That crow above our heads that bolted from frigid skies and dived into the chaotic clouds of an erratic vision while its cry like a sharp cutlass breached the horizon, will take its scoop to the city… The whole world is aware the whole world knows that you and I know where we first saw the garden through that sinister icy fissure and picked the apple from that taunting, remote branch… People were appalled people were appalled while you and I yielded to water to mirror and to lamp with no trepidation… The chat is not about the fragile bond between two names and intimacy in the old office storage room… The talk is about the ecstatic response of my hair to your scorching anemone of a kiss and the intimacy of bodies in bliss and the radiance of our nakedness like the scales of fish in water… The word is about the silvery sparkle of a song that the small spray of water sings at dawn One night in these lush verdant woods we asked the hare and in these ominous cold blooded seas the oysters laden with pearls and on that alien intruding mountain the young eaglets – “what shall we do?” They all know they all know that we have discovered the path to the cool silent sleep of the phoenix that we saw the truth in the garden in the shameful gaze of a flower whose name is lost along with its survival in one infinite instant when two suns stun each other… The word is not about the petty coward hiding under the sun at its zenith The word is about day And open windows And fresh air And about an incinerator for singed objects And a land fertile with foreign seeds And about procreation And evolution And pride… The word is about our amorous hands That build bridges with the sounds of scent light and breeze In the realm of the night… Come to the prairie to the wide open fields And call me from behind the breath of the acacia flowers -- as the deer does its mate… The curtains are rich with restrained anger and the blameless pigeons watch the ground from the height of their white tower. Poem by Forough Farrokhzad translated by Tatul Sonentz from the French translation of Sylvie M. Miller آن كلاغي كه پريد از فراز سرما و فرو رفت در انديشه آشفته ابري ولگرد و صدايش همچون نيزه كوتاهي پهناي افق را پيمود خبر ما را با خود خواهد برد به شهر همه مي دانند همه مي دانند كه من و تو از آن روزنه سرد عبوس باغ را ديديم و از آن شاخه بازيگر دور از دست سيب را چيديم همه مي ترسند همه مي ترسند اما من و تو به چراغ و آب و آينه پيوستيم و نترسيديم سخن از پيوند سست دو نام و هم آغوشي در اوراق كهنه يك دفتر نيست سخن از گيسوي خوشبخت منست با شقايق هاي سوخته بوسه تو و صميميت تن هامان در طراري و درخشيدن عريانيمان مثل فلس ماهي ها در آب سخن از زندگي نقره اي آوازيست كه سحرگاهان فواره كوچك مي خواند ما در آن جنگل سبز سيال شبي از خرگوشان وحشي و در آن درياي مضطرب خونسرد از صدف هاي پر از مرواريد و در آن كوه غريب فاتح از عقابان جوان پرسيديم كه چه بايد كرد ؟ همه مي دانند همه مي دانند ما به خواب سرد و ساكت سيمرغان ره يافته ايم ما حقيقت را در باغچه پيدا كرديم در نگاه شرم آگين گلي گمنام و بقا را در يك لحظه نا محدود كه دو خورشيد به هم خيره شدند سخن از پچ پچ ترساني در ظلمت نيست سخن از روزست و پنجره هاي باز و هواي تازه و اجاقي كه در آن اشيا بيهده مي سوزند و زميني كه ز كشتي ديگر بارور است و تولد و تكامل و غرور سخن از دستان عاشق ماست كه پلي از پيغام عطر و نور و نسيم بر فراز شبها ساخته اند به چمنزار بيا به چمنزار بزرگ و صدايم كن از پشت نفس هاي گل ابريشم همچنان آهو كه جفتش را پرده ها از بغضي پنهاني سرشارند و كبوترهاي معصوم از بلندي هاي برج سپيد خود به زمين مي نگرند شعر "فتح باغ" از دفتر شعر "تولدی دیگر" شاعر "فروغ فرخزاد"
Posted on: Mon, 09 Sep 2013 18:11:30 +0000