Zelfreflectie: De dingen die ik doe en mij op dit moment maken wie of ik ben, zijn een gemiddelde van wat ik nu weet. Voor anderen die mij zien als een luie, uitkeringtrekkende fantast, wil ik graag het een en andere delen. Ik besef dat ik door de tijd heen, veel verschillende dingen heb uitgeprobeerd. Op zoek naar iets wat ik leuk vond om te doen. Toch kwam ik vaak terecht bij werkgevers waar ik niet vond wat ik zocht. waardoor ik gauw weer weg ging. Uiteindelijk ben ik door omstandigheden, levensfases en tegenslag hier waar ik nu sta. Met mijn kennis die ik nu bezit, ben ik nu wie ik ben. Al mijn keuzes in mijn verleden hebben mij gemaakt tot de dag van vandaag. Ik zie mij vaak als een loser, een steuntrekkende luiwammes. Die best wel wat intelligentie en kennis in pacht heeft om hier iets moois mee te doen. Ergens en iets heeft mij er vandaag toe bewogen om eens serieus naar mijn leven te gaan kijken en goed, gedetailleerd naar de afgelopen 2 a 3 jaar. Waar stond ik toen, waar sta ik nu. wat heb ik geleerd, wat heb ik gedaan. Ik zie mijzelf vaak als dat ik de enen fout na de andere bega. Toch verrijkt dit mijn leven. Ik mag leren van mijn fouten, en dit geeft mij voeding en de keuze om anders te gaan doen. De dingen die ik in mijn verleden heb gedaan, zijn niet goed of fout, het zijn leermomenten geweest, en begrijp goed dat ALLE keuzes, hoe onbegrijpelijk en bizar ook, ik met de kennis en levenservaringen van wat ik TOT die dag heb vergaard, ik de best mogelijke keuze heb gemaakt. Als dit achteraf een verkeerde keus bleek te zijn, wil dit zeggen dat ik door de consequenties hiervan een mogelijkheid heb gekregen om te leren. Ik begrijp dat zoals ik nu ben, -een ziektewet uitkering ontvang- geen foute keuze is. ik maak gebruik van een recht. Die hiervoor door de maatschappij is ontworpen voor situaties zoals waar ik nu in zit. Mijn filosofie om niet te willen werken klopt niet. Ik zit vastgeroest in een verkeerde mentaliteit, ik wil mezelf openstellen voor positieve veranderingen. En dit kost tijd en wilskracht. Mijn therapeuten die ik soms voor aap zet, willen mij alleen maar helpen. Het is dom van mij om elke hulp af te slaan. Ik wil open staan voor andere vernieuwende inzichten, en kennis die mij kunnen verder helpen in dit leven. In het verleden heb ik geleerd dat volharding in een geloof verwoestend kan zijn voor je eigen geluk. De natuur veranderd steeds. Waarom ik dan niet? Laat ik mij open stellen voor nieuwe kennis en andere inzichten. Wie zegt dat mijn overtuiging de juiste is? Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen waarheid, en is dit zeer relatief. onder het mum van; ik geloof dit.. of ik geloof dat... Ik realiseer me dat ik kan leren van mijn verleden, en dat ik dit positief kan toepassen in mijn toekomst. Dat ik honderd baantjes heb gehad, is niet verkeerd geweest, ik vond alleen niet daar wat ik zocht. En zo doende heb ik mij zelf vragen gesteld, Diepe, Filosofische vragen. Ik heb ze opgeschreven, en zo een schema gemaakt van wat of ik wil. Waar word ik nu gelukkig van? Hoe kan ik datgene toepassen in mijn werk waar ik gelukkig van wordt/ Ik heb ervaren uit het verleden dat werken niet leuk is, omdat ik steeds werd geconfronteerd met werkzaamheden die niet in lijn lagen met mijn eigen overtuigingen. Daardoor ontstonden er bewust en onbewust conflicten met werkgevers. Waardoor ik een semantische generalisatie heb ontwikkeld wat inhoud dat ik werken niet leuk vind. Hier kan ik van leren. Ik benijd mensen die van hun hobby hun werk hebben gemaakt, en vaak met een lach hun werkzaamheden lijken uit te voeren. hoe kan het dan dat mij dat zoveel energie kost en ik alleen bij de gedachte al misselijk wordt en stress ervaar? Ik begrijp dat dit te maken heeft met mijn associatie tot ervaringen uit het verleden. Negativiteit, stress en ongenoegen speelden een grote rol. Hoe anders zal het zijn, als ik datgene kan gaan doen waar ik mezelf in kan zijn? Wat in lijn ligt met mijn levensovertuigingen en denkbeelden? Ik vind mezelf erg spiritueel, en door alles wat ik heb geleerd, in mijn voortdurende zoektocht naar geluk, ben ik tot aardig wat conclusies gekomen. Ik doe er het beste aan om mijn hart (gevoel) te synchroniseren met mijn doen (denken). Dit klinkt eenvoudig, echter zul je hiervoor grote stappen moeten durven nemen, en anders gaan handelen. Ik heb mij vragen gesteld omtrent geluk. Waar word ik gelukkig van? Hoe ziet mijn ideale dag eruit? Wat wil ik bereiken? Wat moet ik doen om dat te bereiken? Hoeveel ben ik bereid om te geven om datgene te krijgen wat ik wil? En wat vind ik belangrijk om te doen op mijn ideale dag? Allemaal eenvoudige vragen, maar met veel stof om over na te denken. Ik merk dat ik erg veel waardering vind als mijn werk waarde heeft, voldoening. Ik wil kunnen helpen, moreel gezien een ander helpen geluk te vinden. Geven is krijgen. Ik mis zoveel liefde in de wereld. Ik ervaar dat ik geluk vind als ik deel. Agape is de hoogste vorm van liefde. Het verteerd. Ik zag het in de oogjes van mijn lieve Simba. Dat heeft mij zo diep geraakt. Dat heeft mij zoveel geluk gegeven... dat ik geprobeerd heb om haar minstens net zoveel te schenken of zelfs meer dan dat ze mij gaf. Ik weet niet of het mij gelukt is. Het heeft mij in ieder geval heel heel diep geraakt. Mijn filosofie manifesteert zich in de overtuiging dat we allemaal op deze aarde maar op zoek zijn naar 1 ding. En dat is liefde. Alles eromheen is bijzaak. Ik denk dat ik al die jaren niet datgene heb gedaan wat mij uiteindelijk gelukkig zal maken. Wat maakt mij qua werk gezien dan wel gelukkig? Als ik mag geven aan hen die er om vragen. Ik wil werken en ben bereid mij op te offeren voor het goede, voor hen die het nodig hebben. Want ik heb alles. Ik ben al vervuld. maar mijn hart huilt. Ik wil goed doen, mensen helpen om gelukkig te zijn. Ik wil datgene wat ik weet delen, in een wereld dat wordt verscheurd door pijn. Wat mij vervuld is het delen van geluk. Werken bij een voedselbank, om mensen te helpen die het moeilijk hebben. In een dierenasiel werken, om hen datgene te geven wat wij mogen ontvangen. Om mensen en dieren te vrijwaren van lijden. Om samen geluk te delen. Laat ik dat als werk eens gaan doen, dan heb ik plezier in me werk, en zie ik het niet als moeten, maar als een taak met een hoger doel. Ik doe het nog steeds niet, en waarom? Ik ben bang voor het leed dat ik zal zien, omdat ik erg gevoelig ben. Ik kan niet tegen onrecht, en zit zelf nog met zoveel verdriet wat ik eerst een plek moet geven. Vandaar vind ik het belangrijk dat ik therapie krijg, hulp. Ook wil ik graag dicht bij huis beginnen, klein en simpel. Ik voel dat er een verlangen in mij huist om dit te gaan doen, alsof ik hiervoor op aarde ben. Ik ben ook maar een mens, en ik weet ook niet alles. Maar door te vragen en te doen, zal je uiteindelijk daar komen waar je heen wilt. Ik sta te popelen om te beginnen, maar ik weet ook dat ik altijd overenthousiast aan de dingen begin, en dat mag best. Echter laat ik rustig beginnen en doordacht te werk gaan... misschien kom ik dan verder dan dat ik in het verleden heb gedaan. Ik wil de dingen anders gaan doen. En dat is precies wat ik ga doen!
Posted on: Sat, 22 Jun 2013 12:35:34 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015