ZETELROOF EN DEMOCRATIE door Hitzig Bazur Gepubliceerd in Amigoe 1 oktober, 2013 POLITIEKE PARTIJ MFK van ex-minister-president Schotte heeft het plan opgevat om tot een amendering van het politieke systeem van Curaçao te komen, teneinde het fenomeen van de zetelroof tegen te gaan. Zogenaamd teneinde de stabiliteit van het bestuur van Curaçao te garanderen. Jammer genoeg is het streven van MFK er puur opportunistisch op gericht om de partij op goedkope wijze aan bestendigheid te helpen, mocht zij erin slagen weer regeringsverantwoordelijkheid te krijgen. Als zo’n nieuwe regering-Schotte zich dan weer gaat misdragen, zoals in het eerste geval, dan is er niemand om hem te stoppen. Het streven is er dus niet op gericht om de Curaçaose politieke structuur en haar democratische grondslag te verbeteren met als doelstelling beter bestuur voor het land. Laten wij allereerst een aantal concepten definiëren. Ten eerste het concept waar het om draait: zetelroof. In simpele bewoordingen is dit de situatie waarbij iemand zich de zetel toe-eigent die aan een ander toebehoort. Dan is de vraag meteen: aan wie behoort de zetel toe? Antwoord op deze vraag moet in principe van de Grondwet komen, in ons bestel Staatsregeling genaamd. Wat zegt de Staatsregeling over de wijze waarop een zetel aan de rechthebbende wordt toegekend en wie is deze rechthebbende? Artikel 43 van de Staatsregeling Curaçao zegt hierover: De leden van de Staten worden rechtstreeks gekozen door de ingezetenen van Curaçao met de Nederlandse nationaliteit die de leeftijd van achttien jaar hebben bereikt. Duidelijk is dat hierbij niet de politieke partij wordt bedoeld, maar de kandidaten die men op de verkiezingslijst plaatst. In juridische bewoordingen: het wetsartikel refereert naar natuurlijke personen. Het streven van MFK eindigt dus met de aanhaling van dit staatsrechtelijk wetsartikel snel en definitief. Niet de politieke partij is rechthebbende op de zetel in de volksvertegenwoordigingskamer, maar het Statenlid dat rechtstreeks gekozen is door de ingezetenen van Curaçao. Het wetsartikel introduceert wel een heel belangrijk onderdeel in de definitie van de rechthebbende op de zetel. Niet zomaar een kandidaat heeft er recht op, maar diegene die rechtstreeks is gekozen door de ingezetenen van Curaçao! Wie is deze rechtstreeks gekozene? Hoe kan hij zich legitimeren als diegene aan wie de zetel toebehoort? Het democratische bestuurssysteem bedient zich hierbij van verkiezingen, waarbij de ingezetenen van Curaçao door middel van het uitbrengen van stemmen hun voorkeur ten aanzien van de rechtstreeks gekozen vertegenwoordigers laat blijken. De gekozen Statenleden/volksvertegenwoordigers oftewel de rechthebbenden op de zetel zijn diegenen, die bij de verkiezing de meeste stemmen hebben behaald. 21 in totaal, want Curaçao kent 21 Statenleden. In de praktijk van Curaçao gebeurt het echter, dat via de regelgeving van het Kiesreglement de stemmen aan de politieke partijen worden doorgespeeld. Op deze wijze is het dan de politieke partij die de macht krijgt om de volksvertegenwoordiger aan te wijzen, hetgeen regelrecht tegen het in de Staatsregeling bepaalde indruist. Namelijk dat de volksvertegenwoordiger of het Statenlid rechtstreeks gekozen wordt door de ingezetenen van Curaçao. Rechtstreeks houdt in direct, zonder tussenkomst. Bijkomend is een andere eigenaardige constructie in het bestuurssysteem van Curaçao, die in principe op de democratie is gebaseerd. Waar dus de bevolking haar vertegenwoordigers in de Trias Politica behoort te kiezen. Namelijk het feit, dat de minister-president niet door een verkiezing wordt gelegitimeerd, maar voorvloeit uit een manipulatief systeem, coalitievorming genaamd. Hierdoor gebeurt het bijvoorbeeld dat een minister-president plaats kan nemen met slechts 158 stemmen. Of dat een in de knel geraakte politicus zijn zuster naar voren schuift! Klaarblijkelijk voldoet het Curaçaose politiek/bestuurlijk systeem op het ogenblik niet aan de democratische principes. Het zou MFK hebben gesierd als men in de doelstelling om tot een verbetering van de bestuursstructuur te komen, behalve de aandacht aan het zetelbehoud ook aan de andere hierbij genoemde onderdelen aandacht zou hebben willen besteden. Waaruit blijkt, dat Schotte en zijn bende staatsrechtelijke piraten er niet op uit zijn om het bestuur van Curaçao te verbeteren, maar om de plundering die zij eerder op de schatten van Curaçao begonnen zo snel als mogelijk te continueren. Zonder onderbreking! Van die kant dus is geen democratisch en goed bestuur te verwachten. En de andere partijen dan. Wat kan van hen worden verwacht? Kennelijk niet veel gezien de lauwe en foute reacties. Het is of dat men onvoldoende kennis heeft van het thema, dan wel dat men stilletjes hoopt op de succesvolle interventie van MFK, om de vermaledijde zogenaamde zetelrover te elimineren. Hetgeen ook voor hen de garantie inhoudt, dat men dan ook steviger in het zadel kan blijven. En dus daarmee de democratische stem van het volk voor altijd aan de partijpolitieke wil kan onderwerpen. Curaçao
Posted on: Tue, 01 Oct 2013 22:45:21 +0000