Temat: Małżeństwo jako zadanie. Na początku wypada zaznaczyć, że małżeństwo jest sakramentem czyli widzialnym znakiem Bożej Łaski na ziemi. Znaczy to tyle że w miłości dwojga ludzi i ich pragnieniu założenia rodziny jest nieustannie obecny Pan Bóg. To dzięki jego łasce ludzie mogą kochać drugiego człowieka na tyle że chcą jemu poświęcić własne życie, tak więc należy o ten sakrament dbać i go pielęgnować bo nie robienie tego, a w skrajnym przypadku rozwód, jest świadomym odrzuceniem Bożej Łaski dla nas. Małżeństwo jest też związkiem który odzwierciedla łączność i jedność Chrystusa z Kościołem. Chrystus jest Oblubieńcem, a Kościół Jego Oblubienicą. Cechą najzupełniej szczególną powołania małżeńskiego jest to, iż jest ono skierowane do dwojga ludzi i przyjęte oraz realizowane - przez dwoje. To czyni je wyjątkowym spośród wszystkich powołań w których można wzrastać i podążać wybraną drogą samemu. W małżeństwie jednak to podążenie słuszną drogą musi być realizowane wspólnie dla pogłębiania jedności małżonków. Jak każde inne powołanie pochodzące od Boga małżeństwo zawiera dwa składniki – dar i zadanie. Jak pisał ks. Abp Kazimierz Majdański: ”Powołanie jako dar zawiera wezwanie do „komunii”, natomiast jako zadanie wezwanie do posłannictwa. Komunia stanowi istotny aspekt, odznaczający się trwałością na całą wieczność, natomiast posłannictwo, które wynika z powołania, ogranicza się tylko do ziemskiego życia”. Wezwanie do komunii jest cechą wyższą małżeństwa ponieważ mówi o komunii z Bogiem jako podstawie funkcjonowania ludzi w małżeństwie. Miłość małżonków jest oparta i wzorowana na największej i najwspanialszej Miłości jaką jest miłość Boga do człowieka. Tak jak Bóg Ojciec poświęcił swojego Syna na odkupienie naszych grzechów tak małżonkowie powinni poświęcać się sobie nawzajem i razem dążyć do zbawienia. Małżonkowie powołani są do uświęcania siebie nawzajem przez wspólne znoszenie przeciwności i rozwijanie cnót. W Adhortacji Apostolskiej ‘Familiaris Consortio’ Jana Pawła II czytamy, że: ‘Komunia małżeńska stanowi fundament, na którym powstaje szersza komunia rodziny, rodziców i dzieci, braci i sióstr pomiędzy sobą, domowników i innych krewnych’ .Darem w małżeństwie jest zarówno miłość Boga ujawniająca się przez wspólnotę małżeńską jak i małżonkowie sami dla siebie są wielkim darem, który powinni rozwijać i pielęgnować. Małżeństwo samo w sobie jest wspaniałym darem dla małżonków, mężczyzna który każdego dnia jest przy swojej żonie, ochrania ją, kobieta która każdego dnia dba o swojego męża. Jest to tak oczywiste, ale jednocześnie tak trudne do zauważenia. Ludzie niszczą swoją miłość ponieważ nie potrafią dostrzec tych drobnych i pięknych gestów miłości, każdego dnia oczekują „gwiazdki z nieba” i nie potrafią pogodzić się z zwykłym i prostym życiem, które jest pięknym darem od Boga. Uważa się że darem, ale też zadaniem małżonków jest to, że oni każdego dnia budzą się obok siebie i tworzą wspólnie swoje życie, wyznaczają sobie wspólne cele, wspólny kierunek. Stawiają sobie zadania, aby jak najlepiej przejść wybraną przez siebie drogę. Największym darem i zadanie w małżeństwie jest to, aby dwoje ludzi miłowało się pomimo wszystko i wbrew wszystkim. Aby zawsze stawiali siebie na najwyższym miejscu i nawet w momentach trudnych, a nawet kryzysowych zawsze patrzyli na tą drugą osobę jak na największy skarb otrzymany na Ziemi. Piękny i cudownym darem od Pana Boga są dzieci, które to są esencją życia małżonków. Małżeństwo bez dzieci jest puste, jest bez smaku i prędzej czy później ludzie oddalają się od siebie, dziecko to jest łącznik między małżonkami. Nic bardziej nie łączy niż miłość do dziecka, troska, opieka, wspólne obawy i radości z małego pięknego życia, które to małżonkowie stworzyli z udziałem Jezusa Chrystusa. Każde dziecko pogłębia wspólnotę życiową małżeństwa, a rodzinie przysparza wartości. Bardzo często rodzice poprzez dzieci, w służbie dla dzieci, stają się lepsi, pozbywają się egoizmu. Wiążą się z sobą jeszcze silniej. Ponownie odwołajmy się do „Familiaris Consortio” gdzie Jan Paweł II pisał: ‘W swej najgłębszej rzeczywistości miłość jest istotowo darem, a miłość małżeńska, prowadząc małżonków do wzajemnego „poznania”, które czyni z nich „jedno ciało”, nie wyczerpuje się wśród nich dwojga, gdyż uzdalnia ich do największego oddania, dzięki któremu stają się współpracownikami Boga, udzielając daru życia nowej osobie ludzkiej. W ten sposób małżonkowie, oddając się sobie, wydają z siebie nową rzeczywistość-dziecko, żywe odbicie ich miłości, trwały znak jedności małżeńskiej oraz żywą i nierozłączną syntezę ojcostwa i macierzyństwa’ Czasem zdarza się jednak, że małżeństwa nie zostają obdarzone łaską posiadania własnego potomstwa, ale to nie oznacza że małżeństwo nie może być „pełne”, ponieważ istnieją inne drogi przekazywania miłości takie jak adopcja lub poświęcenie się dla innych. Należy także pamiętać, że nie można wynosić dzieci i miłości do nich nad miłość małżeńską, która jest uświęcona i ‘priorytetowa’. Zadaniem obojga małżonków jest dbanie o życie duchowe drugiej osoby w związku, bo czyż nie sam Karol Wojtyła powiedział „Dotąd dwoje chodź jeszcze nie jedno, odtąd jedno chodź nadal dwoje” Poprzez sakrament małżeństwa, dwoje ludzi staje się małżonkami, a ich życie duchowe nabiera nowych wymiarów i nowego wzrostu. Poprzez łaskę tego sakramentu Jezus jest obecny w ich obojgu od dnia ślubu oraz jest z nimi w szczególny sposób, gdy realizują wspólne przyrzeczenia, gdy wzajemnie sobie służą, razem budują swoją miłość, wychodzą ku sobie nawzajem w duchu przebaczenia oraz razem wsłuchują się w słowa Jezusa, kiedy wzywa ich do odmiany życia. Główny akcent w duchowości indywidualnej polega na osobistym wzrastaniu, natomiast w duchowości małżeńskiej na osobistym dawaniu się. Na zakończenie ponownie wróćmy do Adhortacji Apostolskiej Jana Pawła II „Familiaris Consortio” i zacytujmy Jego słowa zachęcające do naśladowania świętej Rodziny z Nazaretu gdzie „ Cudownym zamysłem Bożym żył w niej ukryty przez długie lata Syn Boży: jest ona więc pierwowzorem i przykładem wszystkich rodzin chrześcijańskich. Rodzina, jedyna na świecie, ta, która wiodła nieznane i ciche życie w małym miasteczku palestyńskim która doświadczyła ubóstwa, prześladowań, wygnania która wielbiła Boga w sposób nieporównywalnie wzniosły i czysty, nie omieszka wspomagać wszystkich rodzin chrześcijańskich, co więcej, wszystkich rodzin świata w wierności codziennym obowiązkom, w przezwyciężaniu niepokojów i udręczeń życiowych, w wielkodusznym otwarciu się na potrzeby innych, w radosnym wypełnianiu planu Bożego.” Modlitwa małżeńska: Bądź błogosławiony nasz Panie i Boże. Imię Twoje niech będzie błogosławione przez wieki wieków. Ty stworzyłeś mężczyznę i kobietę, Aby jedno było oparciem dla drugiego, Aby dzieci rodziły się z ich miłości, Aby ich jedność była odbiciem jedności, Jaka jest między Twym synem a Kościołem. Razem prosimy Cię, tak jak uczył nas Jezus Chrystus, O nasz chleb powszedni, pokarm dla ciała, I o łaskę dla naszych dusz, Dla nas dwojga i dla naszych dzieci i dla dzieci naszych dzieci. Zachowaj nas i strzeż w swojej Miłości. Miej litość nad naszymi błędami i słabościami , I natchnij nas tym samym Twoim przebaczeniem wobec innych. Racz ulitować się nad nami, Błogosław naszą miłość i prowadź nas razem w dniach starości. Amen
Posted on: Mon, 02 Dec 2013 08:53:53 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015