Wojna 1920 wygrana czy przegrana? Wojna z sowietami z 1920 roku ma trochę dostępnych opisów i jej przebieg jest w miarę znany większości Polaków. Jest jednak trochę spraw wymagających wyjaśnień. Ciekawa jest motywacja obu stron, cel jaki maiły wyznaczone obie strony Strona Sowiecka w cale nie była jak to przez długo propaganda sowiecka głosiła stroną wyzwalającą Białoruś, Litwę, czy Ukrainę. Celem ich była tzw. „światowa rewolucja” do której cytując dowódcę Frontu Zachodniego dążono „po trupie białej Polski”. Owa rewolucja była kontynuacją grabieży i mordów oraz zbrodni. Za Armią Czerwoną szła krok w krok WCZEKA policja polityczna. Jeńcy którzy dostawali się w ręce oprawców z tej organizacji zasadniczo nie dożywali 24h. Na samym froncie też dochodziło do scen okrutnych nie mających nic z tzw. wyzwoleniem mas robotniczo chłopskich. Szczególnym okrucieństwem wsławiła się I Armia Konna Budionnego . Jeńców traktowano według tego samego schematu. Najpierw grabiono jeńców z mundurów i butów później gnano do najbliższej wioski. Po przybyciu jeńców puszczano w pole i zarąbywano szablami uciekających. Sceny te odbywały się oczywiście w obecności miejscowej ludności. Szczególny nacisk oprawcy kładli na wyłapywanie oficerów i podoficerów. Ci byli zarąbywani na miejscu. Na terenach Białorusi czy Ukrainy sowieci powoływali od razu swoje tzw Republiki Ludowe. Grabiono tam dwory, gwałcono i mordowano kobiety. Dorobek wielu pokoleń polskiej czy Rusińskiej szlachty puszczano z dymem. Płonęły dwory i z nimi cały dorobek kultury tych ziem. Na terenach rdzennej Polski przygotowywano nowy Tymczasowy Komitet Ludowej Polski z Feliksem Dzierżyńskim założycielem WCZEKI na czele oraz innymi pochodzenia polskiego bolszewikami jak Julian Marchlewski, Feliks Kon. Członkowie owego komitetu dotarli 15 sierpnia 1920 roku do Wyszkowa. Strona polska walczyła o tereny o tradycjach polskich, które wchodziły w skład Polski przedrozbiorowej. Na tereny od dawna kształtowane kulturowo przez polską szlachtę i przez nią administrowane. Po stronie polskiej jeńców sowieckich internowano w obozach w Strzałkowie, Dąbiu, Pikulicach, i Wadowicach. Były to obozy odziedziczone niejako po zaborcach. Nowych nie stawiano. Straty wśród jeńców sowieckich wynosiły ok 17-20% i były one wynikiem chorób i epidemii jakie wybuchały w tych miejscach, a nie mordów, czy prześladowań. Strona polska próbowała temu zapobiec, ale niestety nie mieliśmy wystarczająco specjalistów. Choroby i epidemie tak samo dziesiątkowały ludność cywilną. Los jeńców sowieckich nie był gorszy od ludności cywilnej. Próby czasu nie wytrzymały oskarżenia z początku lat 90tych minionego stulecia o szczególnym bestialstwie Armii Polskiej w kwestii jenieckiej wysuwane przez stronę rosyjską. W tym miejscu wypada zaznaczyć iż dochodziło do rozstrzeliwań jeńców z Armii Czerwonej ale sytuacje te należały do incydentalnych jak np. pod Mławą, gdzie żołnierze gen Wł. Sikorskiego rozstrzelali kozaków, na miejscu wymordowania przez tych ostatnich ich kolegów. Warto w tych refleksjach zwrócić uwagę na warunki pokoju sugerowane przez państwa Zachodnie. Wtedy to powstała koncepcja wschodniej granicy polski na tzw. Linii Curzona jako etnicznej. Plan ten zrealizowany został o 24 lata później. Wschodnia granica w oparciu o tą koncepcję została zaakceptowana w czasie II wojny światowej kiedy to kształtowały się losy europy wschodniej po upadku innej zbrodniczej ideologii jaką był faszyzm niemiecki. 15 września 1920 roku zagrożenie zostało oddalone na niespełna 20 lat. Rosja Sowiecka nigdy nam tego nie wybaczyła za niecałe ćwierć wieku ludowi komisarze powrócą nad Bug i wezmą krwawy odwet za tą przegraną. Oficerowie i podoficerowie tej wojny zginą w Katyniu a ich rodziny zostaną wywiezione do łagrów w głąb Rosji. Parę lat później nad Wisłą poznamy Tymczasowy Komitet Ludowej Polski tyle że pod nazwą Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego, oba utworzone w Moskwie sowieckiej. insp ZS Paweł Baca
Posted on: Tue, 13 Aug 2013 06:07:59 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015