VETEM KËSHTU ME BOTIME TË TILLA NJIHET NIVELI I VLERËS SË BOTIMIT PEGASI E VETMJA LIDHJE QË APLIKON NJË FORME TË TILLË PARAQITJE UNIVERSALE TË LIBRIT, KJO PËR AFRIM ME BOTËN The analysis in some directions of a burdensome time by Kristaq F. Shabani IWA, WPS, AOM Pritet të dalë në qarkullim libri poetik i poetes tropojane me banim në Itali , Nadia Bashkim Gjyriqi, nje libër ky i i karakterit universal trigjuhësh: shqip, anglisht , italisht me titull Antikoha e Kohës poezi (Anti-time of the time poems; L’anti – tempo del tempo poesia (Kopertina eshte nje varjant i mundshem ) The analysis in some directions of a burdensome time by Kristaq F. Shabani IWA, WPS, AOM The author Naida Gyriqi reappears before the reader with a second volume of poems, entitled “The Anti-time of Time”, in which she unfolds her “grey-brown” colored thoughts in the optics of time, in her turbulence, in the malice, ups and downs, strains, facades, roughness, wile, gossips, treacherous surprises… She meditates in this time, most of it murderous, which has deported her far from her desire across the sea, across the land, far from her beloved people, far from her closest person which gave a multi-planned contribution in the creation of her physiognomy, personality and character for which the tears do not drain, for which the word seeks to become rubious and the yearning is her life companion. In this way the image of the dearest person becomes a statue, smiling eyes, golden tongue in the emotional platform of her bosom… Through the use of the poetic logic and the search for the phenomenon impregnated with an active force of the self, opens with the key of wisdom these “unrealities” in the served reality, by enabling the undressing of time, this naked “mannequin”, by delivering appealing messages for the suffering minds, hearts, and souls. By means of a simple technique, but very much thought and understandable, she unfolds realistically her conviction for this journey full of curves, loaded with extraordinary difficulties, which, oftentimes, paralyzes the travelers by creating them nightmares, fright, shadows and stops, through a mad attack of stresses; extinguishment of dreams, preparing them for the abyss, murder, leaving…Questions and rhetoric are present in this typical anti-time, which madly rushes against time especially vanity, which is architectured in people’s minds in its ideal form, which is being contrasted, attacked by small-minded unreality which brings by means of its regressive force the death of the idealized time and the subject of the anti-time … In this typical volume built with a protagonistic set of five elements : I, you, the people, the time and the anti-time runs the surprise, which at times rules the truth and which is overwhelmed in this amalgam of fictions, sadness, malevolence, extinguishment of the fragile reality, the unachieved experiment…, where the where the chaotic has a role… the author seeks a smiling heart, dreams for a heart smile, for a strong relation, for a presence humanism, for an angelic face, for fading of devils…, but also to find a typical formula to therapize the time, to protect it from the enlarged, increased anti-time. By means of a elastic poetic diagram, she uses the “integral” scaling in order to reach her aims in the journey Earth – Heavens and the return to the Earth with acquisition of the extinguished smile by the insidious time. In the first view these are considered as fantastic flies, but their substrate becomes a reality in the human fantasy, in the feelings of facing the dramatic and tragic events, the dynamic of leaving and return in imaginary shape… The same way by using the “breathing” of matter, with her stanza simple in appearance, she constructs bringing of joy to continue t he living in e green look and by taking care of the future. The stanza of Naida in inclined more to the thought, interpreting logic, than the figurative dressing in maximum, in this context it looks like a “white” psychological and moral stanza to deliver understandable dynamic messages and to look at the world with a special specifics and shape. Such a constructive “construct” makes the “poetic strikes” with same subject to not resemble each – other, despite the common aim and subject, but which reconfigure with individuality. The volume “Anti-time of the Time” which is called with this philosophic title makes a dismantling in some directions of this burdened time, which, naturally, in this event has gained the attribution of anti-time, because its characters interpret this role, which we consider in poetics as denigrating “anti-role”. Gjirokastra, Albania, October 2014 Zbërthesa në disa kahje e një kohe të rënduar nga Kristaq F. Shabani IWA, WPS, AOM Naida Gyriqi rishfaqet para lexuesve me një vëllim të dytë të titulluar “Antikoha e kohës”, në të cilin ajo përshfaq mendimet saj me ngjyrë “gri-kafe” në optikën e kohës, në turbulencën e saj, në keqdashësinë , ulje ngritjet, sforcimet, trumbetimet, fasadat , ngrirjet, përkuljet, ashpërsinë, dinakërinë, thashethemnajat, tymimin, ndjesitë, ikjet e befta jetësore, të papriturat hileqare… Mediton në këtë kohë, në më të shumtën e saj vrastare, e cila e ka degdisur larg dëshirës së saj për tej detit, për tej tokës, për tej njerëzve të saj të dashur, larg njeriut të saj më të afërt dhe që dha konribut shumëplanësh në krijimin e fizionomisë, personalitetit dhe karakterit të saj për të cilin loti s’shterr, për të cilin fjala kërkon të bëhet e rubintë dhe malli është bashkëshoqërues i jetës. Në këtë mënyrë imazhi i njeriut të shtrenjtë statuzohet, ashtu syqeshur, gojëflori në sheshin ndjenjësor të kraharorit të saj … Nëpërmjet përdorimit të logjizmit poetik dhe të kërkimit të fenomenit të mbarsur me një forcë aktive të vetvetes, hap me çelësin e mençurisë këto “irealialite” në realitetin e servirur, duke mundësuar zhveshjen e kohës, këtë “manekine” lakuriq, duke dhënë mesazhe apel për mendjet, zemrat, shpirtrat vuajtës. Nëpërmjet një teknike të thjeshtë, por shumë të menduar e të kuptueshme, shpalos realisht bindësinë e saj për këtë rrugëtim plot kthesime, të ngarkuar me vështirësi të jashtëzakonshme, që, shpeshherë, paralizon udhëtarët jetësorë dhe u krijon atyre makthe, frikësim, hije dhe ndalje, nëpërmjet një sulm të tërbuar stresesh; fikje të ëndrrave dhe shpresave , duke u parapregatitur humnerën, vrastësinë, ikjen … Pyetjet dhe retorika janë të pranishme në këtë antikohë tipike, e cila tërbueshëm vërsulet ndaj kohës sidomos të kotësisë , e cila është arkitekturuar në mendjet njerëzore në formën e saj ideale, që kontrastohet, atakohet nga irealiteti meskin sjellës me forcën e tij regresive meititetin e kohës së idealizuar dhe kryefjalëzimin e antikohës… Në këtë vëllim tipik të ndërtuar me një pestet protagonik: unë , ti, njerëzit, koha dhe antikoha fluidon e papritura, e cila here – here sundon e vërteta e që trulloset në këtë amalgamë trillesh, trishti, hidhërese, keqdashje , mos realizimesh, fikje edhe të reales së brishtë, eksperimentit të paarrirë…, ku kaotikja ka rol… Krijuesja kërkon një zemër të qeshur, ëndërron për një buzëqeshje zemre, për një lidhësi të fortë, për një humanizëm prezencë, për një fytyrë ëngjëllore , për një fashitje të djajve…, por edhe për të gjetur një formulë tipike për të terapizuar kohën, për ta ruajtur atë nga antikoha e zmadhur, e rritur. Nëpërmjet një diagrame poetike elastike, ajo përdor shkallëzimin “integral” për të arritur synimet e saj në rrugëtimin Tokë- Qiell dhe rikthimin në Tokë me përftim të buzëqeshjes të fikur nga marramendjet e kohës tinzare. Në pamjen e parë këto konsiderohen fluturime fantaste, por substrati i tyre kthehet në një realitet në fantazinë njerëzore, në ndjesitë e përballjes me ndodhitë edhe dramatiko-tragjike, dinamikën e ikjes dhe të rikthimit në trajtë imazhore… Po kështu duke përdorur “frymëmarrjen”e materies, me vargun e saj në pamje të thjeshtë, konstrukton prurje të gazmendit për të vijuar jetimin në një pamje të gjelbër e duke u përkujdesur për ardhmërinë. Vargu i Naidës mëshom më shumë mendimit, logjizmit intepretues, sesa veshjes figurative në maksimum, në këtë kontekst ngjan edhe si një varg pikologjiko-moral i “bardhë”për të dhënë mesazhe dinamike të kuptueshme dhe për të këndvështruar botën me një specifikë e trajtë të veçantë. Një “konstrukt” i tillë ndërtues përsjell që “goditjet poetike” me temë të njëjtë të mos ngjasojnë njëra me tjetrën, paçka me synimi dhe tema e përbashkët, por që rikonfigurohen me individualitet. Vëllimi “Antikoha e Kohës”, i quajtur me këtë titull filozofik, bën një zbërthesë në disa kahje të kësaj kohe të rënduar, e cila, natyrisht, në këto ngjarje ka fituar atributin e antikohës, pasi personazhet e saj interpretojnë këtë rol, të cilin ne e konsiderojmë në poetikë “antirol” denigrues. Gjirokastër , Albania, tetor 2014
Posted on: Wed, 12 Nov 2014 14:58:31 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015