Samenvatting advies wetsvoorstel Wet werk en zekerheid Datum publicatie: vrijdag 29 november 2013 - Datum advies: dinsdag 5 november 2013 De Afdeling advisering van de Raad van State heeft advies uitgebracht over het wetsvoorstel Wet werk en zekerheid. Het wetsvoorstel is op 29 november 2013 bij de Tweede Kamer ingediend. Daarmee is ook het advies van de Raad van State openbaar geworden. Inhoud wetsvoorstel De Wet werk en zekerheid heeft tot doel het arbeidsrecht aan te passen aan veranderende arbeidsverhoudingen in de samenleving. Er wordt gestreefd naar een nieuw evenwicht tussen flexibiliteit en zekerheid op de arbeidsmarkt, waarbij de tweedeling op de arbeidsmarkt tussen mensen met een vaste baan en flexwerkers wordt verminderd. Werkzekerheid moet, in plaats van baanzekerheid, het overkoepelende uitgangspunt van het hedendaagse arbeidsmarktbeleid worden. Het wetsvoorstel bevat in dat verband maatregelen op drie terreinen: stroomlijning van de regels voor ontslag, verbetering van de rechtspositie van flexwerkers en aanpassing van de werkloosheidsregelingen die ertoe moeten leiden dat werkloze werknemers eerder werk aanvaarden. Omslag Gelet op de ontwikkelingen op de arbeidsmarkt onderschrijft de Afdeling advisering de beoogde omslag van een stelsel dat is gericht op baanzekerheid naar een stelsel dat is gericht op werkzekerheid. Hoewel het wetsvoorstel een stap in de goede richting is, twijfelt zij er echter aan of het wetsvoorstel een voldoende substantiële bijdrage zal leveren aan het realiseren van deze omslag. Bij sommige onderdelen bestaat zelfs het risico dat deze in de huidige arbeidsmarkt contraproductief zullen werken. Bovendien is voor het maken van de beoogde omslag van baanzekerheid naar werkzekerheid een bredere aanpak van de arbeidsmarkt nodig. Daarin voorziet het wetsvoorstel niet. Los van de opmerkingen over de algemene doelstelling van het wetsvoorstel maakt de Afdeling advisering in dit advies opmerkingen over de verschillende onderdelen van het wetsvoorstel. Stroomlijning ontslagregels Met betrekking tot de beoogde stroomlijning van de regels rond ontslag komt de Afdeling advisering tot de conclusie dat het wetsvoorstel daarin slechts gedeeltelijk slaagt; op onderdelen wordt het ontslagrecht juist complexer en in sommige gevallen worden de ontslagkosten voor werkgevers hoger. Verbetering rechtspositie flexwerkers De aanpassing van de regels voor flexwerkers versterken de positie van werknemers met flexibele arbeidscontracten. Omdat de regels rond vaste dienstverbanden slechts beperkt worden versoepeld, is het volgens de Afdeling advisering de vraag of het wetsvoorstel de positie van flexwerkers wel verbetert. Het is zelfs niet uitgesloten dat de positie van flexwerkers op onderdelen, met name door de aanscherping van de zogenoemde ketenbepaling, juist slechter wordt. Dit vanwege een mogelijk kleinere bereidheid van werkgevers om mensen in dienst te nemen. Verder kan het wetsvoorstel ertoe leiden dat vaker alternatieve constructies worden gebruikt om een arbeidsrelatie vorm te geven. Aanpassingen regels werkloosheidsuitkeringen De Afdeling advisering onderschrijft de voorgestelde aanpassingen van de regels die over werkloosheidsuitkeringen gaan. Tegelijkertijd wijst zij op het risico dat de nagestreefde werkgelegenheidseffecten teniet kunnen worden gedaan door de mogelijkheid van bovenwettelijke verlenging van de WW-uitkeringen bij cao. Omdat het doel van het wetsvoorstel is dat mensen met een WW-uitkering sneller aan het werk gaan, zou de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid afspraken in caos waarin de duur van de WW-uitkering wordt verlengd niet algemeen verbindend moeten verklaren. Transitievergoeding Het wetsvoorstel introduceert de zogenoemde transitievergoeding bij ontslag. Deze vergoeding wordt lager dan de huidige ontslagvergoeding, maar gaat wel voor alle werknemers gelden. Door de regering is de bijzondere aandacht van de Afdeling advisering gevraagd voor de afspraak in het sociaal akkoord dat de kantonrechter bij ernstige verwijtbaarheid van de werkgever aan het ontslag een extra vergoeding (bovenop de transitievergoeding) kan toekennen aan de werknemer. Over het spiegelbeeldige geval, wanneer sprake is van ernstige verwijtbaarheid van de werknemer aan het ontslag, is afgesproken dat de werknemer op zijn beurt in beginsel zijn recht op een transitievergoeding verliest. De Afdeling advisering meent dat het criterium dat in het wetsvoorstel wordt gehanteerd te ruim is en moet worden beperkt. Conclusie De Afdeling advisering is van oordeel dat het wetsvoorstel nog niet de benodigde bredere aanpak inhoudt, maar dat het wetsvoorstel na aanpassing aan de opmerkingen van de Afdeling advisering, een eerste stap in de goede richting is. Bron RvS
Posted on: Sun, 01 Dec 2013 13:35:00 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015