünyanın her yanındaki anti-Sovyet unsurlar tarafından, Leon Troçkinin adı ve kişiliği etrafında bir efsane oluşturuldu. Bu ef¬saneye göre, Troçki, Rus Devriminin Bolşevik Lideri ve Lenine il¬ham veren kişi, onun en yakın çalışma arkadaşı ve manüki halefi idi. Fakat 1917 Şubatında, Çarlığın çöküşünden bir ay önce, Lenin şunları yazıyordu: ~ Troçki adı şunları ifade ediyor. Sol söylem ve solun amacına karşı sağla blok. * Hazreti İsaya ihanet eden öğrencisinin adı -ç.n- 1 işte Leninin, Troçkiye ve Rus devrimi içerisindeki faaliyetlerine ilişkin olarak belirli zamanlarda yaptığı öteki yorumlar:— 1911 1903te Troçki Menşevikti; 1904te Menşeviklerden ayrıldı; 1905te Menşeviklere geri döndü, 1906da ultra devrimci sözlerle ortalıkta dolaşarak Menşeviklere sırt çevirdi... Troçki, bugün bir fraksiyonun, yarın da bir başkasının düşüncesini kendine maleder ve böylece kendisini her iki fraksiyo¬nun üstünde görür... Troçkinin yalnızca kendi fraksiyonunu temsil ettiğini be¬lirtmeliyim. 1911 Şişirme sözler sarfeden Troçki gibi insanlar..^ bugün çağın has¬talığıdırlar... Troçkinin grubunu destekleyen, yalan ve işçileri aldatma politi¬kasını desteklemektedir... işçilerin gözlerini boyamak, Troçkinin özel görevidir... Troçkiyle esasa ilişkin meseleleri tartışmak mümkün değildir, çünkü onun hiçbir görüşü yoktur... Onu en kaba tanımıyla bir diplomat olarak Lenin, Troçkiye Rus Devriminin Yahudası* diyordu.1 Hain doğulmaz, hain olunur. Benito Mussolini, Pierre Laval, Paul Joseph Goebbels, Jacques Doriot, Wang Çing-wei ve modem çağların öteki kötü şöhretli maceraperestleri gibi, Leon Troçki de kariyerine,anayurdunun devrimci hareketi içerisinde muhalif, aşırı solcu bir unsur olarak başladı. Troçki adı takma isimdi. Asıl adı Lev Davidoviç Bronsteindı ve 1879da, Güney Rusyada Kherson yakınında çiftçilikle geçinen ufak bir köy olan Yanovkada orta sınıftan zengin bir ana babanın oğlu ola¬rak doğmuştu. îlk tutkusu yazar olmaktı. Troçki, otobiyografisi Hayatımda, Yazarlar, gazeteciler ve sa¬natçılar benim gözümde her zaman ötekilerden daha çekici bir dünyayı, seçkin kişilere açık bir dünyayı temsil ediyorlardı, diyordu. Genç Troçki işe bir oyunla başladı ve Odessa edebiyat salonlarında, yüksek topuklu çizmeleri, mavi sanatçı gömleği, başında yuvarlak bir hasır şapka ve siyah bir baston taşıyarak ortaya çıktı. Öğrenciyken, bir bohem radikaller grubuna katıldı. Onsekizinde sol yayın dağıtmaktan Çarlık polisince tutuklandı ve öteki yözlerce öğrenci ve devrimciyle birlikte Sibiryaya sürüldü. 1902de Sibiryadan kaçtı ve yurtdışına git¬ti; yaşamının büyük bölümünü burada, Avrupa başkentlerindeki Rus emigrğs ve kozmopolit sosyalisüeri arasında ajitatörlük ve komplocu-luk yaparak geçirdi. ancak teşhir ederiz. 1912 Bu blok, ilkesizlik, ikiyüzlülük ve lafazanlıktan oluşmaktadır... Troçkinin bunları örttüğü devrimci sözler, ona hiçbir şey kaybettirmiyor ve ona hiç bir sorumluluk yüklemiyor. 1914 Rusyada Marksist akıma eskiden katılmış olanlar, Troçkinin kişiliğini iyi bilirler ve onlara bundan sözetmeye değmez. Fakat yeni işçi kuşağı onu tanımaz ve ondan sözetmemiz gerekir... Bu tipler, Rusyadaki kitle¬sel işçi hareketinin henüz durgun olduğu dünün tarihsel yapılarının parçalan ol-malan bakımından tipiktirler. 1914 Troçki Yoldaş, şimdiye dek Marksizme ilişkin tek bir ciddi sorunda dahi asla kesin bir fikre sahip olmamıştır; her zaman şu ya da bu farklılığın yarattığı bölünmeye sokulmuş ve bir taraftan ötekine yalpalayıp durmuştur. 1915 Troçki... her zaman olduğu gibi, sosyal şovenlerle ilkesel olarak tamamen ayn görüştedir, fakat pratikte onlarla her şeyde uyuşmaktadır. 1903ün ilk birkaç ayında Troçki, Leninin Londrada sürgünde çıkardığı Marksist Iskra gazetesinin yazıkurulu üyesiydi. O yaz Rus Marksist hareketinde gerçekleşen Menşevik-Bolşevik bölünmesinin ardından Troçki, Leninin siyasi muhalifleri Menşeviklere katıldı. Troçkinin edebi yeteneği, parlak hitabeti, etkili kişiliği ve rol yapma hüneri, ona kısa sürede en parlak genç Menşevik ajitatör olma ününü kazandırdı. Brüksel, Paris, Liege, İsviçre ve Almanyadaki radikal Rus öğrenci gruplarını dolaşarak Lenine ve Çarlığa karşı mücadeleye önderlik etmek için disiplinli, üst düzeyde örgütlenmiş bir devrimci parti isteyen öteki Bolşeviklere saldırdı. Troçki, 1904te yayınlanan Siyasal Görevlerimiz başlıklı broşürde, Lenini Rus radikallerine kışla rejimini empoze etmeye çalışmakla suçladı. Genç Troçki, daha sonra¬ları Staline karşı saldırılarında kullanacağı dille şaşırtıcı bir benzerlik taşıyan bir söylem kullanarak, Lenine partimizin gerici kanadının li¬deri suçlamasını getirdi. 1905te, Çarlığın Rus-Japon Savaşinda uğradığı bozgunun ardından^ işçiler ve köylüler tamamlanamayan ilk Rus devriminde ayak¬landılar. Troçki alelacele Rusyaya döndü ve Menşeviklerin denetimin¬deki St. Petersburg Sovyetinin önde gelen üyelerinden biri oldu. Telaşlı entrika, yoğun siyasal çatışma ve yakın iktidar duygusu or¬tamında Troçki tam havasını bulmuştu. Yirmialtı yaşında bu deney¬den, kendisinin kaderinin Rus devriminin lideri olmak olduğu kanısına vararak çıktı. Troçki daha o zaman, kaderinden ve devrimci sezgisin¬den söz ediyordu. Yıllar sonra Hayatımda şunları yazıyordu:-- Rusyaya 1905 Şubatında geldim; öteki emigre liderler ekime, kasıma kadar gelmediler. Rus yoldaşlar arasında, kendile¬rinden bir şeyler öğrenebileceğim hiç kimse yoktu. Aksine, öğretmen konumunda ben olmalıydım... Ekim ayında, dev girda¬ba paldır küldür daldım, ki bü, kişisel anlamda, güçlerim için en büyük deney oldu. Kararların ateş altında verilmesi gerekiyordu. Burada bu kararlara çok net bir biçimde vardığımı söylemeden ede¬meyeceğim... Çıraklık yıllarımın sona ermiş olduğunu fiziki ola¬rak hissediyordum... Sonraki yıllarda bir öğrencinin değil, bir ustanın öğrendiği gibi öğrendim... Sezgi olmadan hiçbir büyük işi yapmak mümkün değildir... 1905 olaylarının bendeki bu dev¬rimci sezgiyi ortaya çıkardığına ve daha sonraki yaşamımda onun güvenilir desteğine dayanmamı sağladığına inanıyorum... Bir bütün olarak siyasal durumu ve devrimci perspektiflerimi değer¬lendirdiğimde, kendimi, vicdanen, hiçbir ciddi yargısal hata ile suçlayamam. 1905 devriminin yenilgisinden sonra, tekrar yurtdışına çıkan Troçki, Viyanada kendi siyasal karargahını kurdu ve Lenini diktatör adayı olmakla suçlayarak, kendi hareketini oluşturmak ve kendisini dev¬rimci enternasyonalist olarak tanıtmak için bir propaganda kampan¬yası başlattı. Troçki, Viyanadan durup dinlenmeksizin Romanya,İsviçre, Fransa, Türkiyeye giderek taraftar kazandı ve Avrupalı sosya¬listler ve solcu radikallerle önemli ilişkiler kurdu. Troçki, Rus emigre Menşevikler, Sosyalist Devrimciler ve bohem aydınlar arasında, yavaş yavaş ve inatla, kendisini, Rus devrimci hareketinde Leninin baş raki¬bi olarak kabul ettirdi. Troçki, 23 Şubat 1913te Rus Menşevik Lideri Tşcidzeye yazdığı gizli bir mektupta, Bugün Leninizmin yapısı tamamen yalanlar üzerine kurulmuştur ve kendi parçalanmasının zehirli tohumunu taşımaktadır, diyordu. Troçki, Menşevik dostuna, devamla, kendisine göre Leninin, olsa olsa, Rus işçi hareketindeki her gerilikten profes¬yonelce yararlanan biri olduğunu söylüyordu. 1917 Martında Çarlık rejimi yıkıldığında Troçki, New York Cityde dostu ve Leninin muhalifi bir gözlemcinin deri ceketli sarışın Makyavelli diye tanımladığı aşırı solcu Rus emigre siyaset adamı Nikolaj Buharinie birlikte çalışarak Novy Mir (Yeni Dünya) adlı bir radikal Rus gazetesi çıkarmaktaydı.2 Troçki alelacele Rusyaya gitmek için rezervasyon yaptırdı. Kanada makamları Halifaxta kendisini tutuk-layınca yolculuğu kesintiye uğradı. Bir ay cezaevinde tutulduktan sonra Rus Geçici Hükümetinin talebi üzerine serbest bırakddı ve Petrograda gitmek üzere gemiye bindi. 2 Troçki, Birleşik Devletlere, 1916 sonbaharı sonlarında Fransadan sımrdışı edi¬lişinin ardından, Çarın düşüşünden sadece iki ay önce gelmişti. Buharin ise Birleşik Devletlere, ondan önce, Avusturyadan gelmişti. 3 Anılarının bulunduğu İngiliz Ajanında Bruce Lockhart, İngiliz Hükümetinin başlangıçta Troçkiye karşı davranışında ciddi bir hata yaptığı şeklindeki düşüncesini ifade eder. Lockhart şöyle yazar: Troçkiye karşı akıllıca davran¬mamıştık. Birinci devrim sırasında o, Amerikada sürgündeydi. O zamanlan ne Menşevik ne de Bolşevikti. Leninin Troçkist dediği şeydi -yani bir bireyci ve bir oportünist. Sanatçı mizaçlı ve tartışılmaz bir fiziki cesarete sahip bir dev¬rimci olarak, asla iyi bir parti adamı olmadı ve olamazdı da. Birinci devrimden önceki tavn, Leninin şiddetli suçlamasına hedef olmuştu. 1917 ilkbaharında, Kerenski, İngiliz Hükümetinden Troçkinin Rusyaya dönüşünü kolaylaştırması talebinde bulundu..^ Rusyaya karşı her zaman aldığımız tavırda olduğu gibi, fe¬laket getirici yetersiz -önlemler aldık. Troçkiye bir cani gibi davranıldı. Hali¬faxta ...cezaevine kapatıldı... Sonra şiddetli nefretini uyandırmış olarak, Rus¬yaya dönmesine izin verdik. İngiliz Hükümeti Troçkinin Rusyaya dönmesine izin verme ka¬rarı almıştı. İngiliz ajanı Bruce Lockhartin anılarına göre, İngiliz İstihbarat Servisi, Troçki ile Lenin arasındaki anlaşmazlıktan yararla¬nabileceğine inanıyordu.3 Troçki, Petrograda Mayıs ayında vardı. İlk önce kendine ait bir devrimci parti -eski émigré ve farklı radikal partilerdeki aşın solcu un¬surlardan oluşan bir blok- kurmaya çalıştı. Fakat, kısa bir süre sonra Troçkinin hareketinin geleceğinin olmadığı ortaya çıktı. Bplşevik Par¬ti, devrimci kitlelerin desteğine sahipti. İ917 Ağustosunda Troçki sansasyonel bir siyasi takla attı. Le-nine ve Bolşeviklere karşı ondört yıllık bir muhalefetten sonra, Troçki Bolşevik Partiye üye olmak için başvuniu. Lenin, Troçkiye ve onun kişisel ihtiraslarına karşı tekrar tekrar uyarıda bulunmuştu; fakat şimdi bir Sovyet Hükümeti kurmak için ve¬rilen canalıcı mücadele içerisinde Leninin politikası, tüm devrimci fraksiyon, grup ve partilerin birleşik cephesini gerektiriyordu. Troçki de büyücek bir grubun sözcüsüydü. Rusya dışında onun adı, Lenin hariç öteki Rus devrimcilerinden daha iyi biliniyordu. Üstelik Troçkinin hatip, ajitatör ve örgütçü olarak emsalsiz yetenekleri Bolşevikler yararına kullanılabilirdi. Troçkinin Bolşevik Partiye üyelik başvurusu kabul edildi. Troçkinin, Bolşevik Partiye girişi görülmeye değerdi. Partiye kendisiyle birlikte muhalif solculardan oluşan bütün o karmakarışık ta¬raftarlarını da getirdi. Leninin şaka yollu söylediği gibi, bu, büyük güçle anlaşmaya varmak gibiydi. Troçki, 1905te ilk devrimci çıkışını yaptığı Petrograd Sovye-tinin başkanı oldu. Bu mevkiyi daha sonraki belirleyici günlerde de elinde tuttu. İlk Sovyet Hükümeti, Bolşevik, SoTSosyalist Devrimci ve eski Menşeviklerin koalisyonu olarak kurulduğunda, Troçki Dışişleri Komiseri oldu. Yabancı dilleri iyi bilmesi ve yabancı ülkelere ilişkin geniş bilgisi onu bu göreve uygun hale getirdi. 2. Sol Muhalefet 4 Troçkinin Dışişleri Komiseri olarak Brest-Litovsk Banşı krizi sırasındaki oportünist faaliyetleri için bakınız sayfa 33. Dışişleri Komiserliği görevinden alınışının ardından Troçki, Brest-Litovskda Lenine muhalefet etmesinin hata olduğunu açıkça kabullendi ve tekrar Lentnle koşulsuz birlikte çalışmayı önerdi. Troçkiye örgütçülük ve hitabet yetenekle-rine uygun görünen yeni bir görev verildi. Savaş Komiserliğine atandı. Kızıl Ordunun askeri stratejisi ve pratik önderliği esas olarak Stalin, Frunze, Voroşilov, Kirov, Şors ve Budyenny gibi kişilerin elindeydi. Çevresini alan birkaç eski Çarlık Uzmammn tavsiyelerine güvenen Savaş Başkanı Troçki, Bolşevik Merkez Komitesinin askeri kararlarına ardı ardına karşı çıktı ve yet¬kisini belirgin bir biçimde aştı. Pek çok kere, Troçkinin, cephedeki otokratik tavrına itiraz eden önde gelen Bolşevik askeri temsilcileri kurşuna dizmesini, ancak Merkez Komitesinin doğrudan müdahalesi engelledi. Troçki, başlangıçta Dışişleri Komiseri ve sonradan da Savaş Komiseri olarak, Bolşevik Parti içerisindeki sol muhalefetin başta ge¬len sözcüsüydü.4 Muhalifler sayısal olarak az olmalarına rağmen yetenekli konuşmacı ve örgütçüydüler. Yurtdışında ve Rusyadaki Menşevikler ile Sosyalist Devrimciler arasında yaygın bağları vardı. Devrimden sonraki ilk günlerde orduda, kordiplomatikte ve devlet yürütme kurumlarında önemli mevkiler elde ettiler. 1919 yazında, Troçki, Kolçakın amk doğuda tehlike oluşturmadığım söyleyerek, Kızıl Ordu kuvvetlerini güneyde Denikine karşı savaşa kaydırma önerisini getirdi. Stalin, bunun, Kolçaka çok ihtiyaç duyduğu soluklanma ve ordusunu yeniden organize ve teçhiz etme ve yeni bir saldın başlatma fırsatı verebileceğine işaret etti. Stalin, Merkez Komitesi askeri temsilcisi olarak şu açıklamayı yaptı: Fabrikalan ve demiryolu ağı ile Urallar Kolçakın eline bırakılmamalıydı, çünkü orada büyük çiftçileri kolaylıkla etrafında toplayabilir ve Volgaya doğru ilerleyebilirdi. Troçkinin planı Merkez Komitesi tarafından reddedildi ve o da sonunda Kolçakın nihai olarak yenildiği doğudaki savaşta başkaca rol almadı. 1919 sonbahannda Troçki Denikine karşı bir savaş planı yaptı. Planı, karşı-devrimci Kazak gruplanyla dolu, hemen hemen hiç yolu bulunmayan Don step¬leri içinden yürüyüşü öngörüyordu. Merkez Komitesi tarafından Güney Cephe-sine gönderilmiş bulunan Stalin, Troçkinin planına karşı çıktı ve onun yerine Kızıl Ordunun, yoğun bir demiryolu şebekesinin, kömür rezervlerinin ve sem¬patizan işçi sınıfının bulunduğu Donets Havzasından ilerlemesini önerdi. Sta-linin planı Merkez Komitesi tarafından kabul edildi. Troçki, Güney Cephe-sinden, alındı, güneydeki operasyonlara müdahale etmemesi emredildi ve kendisine Güney Cephesinin sınır çizgisini geçmemesi tavsiye edildi. Deni-kin, Stalin planı sayesinde yenildi. Savaş Komiseri Troçkinin en yakın dostu, Kolçaka karşı Troçkiyle birlikte başkomutanlık eden eski Çarlık subayı Albay Vatzelisdi. Sovyet yetkilileri, Vatzetisin Kızri Ordu Yüksek Komutanlığına karşı entrikalara bulaştığını açığa çıkardılar. Vatzetis bu görevden alındı. Troçki, Hayalımda, eski dostu için şu tuhaf mazereti getiriyordu. ...Vatzetis, aklına estikçe Komiserler Sovyeti ve Merkez Yürütme Komitesi yokmuşçasına emirler verirdi... kuşkulu plan ve bağlantılardan dolayı suçlandı ve atılması gerekti, fakat aslında suçlamalar hiç de ciddi değildi. Belki adam yatmadan önce Napolyonun biyografisini okuyor ve iki üç genç subaya gizlice tutkulu düşlerinden sözediyordu. Troçki, muhalefet liderliğini öteki iki muhalif radikalle pay¬laşıyordu; Sol Komünistler denen grubun başını çeken ince yapılı, sansın, kendini Marksist İdeolog diye nitelendiren Nikolay Buharin ve Troçkinin kayınbiraderi Leo Kamenevle birlikte kendi grubu Zi-novyevistlere önderlik eden iriyan, hitabet yeteneğine sahip solcu aji-tatör Grigori Zinovyev. Troçki, Buharin ve Zinovyev aralannda sık sık taktik sorunlar üzerine ve kişisel rekabet ve çatışan siyasal hırslar nedeniyle tartışıyorlardı, fakat tayin edici anlarda, Sovyet Hükümeunin denetimini elde etmek için ardarda yaptıklan girişimlerde güçlerini birleştiriyorlardı. Troçkinin taraftarları arasında şunlar da vardı: Ukraynalı zengin bir ailenin radikal oğlu olan ve Avrupada Troçkinin etkisine giren Yuri Pyatakov; İsviçrede Lenine karşı muhalefet sırasında Troçkiyle ilişki kuran parlak Polonyalı solcu gazeteci ve ajitatör Kari Radek; eski bir avukat ve hırslı Bolşevik Duma temsilcisi olan Nikolay Kres-tinski; Troçkinin himayesinde Sovyet Dışişlerine giren genç kozmo¬polit radikal Grigori Sokolnikov; Bulgar asıllı olup, pek çok Avrupa ülkesinde yaşamış, Fransada tıp öğrenimi yapmış ve 1918de Ukray-nadaki Sovyet ayaklanmasının önderlerinden biri olan, eskiden Rumen Sosyalistlerinin mali destekçiliğini yapan zengin ChristianRakovski. Troçki, ayrıca Savaş Komiseri olarak, sert, kuvvetli askerlerden oluşan liderlerine fanatik bir biçimde bağlı özel bir Troçkist Mu¬hafız grup kurmuştu. Troçkinin askeri grubundaki ünlü üyelerden biri de, Moskova Askeri Garnizonunun bir sekseniki boyundaki, gözüpek komutanı Nikolay Muralovdu. Troçkinin kişisel muhafızları İvan Smirnov, Sergey Mraçkovski ve Efraim Dreitzerdi. Kont Mirbachın katili eski Sosyalist Devrimci terörist Blumkin, Troçkinin kişisel muhafızlarının başkanı oldu.5 5 1937 Nisanında, Troçki, katil Blumkinle olan bağına ilişkin olarak şunları söylüyordu: Savaş sırasında benim askeri sekreterliğimin üyesiydi ve benimle şahsen ilişkisi vardı... Geçmişi - çok olağanüstü bir geçmişi vardı. Sol Sosya¬list Devrimci Muhalefet üyesi idi ve Bolşeviklere karşı isyana katılmıştı. Al¬man Büyükelçisi Mirbachı öldüren oydu... Onu askeri sekreterliğime aldım ve ne zaman yiğit bir adama ihtiyacım olduysa, Blumkin hep emrimdeydi. Troçki, aynı zamanda dostça davrandığı ve Bolşevik Partisinin sık sık yaptığı uyanlara rağmen önemli askeri mevkilere getirdiği bazı eski Çarlık subaylarıyla da ittifak halindeydi. Troçkinin Polonya sefer¬berliği sırasında, 1920de yakın bağlar kurduğu eski Çarlık subayı Mikhail Nikolayeviç Tuhaçevski, kendine özgü Napolyonvari tutkuları olan bir askeri liderdi. Birleşik Sol Muhalefetin amacı, Leninin ayağını kaydırıp yerini almak ve Sovyet Rusyada iktidarı ele geçirmekti. Beyaz Orduların ve müdahalenin yenilmesinden sonra Rus dev¬rimcileri şu büyük sorunla karşı karşıya kaldılar. Sovyet iktidarı nasıl sürdürülecekti? Troçki, Buharın ve Zinovyev, geri Rusyada sosyaliz¬mi inşa etmenin olanaksız olduğunu savunuyorlardı. Sol Muhalefet,, Rus devrimini bir dünya devrimi kaynağına, diğer ülkelerdeki dev¬rimcileri destekle
Posted on: Thu, 31 Oct 2013 03:54:34 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015