Uit ND 19 september 2013: "Ruurd Ubels Terug Niet terug achter de dijk De krijgsmacht staat voor de allerlaatste grote bezuinigingsoperatie, belooft minister Jeanine Hennis-Plasschaert (Defensie). ‘De grenzen van wat we aankunnen, zijn bereikt’, aldus de minister in een toelichting op haar begroting. Zou het? Wat zei Hennis’ voorganger, Hans Hillen, een jaar geleden ook alweer nadat hij bezuinigingen had doorgevoerd? ‘Het defensieapparaat is maximaal uitgeknepen.’ Geen nieuwe bezuinigingen meer, was zijn oproep. ‘Op een gegeven moment kom je in een situatie dat je de veiligheid niet meer kan garanderen.’ De ministers die Hillen voorgingen, riepen min of meer hetzelfde. Niettemin verkeert de krijgsmacht sinds het einde van de Koude Oorlog (1990) in een permanente staat van reorganisatie. Kabinet na kabinet hanteert de kaasschaaf. Totdat… Ja, tot welk moment eigenlijk? Nederlanders hebben nooit veel op gehad met de krijgsmacht: er is altijd sprake geweest van een haat-liefdeverhouding, zeker gedurende de afgelopen decennia die alleen maar vrede brachten. Dat verlaagt de drempel om te bezuinigen op vermeende militaire franje. Maar de redenering dat we wel zonder krijgsmacht kunnen omdat er al zo lang vrede is, is een vreemde. Dat doet denken aan die patiënt die geen medicijnen meer wil, ‘want het gaat nu zo goed’. Nog belangrijker is de vraag waartoe het voortdurende uitkleden van landmacht, luchtmacht en marine leidt. Is Nederland straks nog wel in staat internationale verantwoordelijkheden op zich te nemen? Oorlog in Europa lijkt weliswaar verder weg dan ooit, maar dat betekent niet dat de wereld – kleiner dan ooit – veilig is. Somalische piraten gaan ons ook aan. Net zoals Afghaanse taliban of mensenrechten schendende militairen en opstandelingen in Syrië. Er is dus een respectabele reden om ons niet met een geminimaliseerde krijgsmacht achter de dijken terug te trekken. Nederland mag op het wereldtoneel een politieke dwerg zijn, als het gaat om handel en andere economische activiteiten spelen we een substantiële rol. De fundamenten onder onze welvaart (denk bijvoorbeeld aan de export) laten zien dat Nederland is gebaat bij een stabiel internationaal systeem waarin veiligheid, samenwerking, overleg en rechtsorde leidend zijn. Soms moeten die worden afgedwongen met militaire dreiging of zelfs ingrijpen. Natuurlijk, als hoogontwikkelde samenleving kan Nederland in internationale organen een rol opeisen om zijn (economische) belangen te verdedigen. Maar die roep wordt krachteloos als we onze defensie blijven inkrimpen en minder bijdragen kunnen leveren aan vredesmissies, de beveiliging van vaarroutes of andere operaties die internationale veiligheid en welvaart bevorderen. De krijgsmacht almaar verder uitkleden – nu levert het geld op, maar op langere termijn kan het weleens als een boemerang terugkeren."
Posted on: Thu, 19 Sep 2013 04:26:41 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015