Powiedzmy że Boga nie ma, a nawet jesli jest ma nas w dupie. Jest pozytywna czesc tej historii, mianowiecie: jestesmy od siebie zalezni, powinnismy sobie pomagac, inaczej jako gatunek nie przetrwamy. Ot tak, po prostu. Brak Boga nie jest pustką, dopiero teraz otwiera sie przed nami inny swiat. Marek Aureliusz w dialogu z Platonem (cytując go) powiedział: - Kto ma umysł wzniosły do poglądu i wniknięcia we wszechczas i wszechistnieje czy wysoko ceni życie ludzkie? - To niemożliwe - A więc taki człowiek śmierć za nic strasznego nie będszie uważał? - Za nic. Zakończe ten wywód czymś pieknym: Wszystko kondensuje się tutaj lecz nie miesza się. Ważna jest wierność prawdzie, czyli racjonalizm (odrzucenie sofistyki). Ważna jest wierność miłości czyli odrzucenie nihilizmu. To nie Prawda jest Miłością (gdyby tak było Prawda kochałaby samą siebie). To nie Absolut jest Miłością, to Miłość otwiera nas czasem na Absolut. W ten sposób etyka prowadzi do duchowości, ale sama nie jest duchowością, ten sposób w tym miejscu spotykają się mędrcy i świeci, i być moze tu osiągają spełnienie, w ten sposób to Miłość a nie Nadzieja daje życia, to Prawda a nie Wiara wyzwala. Już jesteśmy w Królestwie, ponieważ Wieczność jest Teraz. Wlaśnie tu.
Posted on: Sun, 14 Jul 2013 13:30:59 +0000