Zabij mnie, glino z 1987 to jeden z pierwszych polskich sensacyjniaków tak wyraźnie inspirowanych hollywoodzkim kinem gatunkowym. Trzonem filmu Bromskiego jest klasyczny konflikt na linii gliniarz-bandzior, ale jednocześnie próbuje on też być tzw. kryminałem proceduralnym (tzn. ukazującym realia pracy policji od strony obowiązujących w niej procedur śledczych). Paradoksalnie, realia ukazane w filmie Bromskiego na ogół nie mają nic wspólnego z tymi panującymi w polskiej policji (nawet dzisiaj!), a są po prostu ślepo podpatrzone z zachodniego kina i seriali. To fajny film, ale momentami niezamierzenie śmieszny. Najbardziej rozbawiła mnie scena, w której bohater Machalicy odbiera telefon z pogróżką: Wyspowiadaj się, skurwysynu. Długo nie pożyjesz. Chwilę później policyjny ekspert od analizy dźwięku obwieszcza mu: Jest to głos mężczyzny, lat ok. 40, agresywnego. O skłonnościach patologicznych. Wybitna inteligencja, przywódcze cechy osobowości, wykształcenie techniczne. Pochodzenie robotnicze, od dziecka mieszka w Warszawie. Ma przewlekłą chorobę wątroby.
Posted on: Sun, 24 Nov 2013 17:59:46 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015