On Yedinci Bölüm Birkaç gün sonra ajanslar, dünya - TopicsExpress

On Yedinci Bölüm Birkaç gün sonra ajanslar, dünya basınında yankı uyandıran haberler geçiyordu. Düzenlenen bir şahadet ey­lemiyle tarumar olmuş bir binanın görüntüleri yansıdı ek­ranlara. Yıkılmış ve harabeye dönmüş binadan çıkarılan Ya­hudi cesetleri sıra sıra dizilmiş, ambulanslarca taşınıyordu. Aynı anda İsrailin göbeği Tel - Avivde patlayıcı yüklü bir otomobil patlamış, birkaç İsraillinin ölümüne 35-40 civa­rında yaralının hastanelere kaldırılmasına sebep olmuştu. Gazeteler son gelişmeler ışığında şimdiye kadar İsra­ilin iç bölgelerine yansımayan savaşın artık Yahudi halkın arasında paniğe sebep olduğunu yorumluyordu. Turist sa­yısındaki düşüş, ekonominin bütçeye yük olması, güvenlik olgusunun İsrailin her tarafında işlememesi birçok olum­suz tabloyu beraberinde getiriyordu. Normalde her yıl gittikçe artan bir dış göç dalgasına ma­ruz kalan İsrail, şahadet eylemleri ve 2. İntifadanın aktivitesi karşısında hemen hemen hiç dış göç alamaz oldu. Zira gü­venliğin olmadığı bir ülkede kimse yaşamak istemiyordu. Dışardan yıllardır alman göçlerin kesintiye uğraması yetmiyormuşçasma İsrail tarihinde ilk defa dışarıya göç vermeye başlamıştı. Hem de azımsanmayacak ölçüde akın akın Avrupa ve Amerikaya, tersine bir yahudi göçü oluyor­du. Hayat felsefesi, rahatlık üzere kurulu çıkarcı anlayışın kulları, güvenli olmadıkları İsrailden şimdilerde kafile ka­file kaçıyordu. Ekonomide alarm veren bütçe açıkları gazetelerde say­fa sayfa gündemdeydi. Fabrikalar ve sanayi kolları işçi çı­karmaya başlamış, ekonomik tasarruflara yönelmişti. Hü­kümet sürekli büyüyen ekonomik .açıkları kapatmaya güç yetiremiyordu. Artan askeri harcamalar halkm sırtında bir kamburdu. Her gün iktidara eleştiriler diziyordu basın- ya­yın. Kamuoyunun baskıları iktidarı düşündürüyordu. Ar­tan tepkiler bir şekilde pasivize edilmeliydi. Başbakanlık konutunda Şaron başkanlığında yine bir toplantı yapılıyor­du. Uzun bir birifing veren içişleri Bakanı sözlerini toparla­dı: - Efendim! Kısacası saldırılar artık yanı başımıza kadar uzandı. Gelişmeler endişe veren boyutlara ulaştı. İş mer­kezlerinde, alışveriş mekânlarında, çarşılarda, caddelerde halk kendini güvende hissetmiyor. Terör burnumuzun di­binde. Özellikle HAMASm intihar eylemleri artarak de­vam ediyor. Özerk Yönetim; HAMAS, İslami Cihad, Filistin Halk Cephesi, İzzeddin Kassam ve Aksa Tugayları gibi ör­gütleri kontrol altına almada çekingen davranıyor. Halktan tepki almaktan korkuyor. Zaten Filistinlilerin çoğu HA-MAStan ve eylemlerinden yana tavır sergiliyor. Zira HA-MASın eğitim, sağlık, sosyal, siyasal, kültürel ve askeri alanlarda halkla bütünleşen köklü faaliyetleri var. Halktan destek görmeleri bu yüzdendir. Ayrıca İsrail kamuoyunun dur - Romun tepkisini de her gün basm-yaymdan okuyor, izliyorsunuz. Olmayan şeyler de ilk defa olmaya başladı. - Nasıl yani? Biraz açıklık getirir misin? - Açıklayayım efendim: işçi çıkarmaları arttığı için pro­testolar sokaklara, terörün gittikçe tırmanan korkusu ve et­kisi de kamuoyuna yansıyor... Şaron, Savunma Bakanı Şaul Mofaza döndü: - Şimdi dedi. Söyleyeceklerimi iyi dinle: Madem Arafat HAMASı kontrol altına alamıyor, iş başa düştü demektir. Ya o bu işi yapacak ya da biz yaptıracağız. Birden durdu. Bir şey hatırlamış gibi: - Diğer faaliyetler ne durumda? dedi. Bir an şaşırdı Mofaz. - Hangisi efendim? Anlamadım, dedi. - Şu güvenlik için yapılmasını istediğimiz duvar... - Ha! Evet efendim. İlgili tüm ayrıntılar, geçeceği yerler tespit edildi. Haziranda inşasına başlayabiliriz. - Güzel, dedi Şaron sevinçli bir yüz ifadesiyle. Bakalım bu duvarı da yaptıktan sonra eylemler devam edecek mi? - Efendim! izninizle bir şey sormak istiyorum. İşkillenmiş gözlerle Savunma Bakamna baktı: - Dinliyorum, dedi. - Biliyorsunuz ki efendim; güvenlik duvarı inşa edildi­ğinde Berlia duvarına benzetilecek. Bu yüzden çok tepki alabiliriz. Umursamaz gibiydi Şaron: - Hiç önemli değil Mofaz. Amerika hem arkamızda ve hem de finansmanımız. Ayrıca mesele sadece intihar eylem­lerini durdurmakla alakalı değil. Biliyorsun ki bu duvar bir- çok açıdan milli çıkarlarımızla doğrudan ilgili olacak. Hat­ta yeni pazarlıklar için elimizde bir koz da olabilir. Son sözlerinden sonra pis bir tebessüm belirdi yüzün­de. 29 Mart 2002 sabahı! Bir hafta sonraydı, Güneş bir başka doğmuştu bu sa­bah. Sanki hüzün saçıyordu tepelerden. Kızıl kızıldı, aheste aheste... O gün olacaklardan dolayı kırmızı bir bandaj sar­mış gibiydi başına, siyah yerine al al renklere bürünmüştü matem diye... Batı Şeria; fırtına öncesi bir sessizliği yaşıyordu. Nab-lus, Cenin, Beytullahim, Tulkarim, Ramallah... Kurbanlık kentler olacaktı birazdan. Ceninin Haredüt-Demec Camiinin gölgesinde bir ih­tiyar oturmuştu. Elleriyle romatizmalı dizlerini ovmayı bı­rakıp bastonunu eline aldı. Önündeki toprağı bilinçsizce eşerken, oynayan çocuklara baktı. On dört bin nüfuslu bu kentte ömür ağacının sonlarına doğru yaklaştığını düşünü­yordu. O anda yüreğini ağzına getiren bir patlama sesi duyul­du. Ardından alçak irtifada ile uçan bir F-16 savaş uçağının sesi, binaların ve caminin camlarını patlatmaya yetti. Sindiği caminin duvarı dibinden etrafını korkulu göz­lerle süzdü. Az önce oynayan çocuklardan eser yoktu. Ade­ta çil yavrusu gibi dağılmış, ortalıktan kaybolmuşlardı. Kar­şıdaki binaların ötesinde siyah dumanların yükseldiğini gördü. Sokağın diğer ucundan koşarak gelen birini fark edince Dtın ♦ Romun bir umutla önüne atılırcasına durdurdu. - Dur hele evlat, dedi. Neler oluyor, biliyor musun? Nefes nefese kalan genç bir an durdu: - Dede, dedi kesik kesik soluyarak. İsrail askerleri sal­dırıyor. Karınca sürüleri gibiler. Yüzlerce tank, zırhlı araç ve binlerce askerle Cenini sardılar. Çabuk evine git! Birazdan ortalık karışacak. Aynı hızla koşan gencin ardından bakan yaşlı adam ge­çen bir F-16 m fırlattığı füzeyle kendine yerde buldu. Ya­nındaki binadan dumanlar yükseliyordu. Aî önce ovduğu romatizmalı dizleri birden iyileşmiş gibi bir maraton koşu­cusunun çevikliğiyle soluğu sokağın sonundaki evinde al­dı. F-16ların yanı sıra Apaçi helikopterleri de durmadan Cenini roketle füze yağmuruna tuttu. Bir kilometrekarelik mülteci kampı binlerce füzeyle yakılıp yıkıldı. Yıkılan evler, enkaz enkaz binalar, feryatlar,figanlar... Cenin yerle bir edilmişti. Ramallafttaki Arafatın başkanlık bürosunda kargaşa son halindeydi. Giren çıkanlar, sağa sola koşuşturanlar peşi sıraydı. Yüzüne üzüntünün son haddi resmolmuştu Arafatın. Bir şok, bir çaresizlik içinde sıkıntıyla sandalyesine yığıhr-casına çöktü. Nefes nefese içeri giren özel koruma subayı; - Efendim, efendim! dedi telaşla. İsrail askerleri karşı sokağın girişini kanattılar. Her tarafımızı sardılar... Konuşması devam ederken aniden kurşun yağmuruna tutulan binanın camlan, avizeler şangur şungur aşağı indi. Özel koruma, Arafatı tuttuğu gibi oval masanın altına soktu. Duvarlar delik deşik olmuştu. Dışarıdaki özel koruma muhafızları ve askerler arasında kısa süreli bir çatışma ya­şandı. Biraz sonra sükûnet sağlanınca kapıya çıkan Arafat, Özel korumalarından birkaçının cesediyle karşılaştı. Diğer­lerinin de ellerinden silahları alınmıştı. Öfkeden kıpkırmızı olmuştu. Karşısındaki İsrailli ko­mutana; - Buna hakkınız yok, diye bağırdı. Ben Filistin Devlet Başkanıyım. Birleşmiş Milletler beni tanırken, siz ne hakla büroma baskın yapıyorsunuz? Kıs kıs güldü içinden İsrailli subay. Ciddileşerek: - Arananlar var, dedi. Buraları arayacağız. Birden Arafatın yanındaki özel koruma subayını işaret ederek; - Hey, sen! dedi sert bir şekilde. Ellerini başının üzerine koyarak yavaşça yaklaş. Arafata mana yüklü gözlerle bakan özel koruma suba­yı, gayri ihtiyari ellerini başının üzerine koydu. Yavaşça ilerledi. Elleri kelepçelendiği gibi karşıdaki tankların arka­sındaki askeri araçlara götürüldü. Az sonra geri çekilen askerler, büronun ilerisindeki so­kağın başına kadar ilerleyip nöbet tutmaya başladılar. Dünya kamuoyu Şaronun bu katliam baskınını diline dolamış, haberlerin ilk sıralarına yerleştirmişti. İki-üç gün sonra ortalık biraz daha sakindi. Arafatın bürosu, bakanla­rının akınına uğradı. Özerk yönetimin elektriksiz, susuz ve iletişimsiz başba­kanlık bürosu bir toplantıya sahiplik yapıyordu. - Gelişmelerin ne boyutta olduğunu dinlemek istiyo­rum. Karşısında oturan Özerk Yönetimin Güvenlik Bakanı: - Efendim, dedi. Şu an Batı Şeria tamamıyla kuşatma altına alınmış. Sadece Cenin üç yüz tank, zırhlı araç ve bin­lerce askerle kuşatılmış. Tulkarim ve Beytullahimde hâlâ çatışmalar devam ediyor. F-16 uçakları, Apaçi helikopter­leri ve tanklarla şehirlerimiz bombardımana tutulmuş. Yı­kılan onca evler ve enkazlar altında kalan cesetler, kadın, çocuk dahil tutuklanan tüm insanlar toplama kamplarına götürüldü. Sokaklar cesetlerle dolu. Hastanelerin morgla­rında cesetleri koyacak yer bulunmuyor. İlaç ve giyecek yardımları engelleniyor. Ambulanslara dahi ateş açılıyor. Halkın, ölülerini gömmesine izin verilmiyor. Evlerin bah­çeleri toplu mezarlara dönüşmüş. Kısacası, İsrail askerleri çini porselen pazarına giren ve her şeyi kırıp geçiren deli boğa gibiler. Kireç gibi bembeyaz yüzü ve ateş gibi kızarmış gözle­riyle söylenenleri dinleyen Arafat, çaresizlik içinde çırpını­yordu. Söz alan her bakanı, felaket tellallığı yapıyordu. Günlerdir aç ve susuz bir şekilde biçare kaldığı bürosunun kırılmış penceresinden dışarı baktı. Karşıki sokağın ucunda nöbet bekleyen İsrail askerleri, içindeki öfkeyi daha da art­tırdı. İçindeki kin aniden yanlış bir yöne kanalize oldu. Bu­nu yanına bırakmayacağım dedi kendi kendine. O felçli halinle bir türlü bizimle anlaşmaya yanaşmadın. Habire karşı cephe aldın ha! Sana ilk fırsatta bunun hesabını sora­cağım. Bunlar hep senin yüzünden. Derken kulağında Gazeteciler geldi! sözü yankıla­nınca gözleri parladı. Durumu dünya kamuoyuna en duy­gusal sözlerle anlatmalı ve bu fırsatı kullanmalıydı. Patlayan flaşlar ve kameraların cazibesi karşısında kır­mızımsı gözlerinde alabildiğince bir mazlumiyet ve masu­miyet haber ajanslarının ekranlarına yansıdı. İki ay sonraydı. Gazzedeki bürosunda önüne konan günlük basın Özetlerim okuyan Şeyh Yasin, yardımcısı Ebu Şenneble değerlendirmelerde bulunuyordu > - Cenin yaralan demek hâlâ sarılamadı ha? - Maalesef efendim, dedi Ebu Şenneb. Sadece Cenin de-1 ğil, tüm Batı Şeria şehirleri işgalci askerlerin katliamların-. dan nasibini aldı sayılır. Ramallah da buna dâhil... Gözleri önündeki haber kupürüne takıldı ^eyh Yasin. Bir enkazın yanında ağlayan beyaz yaşmaklı iki kadın var­dı fotoğrafta. - Halka şefkatle muamele edilmeli, dedi. Merhametle yaklaşmak ve gerekirse ev ev ziyaret edip yardımlarda bu­lunmak gerek. Kardeşlerimiz bu konularda daha gayretli olmalıdır. Dar gününde halkın yanında olduğumuzu his­settirmeli, direniş gücünü ayakta, diri ve canlı tutmalıyız. Masanın üzerindeki haberlere bakarken bir yandan da soruyordu: - Az önce Ramallah dedin Ebu Şenneb. - Evet efendim! Ramallah da fazlasıyla bu kuşatma ve katliamdan nasibini aldı. -Yani Arafat da... - Evet, Arafat da... Ayrıca... Şeyh Yasin başını kaldırdı. Ebu Şennebe baktı: - Ayrıca ne Ebu Şenneb? - Efendim! Ayrıca geçenlerde Şaronun televizyonlarda yayınlanan bir demeci dikkat çekiciydi. Arafatın özellikle bizi, İslami Cihadi ve diğer direniş gruplarını dizginleye-memesinin bedelini ağır ödeyeceğini söylüyordu. Özerk yönetim direniş gruplarını ve eylemlerini kontrol etmeli, onları silahsızlandırmalıdır şeklinde ifadeler vardı deme­cinde. - Maalesef hakikat bu, dedi Şeyh Yasin. Siyonist rejim bizi birbirimize düşürmek, birlik ve beraberliğimizi boz­mak istiyor. Fakat biz Özerk Yönetimle bozuşmayacağız. Ama eleştirilerimizi de söyleyeceğiz. Yeri geldiğinde de el­bette onları ikaz edeceğiz. Ama yapıcı olacağız. Şeyh Yasin susmuştu. Gözleri uzaklara dalan bir sessiz­liğin heybetindeydi. Ebu Şenneb onu seyrederken gıpta ile baktı. Şu beyaz kefiyeli, gösterişsiz, mütevazı, sakat adam mıydı İsraili korkutan, ona kafa tutan? Allahtan çok, onun korkusu vardı Şaronun yüreğinde. Ama oydu işte, tek ba­şına ve mefluç haliyle direnen. Her Davudî sapanın atılan taşı oydu. İşgalci askerlerin kalbinde patlayan, Tel- Avivi yerinden oynatan her bombanın, direnişin ve intifadanın adı, Şeyh Yasindi. % Aklına bir şey gelmişti Ebu Şennebin; - Geçenlerde Beyt Hanundaki endüstri bölgesinde Sa­llan Şahadeye misafirdim efendim, dedi. Yüzüne bir gülümseme yayıldı Şeyh Yasinin. Şeha-denin adını duyunca sevinmişti. Ebu Şenneb, Şeyh Yasinin Şehadeyi çok sevdiğini biliyordu. - Görmeyeli uzun zaman oldu. Nasılmış? - Size çok selamlan ve hürmetleri vardı efendim. Husu­si dualarınızı diliyordu. - Allah yardımcısı olsun. Onu ve kardeşlerini korusun. Bu yolda cesaretlerini artırsın. Kahramanlıklarım bereketli kılsın. - Bir durumdan bahsetti efendim. İleride eylemlerimizi nispeten sekteye uğratabilecek bir durumdan... Ciddileşti Şeyh Yasin. Direnişe en ufak bir mani, onun her açıdan dikkatini çekerdi. - Anlamadım Ebu Şenneb, dedi. Nasıl bir durum? - Gerçi konu ile ilgili bir raporu önünüze koymuştum efendim. Fakat yine de belirtmem gerekirse kısaca Güven­lik duvarı demem yeterli gelir herhalde. Yani bir tür ayrım duvarını kastediyorum. Tamamen Amerika finansmanıyla tamamlanmak üzere 16 Haziran 2002de inşasına başlana-cakmış. Bu duvarın Örülmesiyle ilgili Şehade, bazı endişele­rini dile getirdi. Benim kanaatime göre de duvarın ilan edil­memiş bir sınır olarak kalabileceğidir. - Konuyla ilgili raporunu henüz okumadım. - Önünüzdeki dosyada duruyor efendim. İsterseniz kı­saca özetleyeyim. Olur manasında Şeyh Yasinden onay alan Ebu Şen­neb, kısaca meseleyi anlatmaya başladı. - Efendim, dedi. Batı Yaka topraklarında inşa edilecek bu ayrım duvarı bir kere denildiği gibi güvenlik nedeniy­le inşa edilmiyor. Çünkü bu duvar, Birleşmiş Milletlerin ka­rarlarında İsrail sınırları olarak gösterilen Yeşil Hat üzerin­de değil. Gaye; ilerde bu duvarı da bir pazarlık unsuru yap­mak ve ilan edilmeyen bir sınır çizmektir. Hatta Filistini bölge bölge getto ve kantonlara ayırarak, kontrol altına al­maktır. Diyebiliriz ki bu duvarla halkımız ekonomik ve sos­yal açıdan parçalanacak, birliğimiz bozulacaktır. Öyle ki Fi­listin tamamen yarı açık bir cezaevi hüviyetine bürünecek. 730 kmlik Çin Seddinden sonra dünyanın en uzun duvarı olacak. Birçok insanımızın verimli arazisinin, tarlasının, ba­ğının, bostanının hatta evlerinin dahi ellerinden alınmasına sebep olacak. Yanı sıra okulların bir kısmı duvarın bu tarafında di­ğerleri de öbür tarafında kalacak. Eğitimde böylelikle bü­yük felaketler yaşanacak. Yahudi yerleşimcilerin merkez­leri korunurken, halkımızın aile yaşantısı ikiye bölünecek. Zorlaştırılan hayat, toplu göçlere sebep verecek. İşgal güç­lerinin lehine nüfus dengesizliği ortaya çıkacak. Her ne ka­dar Lahey Adalet Divanına müracaat edilse de lehimize çıkacak bir gelişmenin işgal gücü üzerinde baskı unsuru olacağı da meçhul. Zira Lahey Adalet Divanınm kararları da Birleşmiş Milletler kararları gibi İsraili bağlayıcı nite­likte değildir. Ayrıca Kudüsün de bu duvarla tamamen İsrail tarafın­da kalacağını unutmamak gerekir. Zira Kudüsün dışında inşa edilecek olan duvar şehri ilhak etmek anlamındadır. .. Mescid- i Aksa dahi diğer tarafta kalacak. En önemlisi de bu, duvar Filistinin bağımsızlığına en büyük engel olarak sü-^ , rekli karşımıza dikilecek…. Şeyh Yasin Ebu Şennebin söylediklerini düşünüyordu. ; Daha sonra başını kaldırıp; ,ı. - HAMAS olarak, dedi. Bu utanç duvarı hakkındaki si­yasi görüşümüzü tez elden dünya ajanslarına ilan etmemiz gerek. Ebu Şenneb kalemine sarıldı. Şeyh Yasinin söyledikle­rini not etti: Bu duvar İsraili koruyamayacak ve işgal de­vam ettiği müddetçe direniş de devam edecektir. Şayet işgal gücü güvenliğini sağlamak istiyorsa, bunun yolu gayet ba­sit ve açıktır. İşgali durdursun ve halkımızın haklarını gasp etmekten vazgeçsin. O zaman sorun kendiliğinden halledi­lecektir. O günün akşamına doğru oğlu Abdinin nezaretinde eve dönen Şeyh Yasin, Sabramn fakir bir sokağında ilerli­yordu. Haziranm sıcak havasında bu günün akşama yakın olan saatlerinde insanlar, evlerinin gölgelerine sığınmışlar­dı. Su serpilmiş gölgeliklerden yayılan toprak kokusu bir hoş ediyordu insanı. İlerdeki bir evin gölgesinde oturan ihtiyar bir kadın, Şeyh Yasine doğru yaklaştı. Abdi, babasının tekerlekli san­dalyesini yakınlarındaki evin gölgesine çekti. Babasının işaretiyle biraz uzak durdu. İhtiyar kadın, al­çak bir sesle Şeyh Yasinin yanı başında uzun uzadıya ko­nuştu. Bir şehidin annesiydi. Hem de duldu. Vaktiyle eşini de Filistine adamıştı. Zaten Şeyh Yasinin en zayıf olduğu noktalardı bunlar. Şehid ve dul eşlerine, yetimlerine ayrı bir önem verirdi. Sorunlarını dinler, yiyeceğini dahi onlarla paylaşmaktan çekinmezdi. Komşuları sayılan bu ihtiyar ka­dın, dualarla Şeyh Yasini uğurlarken yüzünde mutluluk dolu ifadeler dolaşıyordu. Abdi bu manzaraya şahitti. Babasının tekerlekli sandal­yesini sürerken bir yandan da ihtiyar kadının babasından ne isteyebileceğini düşünüyordu. Gözlerinde gördüğü se- vinç, ihtiyar kadının istediğini aldığının nişanesiydi. Kim bilir belki de bir duaydı istenilen, bir dertti söylenilen. Zira Şeyh Yasinin halkın arasında dilden dile, gönülden gönüle dolaşan manevi bir kimliği vardı. İçinde bir sıkıntıyla 24 Haziran 2002 sabahı uyanan Şeyh Yasin; sabah namazından sonra âdeti üzere bir miktar Kufan okumuş, daha sonra odasına istirahat etmek üzere çekilmişti. Kahvaltıdan sonraydı. Dışardan araba ve koşuşturma sesleri geldi. Birileri evin etrafında sağa sola koşuyordu. Siz şuraya, siz de şuraya! diye sesler duyuluyordu. İşgal gücünün baskınına mı uğramışlardı? Pencereye koşan Abdi ve Halime Hatunun gördüğü ilk şey bunların işgal askerleri olmadığıydı. Bıyıklı, bereli ve tek tip elbiseli olan bu adamlar da kimdi? Şeyh Yasin, telaş içinde kendisine çevrilen endişeli göz­lerle karşılaştı. Kinle beraber adım adım büyük bir öfkeyle doluydu oğulları. - Özerk yönetimin adamları, dedi Abdi. Evin dört bir tarafını kuşatmışlar, vuruşalım! - Sakin oluni Sakin olun çocuklar! Birazdan ne istedik­lerini anlarız. Pencereden görüldüğü kadarıyla bu mütevazı gece­kondunun her tarafı silahlı adamlarla sarılmıştı. Durum ga­yet ciddi görünüyordu. Az sonra Şeyh Yasinin tahmin etti­ği gibi kapı çalındı. Kapı açıldığında; arkasında birkaç silah­lı adam bulunan iri kıyım biri duruyordu. Abdi, arkasında kardeşleri Abdulhamid ve Abdulgani olduğu halde adamın konuşmasına fırsat vermeden: - Kimsiniz? dedi öfkeyle. Ne istiyorsunuz? Evimizi ne­den kuşattınız? Kurşun gibi peş peşe sıralanan sorular karşısında kapı­daki adam; - Sakin ol delikanlı! Babanızla görüşmek istiyorum, de­di. Kapıda tekerlekli sandalyesiyle görünen babalarına yer açan gençler, kenara çekildiler. Şeyh Yasini gören adam: - Efendim! dedi Şeyh Yasinin sormasına fırsat verme­den. Özerk Yönetim adına Başkan Yaser Arafatın özel em­riyle sizi evinizde gözaltına aldığımızı bildirmek için bura­dayım. Şahsınızın ikinci bir emre kadar şu andan itibaren evden ayrılması yasak... Aile bireyleriniz ise kontrollü ola­rak girip çıkabilirler. Çocuklarının homurtuları yükselince Şeyh Yasin, mü­dahale ihtiyacı hissetti. - Tamam, çocuklar sakin olun! - Sizi anlıyorum, dedi adam. Yerinizde olsaydım aynı tepkiyi gösterirdim. Lakin emir kuluyuz. Elimizden bir şey gelmez. Lütfen bizi anlayın. - Pekâlâ, dedi Şeyh Yasin. Adam hemen geri çekildi ve aracına doğru yöneldi. Eve belirli mesafede duran eli silahlı Özerk Yönetimin muhafız­ları da anlaşılan bu durumdan pek memnun değildi. Çalışma odasına çekilen Şeyh Yasin, oğlu Abdiyle uzunca konuştu. Bir müddet sonra Abdi, her zamanki gibi evden çıktı. Dışarıda nöbet bekleyen Özerk Yönetimi muha­fızlarına öfkeli bakışlar fırlatıp, aheste aheste uzaklaştı. Halime Hatun, Şeyh Yasinin odasına girdi. Kocasını düşünceli gördü. - Abdi çıktı, dedi. - Çıksın. Bir şey olmaz hatun. Ben yolladım. - Abdulhamid, Abdulgani çok öfkeliler. . Eşine baktı gülümsedi: - Ya sen! dedi. Sen de öfkeli değil misin Böyle bir soruyu beklemiyordu Halime Hatun. Birden, afalladı. - Şey, ben... Elbette öfkeliyim, dedi ciddileşerek. Kendi evimde, hem de kendi insanım tarafından hapsedilmem ka­dar izzet- i nefsime dokunan bir şey olmaz. Rantisiyi tutuk­lamakla başlayan Özerk Yönetimin gözdağlarının neticesi­nin bu olması, beni hiç şaşırtmadı, işgalcilere uşaklık etme­nin kepazeliği ancak bu kadar olur. Şeyh Yasin hiç böyle görmemişti hanımını. Öfkeli, ama itidalliydi; - Arafat çok sıkışmış olmalı, dedi Şeyh Yasin. Ramallah baskınıyla bir şeyler yapmaya niyetlenmiş olabilir. Bu onun işgal rejimine karşı oldukça yumuşadığını ve taviz politika­sının temposunu arttırdığını gösteriyor. Belli ki son şehadet eylemleriyle sıkışan Şaron ve yandaşları onu çok sıkıştırmış olmalılar ki böyle bir adıma tevessül etti. - Anlamıyorum, dedi. Halime Hatun. Neyi amaçlıyor böyle yapmakla? Bu, işgalcilerin ekmeğine yağ sürmekten başka bir şey değil ki! - Her işte bir hayır var hatun. Yüce Allah buyurmuyor mu? Olur ki bir şey, hoşunuza gitmediği halde sizin için daha hayırlıdır. Ve olur ki bir şey sevdiğiniz halde sizin için şer olur. Allah bilir, siz bilemezsiniz Hanımının anlamayan bakışlarıyla muhatap olan Şeyh Yasin: - Çocukları da çağır gelsinler, dedi. Abdulhamid, Abdulgani, kızları ve gelinleri çalışma odasına doluştular. Şeyh Yasin hepsini gözden geçirdi. Tane tane konuştu. - Sevgili çocuklarım! Annenize olur ki bu durumun ho­şumuza gitmediği halde, hakkımızda hayırlı olabileceğini anlatıyordum. Nasıl diyen bakışlarına muhatap olunca dü­şüncelerimi sizlerle de paylaşmak istedim. Yaşadığımız bu durum karşısında sakın kendinizi sıkmayın. Dünya, bir im­tihan meydanıdır. Bizler de bu meydanda Allaha karşı kul­luk vazifemizi yaşamak ve yaşatmak için vaiz. Bu imtiha­nın en büyüğü şu andaki savaşımız, direniş ve mücadele­mizdir. Vatan toprağımız, Kudüsümüz işgal altında iken elbette gönüllerimiz rahat ve huzurlu olmaz. Bu uğurda çi­le ve keder payımıza düşendir. Şimdi de şu kadarcık ufak bir baskıyla yapılan imtihanı ve yıllardır çektiğimizi muka­yese ederseniz, ne derece rahatlık içinde olduğumuzu anla­yacaksınız. Bu işin hakkımızda hayırlı olan yönüne gelince, düşü­nün: HAMAS, yıllardır mücadelesini halkın aklını ve kalbi­ni aydınlatmakla, İslami şuur ve bilinç aşılamakla yürütür­ken; Arafatın bu ölçüsüz ve düşüncesiz tavrı haklılığımızı pekiştiren bir gelişme olmayacak mı? Halk bunu mukayese ile Özerk Yönetimin samimiyetini değerlendirmeyecek mi? Bu ilahi bir lütuftur bize. Biz ne kadar da uğraşsaydık hak- hlığımızı halka ve dünyaya bu derece ortaya koyamayacak­tık. Bunu bir lütuf ve hayır olarak değerlendirmeyip de ne yapacağız? Odadakilerin gözleri ve gönülleri ışıldıyor, yüzleri gü­lüyordu. Olanları hiç de bu açıdan değerlendirmemiş, öf­keyle tepki vermişlerdi. Aynı sırada Abdi, evden çıktıktan sonra Gazzenin işlek olan El-Vahde caddesinde yürüyordu. HAMASm ofisi, kent merkezinin bulunduğu bu cadde üzerindeki bir bina­daydı. Merdivenleri hızla çıktığı gibi soluğu ofiste aldı. Babasının söylediği gibi Ebu Şennebii ofiste buldu. Oturduğu yerden selam veren Abdinin yüzüne bakan Ebu Şenneb anormal bir şeylerin olduğunu hemen anladı. - Hayrola Abdi? dedi. Yüzün bir tuhaf. Ne oldu? - Daha ne olsun, dedi Abdi öfkeyle. Arafatın silahlı adamları evimizi sardı ve babamın evden dışarı çıkmasına izin vermediler. - Nasıl? dedi Ebu Şenneb şaşkın şaşkın, Arafatın adam­ları mı dedin? - Evet! Hem de Arafatın özel emriyle babamı evde gö­zaltına aldıklarım söylediler. - Allah Allah! Ya baban, baban nasıl? Ona bir $ey yaptı­lar mı? - Hayır! Sadece onun dışarıya çıkmasına izin vermedi- ler. Bu sebeple beni tembihleyip sizi ve Doktor Rantisiyi bulmamı durumu iletmemi istedi. Yoksa adamların başka bir zararları yok. Evin çevresinde nöbet tutuyorlar. - Anlıyorum, dedi dalgın dalgın. Başka bir şey demedi mi baban? - Durumu size anlatmamdan sonra sizin nasıl davrana­cağınızı bildiğini söyledi... Sahi ne yapacaksınız? Abdiyi süzdü Ebu Şenneb. Doğrusu ne yapacağını o da bilmiyordu: - Şu an bilmiyorum. Sen istersen eve dönebilirsin. - Doktor Rantisiyi de görmeliyim, - Gerek yok Abdi. Ben onunla görüşürüm. Yalnız eve uğramadan Mahmud Zahara ulaşmaya çalış. Uluslararası ajansları durumdan haberdar etsin. - Peki efendim. Abdi çıktıktan sonra Ebu Şenneb pencereden dışarıya baktı. Zihninde bin bir düşünce cirit atıyordu. Anlaşılan Arafat HAMASm eleştiri ve ikazlarından bunalmıştı. Bir saat sonra Gazze İslam Üniversitesinde beliren Ebu Şenneb, Doktor Rantisinin odasına girdi. Ebu Şennebi gö­ren Rantisi şaşırmıştı. - Bu bir sürpriz, dedi Rantisi sevinçle. Yerinden kalktığı gibi dostuyla kucaklaştı ve ona yer gösterdi. Birbirlerini sorduktan sonra Ebu Şennebin üzün­tülü olduğunu fark etti. - Ne oldu Ebu Şenneb? Seni üzüntülü görüyorum. - Bu sabah, dedi Ebu Şenneb. Arafatın adamları Şeyhi-mizin evini kuşatma altına almış. -Yaa! - Hiçbir yere bırakmayarak evinde göz hapsinde tuta-caklarmış. - Hangi cesaretle bunu yapabilmişler. Hayret doğrusu. Halk tepki verse çatışma çıkar, birliğimiz bozulur. - Düşünsene Rantisi! Salah Şahade bunu duyarsa... - Zaten işgalci rejimin de isteği bu. Birbirimize düşüp birliğimizi bozmamız... Sen nasıl öğrendin? - Bir saat önce Abdi hem haberi, hem de şeyhimizin bir mesajını getirdi. - Mesaj mı? - Evet mesaj! Şeyhimiz nasıl davranacağımızı bildiğimi­zi söylemiş. - Yani? - Sana gelirken yolda düşünüyordum. En kısa zaman­da Özerk Yönetimle bir görüşme ayarlayıp Arafata bu yap­tığının yanlışlığını göstermeliyiz. Aslında bu bizim için ya­ni HAMAS için pozitif bir gelişme. Zira halk Arafatın bu tutumuyla hem Özerk Yönetimin gerçek yüzünü görmüş olacak, hem de Şeyhimize ve HAMASa olan sevgileri daha da artacak. - Filistin, özgürlük mücadelesinde kimin haklı ve ger­çek bir mücadele verdiğini de görecek. Gülümsedi Ebu Şenneb: - Haklısın dostum, dedi. Fakat bu kuşatmayı da en kısa zamanda kaldırtmalıyız. Halkı ne zamana kadar tutabiliriz ki? Bu sebeple sen Şahadeye ve Muhammed Deif e haber verebilirsen iyi olur, itidal ve sükûnet için. Ben de Özerk Yö­netimden bazılarıyla irtibata geçeceğim. En kısa zamanda seninle beraber gidip bu durumun kaldırılması için Özerk Yönetimle, gerekirse Arafat ile görüşelim. - İyi düşünmüşsün. Ben Şehadeye ulaşırım. Gerekenle­ri konuşurum. - Tekrar görüşürüz o halde. Ofise nerede olduğuma da­ir haber bırakırım. Ebu Şenneb çıktıktan sonra, Rantisi de çıkmak için ha­zırlıklarını görüyordu. İki gün sonra Filistin Özerk Yönetimind en bir yetkili­nin açıklaması televizyonlarda yayınlanıyordu. HAMASa bağlı El- Ceel Medya Merkezinden de yayınlanan açıkla­mada Şeyh Yasinin evinin kuşatılmasının gerekçesi açıkla­nıyordu: - .:. Şeyh Yasinin Filistin halkının ulusal çıkarlarını ko­rumak için önceki günden başlayarak evinde göz hapsine alınmasına karar verildi. Açıklamayı duyan ve seyreden her Filistinlinin yüzün­de şaşkınlık, dudaklarında beddualar vardı. Arafatın bu tutumu ona kendini küçük düşürmekten başka bir kazanç sağlamamıştı. Bu hareketiyle halkın nefret ve öfkesini ka­zanmıştı. Ebu Şenneb ve Rantisinin özerk Yönetimle yaptığı gö­rüşmeler sonucu bir müddet sonra kuşatma kaldırıldı. Kal-dırılmasmdaki sebeplerden biri de halkın giderek artan tep­kisi ve Şeyh Yasinin evinin bulunduğu sokağın sevenleri­nin akınına uğramasıydı. Her an bir çatışma olabilir, her an önlenemeyen bir gelişme yaşanabilirdi. Fakat HAMASm itidal çağrılan istenmeyen bir durumun yaşanmasını engel­ledi. Olayın sükûnetle halledilmesinin ertesi sabahı Halime Hatun sabah erken pencereden bakınca gözleri şaşkınlıktan büyüdü. - Aman Allahim! dedi, yine gelmişler. Pencereye doğru bakan Şeyh Yasin, dışarıda siyah kar maskeli ve elleri silahlı adamlar gördü. Biraz daha dikkatli bakınca, hanımına bakıp gülümsedi, - Korkma, dedi. Bunlar bizimkiler... - Bizimkiler mi? - Evet! Dikkatlice baksana! O anda kapı açıldı. Abdi içeri girdi. Selam verdi. Neşe­li görünüyordu. - Anne- baba! Dışarıda gece boyu nöbet tutan kardeşle­rimiz var, dedi. Haberiniz var mı? - Şeyh Yasin tam cevap verecekti ki dışarıdan gelen bir araba sesiyle herkes pencereye döndü. Rantisi ve Ebu Şen-nebdi gelenler. Az sonra küçük misafir odasına alman misafirleriyle Şeyh Yasin konuşuyordu. - Ebu Şenneb! Rantisi! Nasılsınız? - Sizi sormalı efendim, dedi Rantisi. Hamd olsun biz iyiyiz. - Doğru efendim, dedi Ebu Şenneb. Önemli olan sizin sağlığınız. Siz nasılsınız? - Allaha hamd-u senalar olsun. Onun takdiri üzerinde bir şey tanımıyoruz. İyi ve afiyetteyim. Yalnız geceden beri dışarıda nöbet bekleyen kardeşlerin benim yüzümden daha fazla rahatsız olmalarım istemem. Zannedersem bir daha Özerk Yönetim böyle bir şeye tevessül etmez. O sebeple adamlarımız çekilebilirler. Rantisi, Ebu Şennebe baktı. Anlamlı anlamlı gülümse­diler: - Efendim, dedi Rantisi. Salah Şahadeyi ikna edeme­dik. İlla da birkaç gün nöbet tutulması gerekliymiş dedi. Şeyh Yasin, Şehadenin adını duyunca gelişmelerin se- bebini anlamıştı. Bu konuda daha fazla ısrar etmedi. Ebu Şenneb ve Rantisiyle ayrıntılı bir şekilde konuştu. Yaptık­ları görüşmeler ve Özerk Yönetimin tavrının sebebini an­lattılar. - Efendim, dedi Ebu Şenneb. Kanaatime güre işgalci yö­netimin sizi takip etmesi yahut sizi ortadan kaldırmaya yö­nelik tavırları, çıkarcı bir politikaya dönüşmüş. Bu durum Arafatın da işine geliyor. - Bu, dedi Rantisi. Açık bir olgu. Zira önderlik sadece onda olursa daha rahat hareket edecektir. Gülümsedi Şeyh Yasin: - Hâlâ Ramallahtaki bürosunda mı? - Evet, dedi Ebu Şenneb. Kendisini yıllardır ödüllendi­ren Amerika ve İsrail tarafından artık istenmeyen adam ola­rak ilan edildi. Zira bizi ve diğer direnişçi grupları kontrol edemediği için devre dışı bırakılmak isteniyor. Bürosundan da ayrılmasına izin verilmiyor. Uluslararası destekten de mahrum kalması için Amerika diğer ülkelere baskı yapıyor. Yani zor durumda... - Bu onun basiretsizliğinin sonucu, dedi Şeyh Yasin. Ancak biz direnişi elden bırakmayacak, intifada meşalesini sonuna kadar koruyacağız. Gerek sizler gerek Mahmud Za-har olsun -İsmail Haniyyeye de haber verin- Özerk Yöneti­min işgalci rejime verdiği her tavizin her yumuşama politi­kasının olumsuz yönlerini dile getirmekten uzak durmayın. Arafatın hatalarını ve yanlış politikalarını hatırlatmalıyız. Daha fazla taviz vermeden İsrailin oyunlarına karşı diren­me kararı almalıdır. Zira her tavizle beraber kandırılıyor ve büyük oyunlarla yüz yüze geliyor. - Haklısınız efendim, dedi Rantisi. Biri ona İzzetli bir duruş sergilemesini hatırlatmalı. Şeyh Yasin Rantisinin gözlerine baktı. - Sahi, dedi gülümseyerek. Özerk Yönetimin sana yap­tıkları ne zaman son bulacak? Kaç defadır seni haksızca tu-tukluyorlar. Rantisi de gülümsedi: - En son beni Filistin halkını harekete geçirecek bir açık­lamada bulunmamak şartıyla serbest bırakmışlardı efen-Idim, dedi masum masum. Kalpleri Filistin ve Kudüs için atan bu üç adam, bu söz üzerine birbirlerine bakıp gülümsediler. Temmuzun tüm sıcaklığının hissedildiği bir gündü. Şeyh Yasin evine çekilmişti. O gece çalışma odasından hiç çıkmadı. Sürekli Kuran okuyor, dua ediyordu. Gözlerinden süzülen yaşlar, üzüntüsünün derinliğine şahitlik ediyordu. Salonda gecenin geç saatlerinde fısıldaşma şeklindeki sesler, onun hakkındaydı. - Anne! dedi Abdi, Babam hâlâ yatmadı mı? - Hayır oğlum. Şehadenin dün şehid edilmesinden bu yana, gözlerinden hâlâ yaşlar süzülüyor. - Nasıl üzülmesin anne? Siyonist devlet terörü F- 16 uçaklarıyla şehid Şehadenin evi üzerine bir tonluk bomba bıraktı. Ailesini, on bir ferdini ve onu şehid ettiler. Buna yü­rek mi dayanır. Biliyor musun anne! Babam rahmetli Şeha-deyi çok severdi. Nasıl desem? Ona karşı ayrı bir sevgi bes­lerdi. - Allah Şarona ve askerlerine lanet etsin. Salah Şehadenin şehadeti çok ağır geldi babana. Üzüntüsünden peri­şan olacak... Sen Şehadenin cenaze törenine katıldın, değil mi? - Evet anne! -Nasıldı? - Müthiş bir kalabalık vardı. Kendinden geçenler, bayı­lanlar... Cenazeleri defnedene kadar saatler geçti. İntikam yeminleri edildi. İzzeddin Kassam Tugayları geçit töreni yaptılar. Kanını yerde bırakmayacağız diye haykırıyor, sloganlarla ortalığı çınlatıyorlardı. Tüm Gazze; bir vücut, bir ağızdı. - Allah ona ve ailesine rahmet etsin. Bu dava onun gibi nice yiğitlerin kanları üzerinde yükselecektir. Kanları meşa­le meşale tutuşacak, bu karanlık günlerimizi aydınlatacak­tır oğlum. Filistinin özgürlüğü, Kudüsün azatlığı o kahra­manların sayesinde gerçekleşecektir.

E! Dice: "Las dos estrellas se enfrentan en un duelo a

Shadow Spinner If you want to find any book including "Shadow

💝Girls, You know how Guys really are? 💗Must Read For All

I think I am going to cut my final ties with Apple Inc. by not

Ive been letting the National Geographic episodes play in the

' yahudi tdk prlu proggram dakwah agar orng Islam memeluk

DRAW NEAR He said to me, “The room facing the south is for

youtu.be/Yl_0ieqSi7Q Whether or not you love or hate sports,

Wildon Home ® Bundle-89 Martinique Living Room Collection (3

Palm oil slips to 5-year low JAKARTA: Malaysian palm oil futures

I know I am not alone when I say that there are times it almost

If you are looking to travel - check out this website and

Hidden Wirral Myths & Legends Presents a Psychic Night at

Hi! I have been earning on the Internet. There is an interesting

Azi cum e situaţia? E ca într-o dictatură militară.

Hi all just a quick one, Ive recently priced a job for someone,

YouTube Uses Google+ As Its Moderation Engine YouTube has

Tendulkar bids adieu to domestic cricket in style Story Dated:

Hi we are a couple gey live 24-34 years and 4 years voucher. We of

Hi folks, Im back safe and sound and still on a high from the most