PERSBERICHT Van de familie Snijders Inzake: het rapport over het overlijden van de 91-jarige mevrouw Snijders in De Taling van de Van Neynselgroep U bent kennelijk door de Van Neynselgroep geïnformeerd over het rapport van de ingestelde commissie naar aanleiding van het onderzoek naar de dood van de 91-jarige mevrouw Snijders. Terwijl de familie nog kennis moest nemen van de inhoud van het rapport, heeft de Van Neynselgroep gemeend de inhoud van dit rapport naar buiten te moeten brengen. Reactie van de familie: Dit is een eerste reactie nadat de familie zojuist kennis heeft genomen van het rapport. Er zijn meer storende fouten gevonden in het rapport, maar op dit moment beperkt de familie de reactie op enkele belangrijke punten. De commissie oordeelt ten aanzien van het zwaarste verwijt, hardhandig optreden of zelfs mishandeling, dat dit niet aan de orde lijkt. De commissie steunt daarin op het rapport van forensisch patholoog Van de Goot maar ook op de studie van het uitgebreide materiaal en een groot aantal gesprekken. De commissie baseert zich op een groot aantal medewerkers, waarvan een ieder unaniem positief ten aanzien van de collega’s van de nachtdienst was. Natuurlijk zullen collega’s niet gauw over andere collega’s vermoedens uiten. De melding van de familie dat mevrouw aantoonbaar angst had voor bepaalde medewerkers, waarvan één in het bijzonder wordt hiermede ter zijde geschoven. Belangrijker is, hetgeen herhaaldelijk aan de commissie is medegedeeld, dat mevrouw heeft kenbaar gemaakt de verwondingen NIET zijn veroorzaakt door een val, maar dat er iets anders is voorgevallen, wat zij niet nader durfde te duiden uit angst voor die medewerkers. Een aantal keren wordt gerefereerd aan een rapport van een patholoog, alsof die de verwondingen van mevrouw zou hebben gezien op basis van foto’s. De foto’s die de commissie aan deze patholoog heeft gestuurd, zijn echter foto’s van eerdere gelegenheden van blauwe plekken die mevrouw tijdens de verzorging had opgelopen. Hoewel deze al fors waren, zijn ze niet te vergelijken met de verwondingen die mevrouw had direct na het fatale incident. De commissie is op deze fout gewezen, maar heeft willens en wetens deze fout niet willen herstellen. De belangrijkste reden was dat de tijd een belangrijke factor was. Het rapport zou binnen 6 weken aan de Inspectie moeten worden gezonden. Navraag bij de Inspectie leverde op dat ook de Inspectie van oordeel was dat zorgvuldigheid belangrijker is dan het halen van een termijn van 6 weken. Dit is aan de commissie doorgegeven. Desalniettemin heeft de commissie deze fout niet willen herstellen en zij gebruikt het rapport van de patholoog nota bene ter onderbouwing van de eigen stelling dat hardhandig optreden of zelfs mishandeling niet aan de orde lijkt. Wel wordt het voorbehoud gemaakt ten aanzien van het onderzoek van het Nederlands Forensisch Instituut dat wel de verwondingen beoordeelt die mevrouw Snijders had ten tijde van haar overlijden. Dus baseert de commissie zich maar op een rapport van een patholoog over heel andere verwondingen. Overigens sluit ook dat “rapport” geenszins mishandeling uit. Evenmin heeft de commissie de uitkomsten van het onderzoek van de recherche. Zonder deze uitkomsten, maar wel op basis van foto’s van eerdere verwondingen een rapport van een patholoog te gebruiken voor stellingname, op grond van het ontbreken van tijd – terwijl de Inspectie al heeft aangegeven zorgvuldigheid belangrijker te vinden dan tijd- maakt het rapport van deze commissie volstrekt onbruikbaar. 1. Het slachtoffer zelf heeft nog anderhalve dag geleefd en heeft pertinent aangegeven dat de verwondingen niet door een val zijn ontstaan. Helaas durfde zij niet te vertellen hoe zij wel zijn ontstaan. Dit is niet meegenomen in het rapport van de commissie. 2. Na het overlijden van het slachtoffer wenste de schouwarts niet te tekenen voor een natuurlijke dood, omdat de verwondingen naar zijn oordeel te heftig waren om door een val uit het bed te zijn veroorzaakt. Hij heeft besloten de recherche op de hoogte te stellen. 3. Van de aanzienlijke reeks verwondingen zijn vervolgens foto’s gemaakt door de recherche. Eén van de dochters van het slachtoffer heeft vervolgens bezoek gehad van de officier van justitie en een rechercheur. Deze meldden haar dat de verwondingen los van elkaar staan en verschillende richtingen uitgaan. De officier heeft vervolgens toestemming gevraagd aan de familie om een obductie uit te voeren. Het rapport van het Forensisch Instituut dienaangaande is nog niet gereed. 4. De bloedvlekken die in de kamer van het slachtoffer zijn aangetroffen waren dermate ver van het bed verwijderd, dat die daar onmogelijk kunnen zijn gekomen door een val uit het bed. De commissie concludeert daarover geen eenduidig oordeel te kunnen vormen. Deze 4 punten in acht nemende, is het ondenkbaar dat de verwondingen van mevrouw, zijnde een gebroken nekwervel, een gebroken neus, vier hoofdwonden, twee blauwe ogen, vier gebroken ribben, één opengewerkte knie, de andere knie helemaal bont en blauw, een wond op de rechterpols en een diepe wond op het scheenbeen door een val uit het bed zijn ontstaan. De commissie wenste echter willens en wetens het rapport van het NFI niet af te wachten, maar prominent op een aantal plaatsen melding te maken van een forensisch rapport waarbij de foto’s van heel andere gelegenheden als onderzoeksmateriaal worden gebruikt, in plaats van de foto’s van de werkelijke verwondingen die mevrouw Snijders fataal zijn geworden. Het rapport van de commissie heeft derhalve geen enkele waarde. Zorgvuldigheid is terzijde geschoven ter wille van een kennelijk vooringenomen mening.
Posted on: Wed, 18 Sep 2013 14:06:55 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015