Yapraklarını dökmüş ağaclar gibiyim, kuşlarım meydanda ve sarısında rengim. Yağmurdan kaçana sığınak, Güneşten kaçana gölge olamamanın derdindeyim. Rüzgar bir yanımdan estimi, içimi delip geçen hasret gibiyim. Dalından kopmuş yaprak gibiyim, kırışık, savruk, kuru… Dalımı özler olmuşum, yeşilimi, yemişleri. Şimdi Ya bir ayak basacak, ya bi yaprak daha düşecek üzerime Yani; Her şekilde yerin dibine girecek gibiyim. Bardağın dibinde kalan çay gibiyim Soğuk ve en koyusundayım demin. Bi yere fırlatılacağım yakında, kaşığımı özlemekteyim beni tamamımdan koparıp ayıran dudaklara, lanet eder gibiyim. Yarın gibiyim a dostlar yarın gibiyim. Dünü yaşamış, yaşanmışlıklarına kızmış Alıp başını iki elinin arasına geleceğinden habersiz gibiyim. Saat gibiyim, Kimini işine geçiktirmiş Kimini iple çekmeye mahkum etmişim Geçmek bilmemişim o dostlar geçmek bilmemişim yarin özleminden. Ölmek üzereymişim sabahın 5 inde okunurken selam Uyanamayan dostların hüznündeyim Hani abartmış olmayayım ama, Çocuk gibiyim; Az önçe düşmüş, yarasını tutarak ve buruşturarak dudaklarını, ağlar gibiyim. Ersin HOŞGENÇ
Posted on: Wed, 17 Jul 2013 11:00:39 +0000
Recently Viewed Topics
© 2015