_ Beytullahta Ben Bir sancak altında kaç milyon insan, Ne tenleri benzer, ne dilde lisan... Olmuşlar... Tek yürek, tek beden de can; İnsanlığı gördüm... Beytullahta ben... Yedi bağın gülü, aynı destede, Yetmiş iki millet, aynı listede, Kaç milyon Âmin der, aynı bestede; Tevhîdle haşroldum... Beytullahta ben... Sînelerde alev, ne kül ne duman, Dillerde bir soru: Vuslat ne zaman? Cehennem söndürür, böylesi îman... Aşk ne imiş gördüm... Beytullahta ben... Okyanuslar aşmış, gelmiş nicesi, Aç, susuz, uykusuz, gündüz gecesi... Her nefes, dilinde Kurân hecesi; Sevdâlılar gördüm... Beytullahta ben... Rabbin o davetli misafirleri; Doldurmuş, Mekkede her karış yeri. Dillerinde dinmez, LEBBEYK sesleri, Arşa yollar gördüm... Beytullahta ben... Bir damla misâli, kapılmış sele; Zengin, fakir, paşa, nefer elele... Yan yana secdeder, sultanla köle; Mahşerle tanıştım... Beytullahta ben... Kimi görmez gözü, elinde âsâ; Lâkin, kalp gözünü açmış devâsa... Yüzünde tebessüm, ne gam, ne tasa, Döner durur gördüm... Beytullahta ben... Kimi, ayağında yarım çarığı; Kaç yerinden kanar, topuk yarığı... Meğerse; kefenmiş başta sarığı, Ne âşıklar gördüm... Beytullahta ben... Baktım... Sofrasında, nice melekler; Bir tas zemzem suyu, kuru ekmekler, Gözleri Kâbede iftarı bekler, Tokluğuma yandım... Beytullahta ben... Bir zerre gözü yok, dünya aşında, Âhir rızkın arar, harman başında, Rabbin nazarını, Kâbe taşında; Gören gözler gördüm... Beytullahta ben... Kimi bahardadır, görmemiş yazı, Kiminin geçiyor, Mevlâya nazı; Kılınır Kâbede vedâ namazı, İmrendim.. El açtım, Beytullahta ben... Kiminde kalmamış, derman bacakta; İki büklüm yürür, gitmez kucakta... Erimiş.. Kaybolmuş.. Cenâb-ı Hakkta Pervaneler gördüm.. Beytullahta ben... O kambur sırtında, eski torbası, Torbasında sanki, Cennet urbası.. Hele bir, kıyamda var ki durması; Göz göz oldum, doldum... Beytullahta ben... Bin rütbeyi, bir secdede atlayan, Bir secdeyi, yüz binlere katlayan, Bu kârını meleklerle kutlayan, Ne tâcirler gördüm... Beytullahta ben... Hacerül-Esvedde adın yazdıran, Îman pençesinde, nefsi ezdiren, Yücelen ruhuna, Arşı gezdiren, Ne veliler gördüm... Beytullahta ben... Unutmuş... Dünyanın vefâ derdini, Yıkmış... Kalbindeki, riyâ bendini, Öyle teslim etmiş, Hakka kendini; Canda Cânân gördüm... Beytullahta ben... Bir sevdâ seli var, Safâ Mervede; Damlalar köpürmüş, vecde girmede. Nice peygamberler, nice zirvede; Durup bakar gördüm... Beytullahta ben... İbrahim Makâmı, sultan sofrası; Sunulur herkese, bir kevser tası... Bir cennet şöleni, perde arkası, Ne sahneler gördüm... Beytullahta ben... Melekler almışlar, şölenden payı; Sarmışlar, Kâbede bütün semayı. Kalem anlatamaz, bu içtimayı, Âciz bir kul oldum... Beytullahta ben... Kaç yerinden açılmış, gökte kapılar; Ardında saraylar, zümrüt yapılar, Vâdeleri sonsuz, nice tapular; Elden ele gördüm... Beytullahta ben... Durdum da, tavâfı seyrettim hayran; Gördüm: Bir kâinat misâli devran... Hangisi melektir, hangisi insan? Şaşırdım çok zaman... Beytullahta ben... Bir sağnak misâli selâm yağmuru, Gönüller yıkanmış, kalpler dupduru. İhlâs ateşinde, nice hamuru; Pişiyorken gördüm... Beytullahta ben... Yaş desem... Yaş değil, gözlerden akan, Bir sel ki, günahlar bendini yıkan... Kâbe göklerinden, semaya çıkan; Merdivenler gördüm... Beytullahta ben... Dağlar, taşlar, secde gelmiş kavrulur, Kum tanesi, Allah diye savrulur... Göz nereye baksa, Rahmanı bulur, Ne zikirler duydum... Beytullahta ben... Ter döktüm.. Susadım, nefsimden yana, Başkası bir lezzet vermedi bana; Dediler: Bu zemzem, şifadır cana İçtim kana kana... Beytullahta ben... Mescid-i Haramda dokuz minâre; Diyor ki: Bendedir, gaflete çâre Bir günde beş kere, yürek bin pâre; Ezanlar dinledim... Beytullahta ben... Bir mânâ sarayı, Mescid-i Haram; O ne ince nakış, o ne ihtişam... Her kalbe, Muhammed Aleyhisselâm; Bin taht kurmuş gördüm... Beytullahta ben... Vah ki bana! Bunca yıldır gülmezdim, Gözlerimden böyle yaşlar silmezdim. Vah ki bana! Huşû nedir bilmezdim; Tattım o lezzeti... Beytullahta ben... Yıllar geçti, aramakla özümü; Dünya malı kör etmişti gözümü, Unutmuştum, Kâlû Belâ sözümü; Gör ki hatırladım... Beytullahta ben... Çekildi kanımdan, şeytân-ı kebir, Çekildi kanımdan, zorbalık cebir, Ne bir hased kaldı, ne gurur kibir; Yerle yeksan oldum... Beytullahta ben... Bir zaman derdim ki: Yâ Rabbî neden, Bir daha istiyor, bir kere giden? Meğer bilemezmiş, insan gitmeden; Aldım cevabımı... Beytullahta ben... Gördüm ki; bu dünya bir oyalanma, Halime bakıp da, mutluyum sanma. Bedenim Kâbeden uzakta amma; Gönlümü bıraktım... Beytullahta ben... (1993) Cengiz Numanoğlu
Posted on: Sun, 20 Oct 2013 16:03:26 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015