Sevmek, tadına varabilmek, keyif almak, erinç duymak için anlamak gerekir. Anlamak; algısal bir ön kabul, bir zihinsel tatmindir; duygusal reaksiyonun katılımı için ; nesne veya fikirle algısal bir ön kabulde buluşmak icap eder öncelikle.. Bu yüzden medeniyet bir kültürel pişmişliktir aynı zamanda.... Hasılı; bir ulusal önderi tüm dünya için özel ve önemli kılan tarihsel arka planı bilmek yetmez. Anlayacak bir entellektüel eyleme de gereksinim vardır. Klasik müziği seviyor olmaktan bir merhale sonrasının, onu anlamakla ilgili ruhsal ve kültürel terkibinizin algısal açıklığı olması gibi... Atatürkü sevmek ya da sevmemek duygusal bir subjektifliktir. Yalnız ; savaş stratejisini mükemmel bilen bir komutan; kıymetli bir müzakereci ve diplomat; dil devrimi yapabilen bir siyasetçi; gustosu olan bir gentlemen, yakışıklı ve şık bir erkek; belagati muazzam bir hatip; karizmatik ve azametli bir duruş; felsefe, sosyoloji bilen bir entellektüel sizin lideriniz olup da, 90 yıl sonra devlet ricali yerini sıradanlığın; gericiliğin sıkıcı ve zorba cehaletine kaldığında, bu Atatürkü anma törenini aşan bir duygusal hezeyan yaratır. Yoksunluk duygusu çok canlı olarak damarlarınızdaki asil kanda dolaşır, dolaşır. Sonra pıhtılaşır, boğucu bir kement gibi dolanır, nefesinizi tıkar.,. Öldürmez, süründürür. Lakin insanlık er ya da geç karanlık çağları aşar, aydınlıkçıdır. Umut hep vardır. Atam minnettarız
Posted on: Sun, 10 Nov 2013 01:17:08 +0000