Verslagje Walcheren E2 - VCvlissingen E1 28 september 2013, Walcheren E2 – VCVlissingen E1 Een wedstrijd tegen het oude cluppie van Tristan en Duncan. Een weerzien van oude teamgenoten is altijd een extra motivatie om te winnen. Zeker na twee verloren wedstrijden. De drang om te winnen was bij iedereen duidelijk aanwezig. De wedstrijd begon erg laat naar de maatstaven van de E-tjes: 11u15. Iedereen, inclusief enkele ouders, was dan ook ruim op tijd aanwezig. De jongens waren uitgelaten als een bende jonge koeien die voor het eerst de wei in mochten. En dat is niet zo gek; lekker nazomerweertje, uitslapen, met zijn allen een ritje op de fiets (behalve Lionel die met de scooter kwam) en nog een stadsderby voetballen ook. Alle ingrediënten voor een overwinning waren aanwezig. Eenmaal op de fiets werd de stemming zo goed dat er werd gezongen. De tijden veranderen. Werd er vroeger ‘de paden op, de lanen in’ of ‘we are the champions’ gezongen, op deze dag begon Raydian in de staart van het VCVlissingen peleton ‘Abdul heeft een chickie’ te zingen. Meerdere jongens zetten in en het werd al gauw een koor. Ook aan de voorkant werd er gezongen. Iets over Randy en vrouwen maar het is misschien beter om niet in detail te treden. Bij aankomst wist heel sportclub Walcheren dat VCV E1 aanwezig was. En toen werd er gevoetbald. De eerste 10 minuten werd er gevoetbald op de helft van de tegenstander. Er waren een paar goede kansen maar er werd verzuimd te scoren. Walcheren verzuimde niet; na een uitbraak schoot hun spits snoeihard in de hoek. Fabio was kansloos. Ruststand 1-0. Voor het begin van de tweede helft vertelde Tristan mij dat hij een suikerklontje van Abdul had gekregen. En zo ging het verhaal bij de Walcheren aanhang de ronde dat onze jongens suikerklontjes worden gevoerd in de rust. Al vroeg in de tweede helft werd er nogmaals gescoord door de tegenstanders. 2-0. Maar net als vorige week lieten ze de koppies niet hangen en bleven ze geconcentreerd spelen. En dat betaalde uit. Na een goede corner scoorde Costa zijn eerste doelpunt van het seizoen. 2-1. Niet veel later weer een doelpunt tegen. 3-1. Maar er hing iets in de lucht. Alle jongens, de trainers en de aanhang aan de kant voelden dat er hier punten vielen te halen. En zo geschiedde. Na eerst een assist van Duncan en daarna een van Tristan wist Jaydian twee keer schitterend het net te vinden. 3-3. Met nog 2 minuten op de klok zei een Walcheren supporter dat een gelijkspel een mooie uitslag zou zijn. Niks van. We komen hier om te winnen. Na een harde pass van Mikey langs de lijn en een enorme rush van ons eigen duracell konijn Raydian wist hij, na een mooie passeerbeweging, loeierhard boven de keeper in het net te schieten. 3-4. Direct na de aftrap werd er afgefloten. Er werd gevierd zoals het een stuiterballen brigade beaamt: alsof ze kampioen zijn geworden. En gelijk hebben ze.
Posted on: Wed, 02 Oct 2013 16:46:27 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015