Zoals de dag vandaag mooi begon, sluit ik hem ook mooi af. Met een drukke schema in het vooruitzicht begon ik de dag zoals altijd met een momentje voor de spiegel. Een gekkebek, een grote glimlach afsluitend met een dua (gebed) en hup we go. Mijn tweewieler staat beneden trouw op mij te wachten. Tring tring, daar gaan we dan. Mijn eerste stop vandaag is de kruispunt Baden Powelweg - Tussenmeer. Hier doet een groep werkzoekende vandaag examen voor de opleiding verkeersregelaar. Aangekomen op de plek des examenstress waren de heren in verkeersregelaarshesjes gehezen. Daar staan ze dan, vandaag moet het gebeuren. Het is niet zomaar een examen, want zodra ze slagen mogen ze maandag op sollicitatiegsprek, dat betekent dus extra stress. Na maanden van afwijzingen ontstaat er nu een kans, een kans die de heren al te graag willen pakken. Ik merkte dat ze nog geen koffie hadden gehad, dus besloot om op kantoor een bakkie koffie voor ze te scoren. Toen ik terug kwam waren ze al druk aan het oefenen op het verkeersplein. Daar staan ze dan, zelfverzekerd en gezag uitstralend het verkeer te regelen. Tijdens de intake was het zelfvertouwen van de mannen echt ver te zoeken. De meeste werkzoekende hadden de hoop al opgegeven, niemand verwachte dat ze nog ooit aan het werk konden gaan. Vandaag is wellicht voor sommige een turningpoint. Ik ben van overtuigd dat het regelen van het verkeer een effectieve methode is om op korte termijn het zelfvertrouwen terug te winnen. Maar geloof me het is a hel of a job. Ik merkte dat sommige automobilisten denigrerend reageren tegen verkeersregelaars. Best triest hoor. Hoe kan je nou zo denigrerend zijn over mensen die jou verkeersveiligheid waarborgen!! Ik begrijp dat niet zo! Ik had al respect voor verkeersregelaars maar dat is vandaag nog meer gegroeid. Dus, vrienden vanaf vandaag zie ik jullie graag groetend langs verkeersregelaar rijden. Steek een duim op een laat je waardering zien. Klok slaat 13:00, oom agent is aangeschoven om de examen af te leggen. Stoplichten springen allemaal op rood en gaan daarna uit. Hugo (56) is de eerste die zijn kunsten mag laten zien. In de tussentijd is ook de werkgever aangesloten die alvast kennis wil maken met zijn potentiele nieuwe werknemers. Na 15 minuten van harde werken en een goede verkeersdoorstroming mag Hugo ervan af. Om de beurt mogen Jalloh, Zahir, Roderich en Kriztopf het verkeer regelen. Ik stond versteld van hun ontwikkelingen. De examen wordt afgesloten door Abdeljabar, de benjamin van de groep. Abdeljabar een 20 jarige jongeman uit slotervaart was mijn favoriet. In de groep was hij een jonge hond. Lekker speels en dollende met alles en iedereen maar eenmaal op het verkeersplein veranderde hij naar een verkeersagent met jarenlange staat van dienst. Ik vroeg hem " abdel hoe flik je dat" Hij zei: " Mo, als ik daar sta dan wil ik ervoor zorgen dat iedereen veilig thuis komt en dat sterkt mij in mijn werk". Wauw een ventje van 20 jaar. I love this guy! Als het aan mij ligt is hij voortaan mijn ambasadeur :-). Ik weet zeker dat Abdeljabar het gaat maken in zijn leven en dat hij een voorbeeld is voor veel jongeren uit Slotervaart en darmee Nieuw-West. Zet hem op topper! We staan achter je. Om drie uur waren de resultaat bekend. Zenuwslopende minuten gingen voorbij. Wie is geslaagd en wie niet? Van de zes heren waren er vier geslaagd en twee mogen herexamen doen. Waaauwwwiee ondanks dat er twee zijn gezakt toch nog een goed resultaat ook omdat de heren maandag op sollicitatiegesprek mogen. Abdeljabar was zo happy, dat hij vond dat hij naast zijn diploma nog 6 broodjes tegoed had. hahahaha wat een fijne knul. Abdeljabar doet mee aan de ramadan en kon net als ik niet meedoen aan de lunch, ondaks de zwaarte stond hij zijn mannetje. Hij liet zien dat het vasten geen bellemering hoeft te zijn om je doelen te bereiken maar dat het juist een krachtbron is. Alhamdoullilah (Alle lof is aan God) ik ben met dit soort toppers om mij heen een gezegend man. Volgende bestemming is Amsterdam Noord daar heb ik het vasten verbroken en weer fijne tafelgesprekken gehad met Moeders, Vaders en met mijn kleine nichtje. Op de terugweg heb ik genoten op van de rit op de pont. Terwijl een licht briesje over de contouren van mijn gezicht haar weg zocht, hoorde ik achter me twee meiden in het frans met elkaar kletsen. Ik weet niet meer of ik verliefd werd op de taal of de articulatie. Op de meiden zeker niet want daar is geen ruimte voor tijdens de ramadan :-). Onderweg maakte ik een stop om in de Fatih Moskee aan de rozengracht het avondgebed te verrichten. Een gezegend mens telt voor twee, wat heeft het leven ontelbare mooie gezichten, Allah! alhamdoullilah. Na het gebed nog wat gekletst met een oudere Turkse meneer over koetjes en kalfjes dat ik niet heb maar ach, ik deed het voor hem hahaha. Op de Jan Evertsenstraat botst ik tegen onze veldwerker en vriend Ibrahim Bram Wijbenga. Na het avondgebed deed hij nog een rondjes om de harira een plek te geven. We pakte samen en theetje en een baklava en vervolgde onze wegen naar huis. Zo net het ochtend gebed verricht en ga zo mijn bedje maar opzoeken. Ook nu eindig ik voor de spiegel om te controlleren of de zelfde glimlach er nog op staat. Yes, nog steeds en zelfs groter. Zoals ik de ochtend mooi ben gestart, eindig ik hem ook mooi. Slaap lekker lieve vrienden en mogen jullie vasten gezegend zijn. Vrienden die niet aan het vasten mee doen no hard feelings jullie wens ik een fijn en zonnig weekend toe :-)
Posted on: Sat, 13 Jul 2013 01:58:59 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015