XIX wiek: "Wilgotny, kruchy, na podobieństwo dawnych toruńskich"! "Toruński piernik Kwartę miodu czystego bez suszu zrumienić z łyżeczką od kawy suchej skórki pomarańczowej, łyżeczką gwoździków i dwiema łyżkami stołowemi anyżu. Następnie zaparzyć tym miodem dwie kwarty mąki żytniej mocno ogrzanej i przesianej. To wszystko dobrze wyrobić warząchwią, aby nie było grudek mąki. Wbić w gorące jeszcze ciasto cztery całe jajka, wymieszać dobrze i zastudzić w zimnem miejscu. Dodać potem łyżkę stołową z górą potaziu (używanego do ciast) z kieliszkiem spirytusu i jednem żółtkiem, wymieszać to ciasto raz jeszcze, wyrobić dobrze (co, mówiąc nawiasem, niełatwo przychodzi, gdyż ciasto jest twarde, elastyczne), dodać migdałów grubo krajanych według gustu, wyrobić i kłaść na cal grubo blachę wywoskowaną. Jajkiem posmarować, ubrać całemi migdałami, cykatą, itp., i piec w piecu tak gorącym jak na bułki około 45 minut. Większy piernik jak z kwarty miodu trochę dłużej, mniejszy krócej. Piernik takki daje się długo zachować, jest wilgotny, kruchy, na podobieństwo dawnych toruńskich."
Posted on: Tue, 02 Jul 2013 07:18:59 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015