“Zilver heeft een geheugen” God is geen realiteit. - Simone Weil De overleden oorlogsclown kijkt in de spiegel, hij ziet niets, niet zichzelf, niet waar hij is, hij ziet enkel het verleden van wat zichtbaar is geweest toen de spiegel nog niet door hem bekeken was. Een anti-terreurdeskundige zit bij Pauw en Witteman aan tafel. De vraag wordt gesteld: ‘Waarom de Nederlandse man met de groene clownsneus op het tahrirplein doodgeschoten is?’ De deskundige antwoordt met de uiterst zorgvuldig gekozen woorden: ‘Ik kan natuurlijk niet voor die man denken, ik weet natuurlijk niet wat hem echt bezielde, maar dat het een volslagen respectloze gek was, waarschijnlijk een homo die het geloof belachelijk maakte, dat is iets waar we het als deskundigen allemaal wel over eens zijn.’ U bedoelt: ‘Een tragische actie van een onbegrepen eenling?’ ‘Ja, ik denk dat deze man heeft willen sterven.’ Er valt even een stilte in de studio, als opeens Maarten van Rossum de secondes van de muis doorbreekt met de opmerking: ‘Ach, het was maar een neus, hij heeft toch niemand iets misdaan of zoiets.’ Anneroos, Ylcia en haar man zitten vol ongeloof naar de media te kijken. ‘Zie je, zie je nu wat ze doen, de hypocrisie van de misleidende beeldvorming, niemand, niemand begrijpt wat we met die clownsneus bedoelen.’ Spreekt Anneroos vol frustratie uit. ‘Nooit, nooit, nooit, nooit, nooit zullen ze luisteren, ze horen ons wel, maar ze begrijpen ons niet.’ ‘Je moet op de televisie gaan uitleggen wat onze doelstelling met het warclown-syndicaat is liefje,’ zegt Ylcia broodnuchter tegen haar man. ‘Anders begrijpen de mensen jou niet, ik ben bang dat ze in Madrid zullen denken dat je gek geworden bent.’ ‘Laat ze maar raden, ik weiger, hoe kwaad ik ook ben, op de televisie te verschijnen.’ Antwoordt haar man een klein beetje verlegen, een klein beetje binnensmonds. ‘Mij kunnen ze niet gek krijgen, de mensen die het echt willen weten, die begrijpen dat wij een hele bijzondere band met god hebben, het is juist goed dat mensen vragen gaan stellen, het feit dat mensen het daarna verkeerd uitleggen, dat is een risico dat ik bewust heb willen nemen.’ ‘Je zou het woord respect niet eens begrijpen als hij het zou opzoeken in het woordenboek. Mensen zijn gewoon te dom om in te zien dat de onderdrukking en discriminatie van vrouwen, buitenlanders, homo’s lesbiennes, biseksuelen, bi- en polygamisten nog steeds door een groot aantal passages in de Thora, Koran of Bijbel in stand wordt gehouden.’ Sneert Ylcia geïrriteerd naar de deskundige op TV. ‘Ja, wij houden van god en hebben meer respect voor andere mensen en god, dan veel van de meeste gelovigen die nu staan te applaudisseren voor Pauw en Wittenman en de anti-terreurdeskundige. Wat is de nationale televisie een aanfluiting zeg, in Cuba wordt nog objectiever weergegeven wat er op het tahrirplein gebeurd is.’ Ook Anneroos is helemaal klaar met de Nederlandse media en drukt met een ferme druk op de knop de TV uit. ‘Zo! Weg met die onzin. Op het tahrirplein staan twee Nederlandse journalisten, ze zoeken naar een Egyptenaar die commentaar wilt geven op de dood van de Nederlandse man met de groene clownsneus. Iedereen weet ervan af, maar niemand wil voor de camera verschijnen. Iemand zegt dat zij er nog over na moet denken wat er gebeurd is, maar staat alleen toe zonder haar gezicht gefilmd te worden. - Isuldir wandelt langs de zijarmen van de droomsingel, paarse kreeften duiken in hun schulp als het mens met het witzilveren plastic gezicht in het grijsgeel singelwater kijkt, het regent donkerblauwe kaarsvetdruppels, zwarte maanvissen zwemmen in grote bogen langs de rand van de ondergaande zon, de poema is hier geweest, het is nauwelijks rustig te noemen als het puntje van zijn neus de laatste zonnestralen raakt. - ‘Ooit op een dag, lieve Anneroos en Ylcia, dan sterven de blinden in eenvoud voor de binnenkant, dan ziet niemand nog de buitenkant, dan zal iedereen door ons masker heenkijken, het zou een dag zijn waarop het kraken overbodig is of het stelen van een brood, een dag waarop iedereen met een rode of groene clownsneus op over het tahrirplein kan lopen zonder doodgeschoten of in elkaar geslagen te worden. Ook de bisschop hier in Haarlem weet dat we niet gek zijn.’ Anneroos begrijpt wat hij zegt, maar het dringt niet tot haar door. Ylcia is wat verder, zij maakt al vast plannen voor Rome, morgen gaat ze met haar man naar de stad om wandelschoenen te passen. Ze gaan samen op bedevaart. Anneroos zal dan snel alleen naar Sint Petersburg vertrekken.
Posted on: Fri, 28 Jun 2013 09:29:42 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015