geriye dönüp baktığında yaşandığı halde hep eksikmiş gibi kalan hikayenin sonunu sende merak ediyorsun. neden ve nasıl sorularının yanıtlarını vermek hiç bu kadar zor olmamıştı. yaşanılan onca güzel anı, şiddetli duygu geçişleri, hele bir de sevdiğin halde sevgini kelimelere dökmeme zavallılığı... herşeyin bittiğini düşündüğünde yada öyle olduğunu zannettiğinde bu zavallılığın farkına varmak daha da yoruyor insanı. halbuki herşey biz insanlar için değil mi bu dünyadaki; milyonluk şehirlerde azimle çalışıp birşeyleri anlatmaya çalışan karıncalar, biryerlerde bal toplamayla uğraşan arılar, kontrolünü kayıp edercesine seni kendinden geçiren bir müzik, ağlamamak için göz yaşlarını içine akıttığın bir film... toplum olarak duygularımızı belli etmemeye yönlendirildiğimizin farkına varıyormuyuz acaba. peki tüm yaşananların güzelliğini o an değilde çok sonraları fark ediyorsak. işte hayat dedikleri bu olsa gerek; sahip olduğun maddesel veya duygusal tüm gerçekler elinden akıp gittiğinde bişeylerin farkına varmak... hayatta hiç birşey için geç kalmayız sadece geride kalmış oluruz. gerilerde kalmanın huzursuzluğunu tarif etmeye gerek yok. bunu sende çok iyi biliyorsun. yaşandı. bitti. gerilerde kaldı. haydi huzursuzluk başlasın.
Posted on: Mon, 30 Sep 2013 18:01:38 +0000
Recently Viewed Topics
© 2015