Za obecny kształt polskiego Kościoła odpowiada chyba Jan Paweł II. To on mianował na biskupów ludzi konserwatywnych, twardych, nieskłonnych do dialogu. To było wielkie szkodnictwo, które Kościołowi w Polsce wyrządził Jan Paweł II, ale nie osobiście. Nie było możliwości, by za jego pontyfikatu biskupem w Polsce został ktoś, kto nie przeszedł przez ręce kardynała Stanisława Dziwisza. Papież podpisywał to, co on mu podsunął. To był rodzaj dwuwładzy, na który w Watykanie narzekano. Z wieloma informacjami, między innymi na temat pedofilii, trudno się było do papieża przebić. Ludzie, którzy próbowali, słyszeli, że Ojciec Święty źle się czuje, jest chory, nie powinien się denerwować. Tak czy inaczej, odpowiedzialność za kształt polskiego Kościoła spada na Jana Pawła II. Czy wśród duchowieństwa polskiego można było znaleźć ludzi na wyższym poziomie? Pewnie tak, ale oni zazwyczaj nie walczą o władzę. Jeszcze w latach 90. można się było łudzić, że istnieje coś takiego, jak katolicyzm otwarty. Okazał się jednak fikcją. Moja teza jest taka, że w Polsce otwartego katolicyzmu nigdy nie było. On był wytworem potrzeb ludzi niewierzących, którzy chcieli nawiązać dialog z Kościołem. Jakąś namiastkę stanowiło środowisko Tygodnika Powszechnego. Twarz katolicyzmowi otwartemu dało paru ludzi z Krakowa, przede wszystkim ks. Józef Tischner. Nadzieje ludzi, którzy chcieli otwartego Kościoła skumulowały się na nich. Ja zresztą też się łudziłem taką nadzieją. A potem Tischner umarł i okazało się, że katolicyzmu otwartego tak naprawdę nie ma. Był mrzonką, która tylko zasłaniała prawdziwą twarz Kościoła. W tym samym czasie na probostwach pomstowano na Żydów – Tischnerów, używano prymitywnego, agresywnego, antysemickiego języka. On był obecny zawsze, ale myśmy chcieli widzieć Tischnera.
Posted on: Tue, 15 Oct 2013 20:12:43 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015