POMÓŻMY DUSZOM CZYŚĆCOWYM Kościół Katolicki to wspólnota. Wspólnota miłości, modlitwy, cierpienia. Ale i wspólnota współczucia i wzajemnego wsparcia. To splot potężnych i bardzo silnych więzi spajających w jeden organizm świat fizyczny i duchowy. Na co dzień nie zdajemy sobie nawet sprawy z tego jak mocne i trwałe są te powiązania. Jak głęboko wnikają w nas i jak doskonale łączą w jeden Chrystusowy Kościół to co w Niebie i to co na ziemi. A przecież w tym właśnie jest sens naszej wiary. W ponadczasowej i wiecznej jedności wszystkich świętych. Tych, którzy są już w domu Ojca, Tych, którzy tam dopiero pielgrzymują i tych niejako zawieszonych między niebem a ziemią w czyśćcowym utrapieniu. Kościół spaja te wszystkie stany i wpatrzony w Jezusa Chrystusa zatapia je we wszechogarniającej miłości Boga. Dlatego jedno jesteśmy i powinniśmy wspierać się wzajemnie niosąc potrzebującym braciom i siostrom pomoc i ukojenie. A jakże inaczej jak nie poprzez modlitwę, która łamie wszelkie bariery i ogarnia wszelkie byty. Bo tak się Panu Bogu spodobało aby właśnie w niej dać nam najpotężniejszą broń przeciw naszym nieprzyjaciołom a jednocześnie spoiwo, które nas łączy z Jego Nieogarniętym Miłosierdziem. Módlmy się przeto jedni za drugich i pamiętajmy o tych, którzy już sami sobie pomóc nie potrafią. Codziennie, w każdej chwili pamiętajmy o naszych wiernych zmarłych, o duszach w czyśćcu cierpiących. Pamiętajmy, że oprócz dwóch wiecznych stanów po śmierci, nieba i piekła, istnieje – według nauki Kościoła – jeszcze trzeci, przejściowy, nazywany czyśćcem. Czyściec to uwalnianie się po śmierci od wszystkich następstw grzechów, uniemożliwiających doznawanie pełnego szczęścia nieba. Tymi następstwami są wszystkie egocentryczne przywiązania, z powodu których człowiek nie potrafi kochać w sposób doskonały. Uwolnienie się od tych egoistycznych przywiązań może się dokonać tylko wtedy, gdy Bóg przebacza grzechy i udziela człowiekowi swojej łaski. Kiedy człowiek żałuje za swoje przewinienia, pragnie się poprawić i szuka miłosierdzia Bożego w sakramencie pojednania, dostępuje przebaczenia najcięższych nawet grzechów. Niektóre grzechy mogą być odpuszczone także po śmierci. Ta prawda, potwierdzona przez nauczanie Pisma Świętego, stanowi fundament nauczania Kościoła o czyśćcu. Do tekstów uczących o możliwości dostąpienia przebaczenia poza granicami ziemskiego życia zalicza się fragment Drugiej Księgi Machabejskiej, mówiący o modlitwie i ofierze Judy za zmarłych. Taką możliwość dopuszcza również pouczenie Jezusa Chrystusa o bluźnierstwie przeciwko Duchowi Świętemu. "Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone. Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym." (Mt 12,31-32). Według słów Chrystusa istnieje zatem możliwość uwolnienia się człowieka w przyszłym życiu od grzechów innych niż bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu. Oczyszczenie po śmierci możliwe jest tylko dla tych, którzy — przynajmniej niedoskonale — kochali Boga i ludzi w momencie schodzenia z tego świata, ponieważ działał w nich Duch Święty, rozlewający w sercach ludzkich Bożą miłość. Mogą się oczyścić ci, w których przynajmniej w momencie śmierci pojawił się szczery żal za grzechy i gorące pragnienie wypełniania Bożej woli. Według teologów dusze zmarłych oczyszczają się przez to, że przez jakiś czas nie oglądają Boga, którego kochają i któremu pragną okazać jak najprędzej swoją pełną miłość. Wiedzą, że nie potrafią tego uczynić z powodu ograniczającego je jeszcze egoizmu, który pozostał jako tragiczne następstwo popełnianych za życia grzechów. To sprawia im dotkliwy ból. Tęsknota za okazaniem Bogu pełnej miłości oczyszcza duszę i zbliża ją do tej chwili, kiedy – całkowicie oczyszczona – będzie mogła na zawsze spotkać się z nieskończoną Miłością, Prawdą i Pięknem., aby bezgranicznie i bez zastrzeżeń kochać Dawcę istnienia i wszystkie Jego stworzenia. Po paruzji będzie tylko stan zbawienia lub potępienia, nie będzie natomiast czyśćca. Być może sąd ostateczny okaże się czymś w rodzaju czyśćca dla ludzi potrzebujących oczyszczenia swojej miłości, którzy dożyją momentu ukazania się Zbawiciela w chwale. Kościół wierzy, że można pomagać duszom w czyśćcu, i dlatego gorąco zachęca nas do tego. Udzielać im pomocy można przez modlitwę, posty, dobre czyny, a przede wszystkim przez sprawowanie Najświętszej Ofiary i przystępowanie do Komunii św. Nieśmy im (zmarłym) pomoc i pamiętajmy o nich. Jeśli synowie Hioba zostali oczyszczeni przez ofiarę ich ojca, dlaczego mielibyśmy wątpić, że nasze ofiary za zmarłych przynoszą im jakąś pociechę? Nie wahajmy się nieść pomocy tym, którzy odeszli, i ofiarujmy za nich nasze modlitwy Pomaga się zmarłym także przez zyskiwanie odpustów, które można za nich ofiarować. Chociaż odpust zyskuje zasadniczo człowiek żyjący, to jednak w jakiejś mierze przyczynia się on także do zmniejszenia lub do całkowitego usunięcia oczyszczającej kary, koniecznej dla duszy w czyśćcu. Módlmy się więc jedni za drugich i jedni drugich brzemiona nośmy, bo Kościół jest jednością a my w jedności tej na wieki zatopieni. Mateńko Przenajświętsza, Gwiazdo Morska módl się za naszych wiernych zmarłych. Wspomagaj dusze w czyśćcu cierpiące, a nas, którzy pielgrzymujemy jeszcze tu, na tej ziemi natchnij, abyśmy jak najczęściej wspominali ich w naszych modlitwach. Amen.
Posted on: Fri, 21 Jun 2013 16:27:52 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015