Szukam, szukam ludzi, którzy potrafią nie tylko szkolić, ale potrafią pracować. Zapewne o wiele łatwiej, honorniej i opłacalniej jest marcinarcinić, niż brać się za normalną pracę, podejmować ryzyko i odpowiedzialność. Niżej powtarzam swój tekst sprzed paru dni. Kilku osób szczęśliwych, spełnionych lub optymistów, potrafiących lubić ludzi-jacy-są, kochać dzieciaki-jakie-są, DYSPONUJĄCYCH ODROBINĄ CZASU - SZUKAM GORĄCZKOWO. Odpadają ci, co starają się wywyższyć, PONIŻAJĄC INNYCH, nadętych, naburmuszonych impotentów-pod-każdym-względem. Kilku osób szukam INTELEKTUALNIE i EMOCJONALNIE sprawnych, którzy zadbają o fundusze na to, co robimy: PRZYTULISKO dla dzieci i miejsce, skąd naprawiamy i upiększamy okoliczny świat. Obecnie nie mamy żadnego ekonomicznego fundamentu, całkowicie uzależnieni jesteśmy od procedur i bezdusznych procedurantów. Kilka czujących osób nie przekreśla reguły. Kilku osób szukam, którzy przejmą część moich obowiązków i kompetencji, by instytucja mogła zakwitnąć w służbie, kiedy mnie zabraknie i LIDERA Z WIZJĄ, który potrafi gasić wybujałe egoizmy, godzić sprzeczności. Idzie nam o to, by dzieci przekraczające nasz próg wychodziły od nas lepsze, mądrzejsze i szczęśliwsze, a dorośli optymistyczniej nastawieni do świata - W KTÓRYM I OD NAS COŚ ZALEŻY, a na to potrzebna zbiorowa siła, trzeba dużo siły. Od pięciu lat pory roku migają mi jak w kalejdoskopie, odległości między piątkami nie istnieją - A CIĄGLE ZA MAŁO NAS. I ciągła bezradność. jan urbanik
Posted on: Thu, 27 Jun 2013 19:38:17 +0000