uzaktan belli belirsiz sesler geliyordu, bir köpek havlıyordu. siyah bir köpektir diye düşündüm. Kocaman bir kafası, sırtını avuçladığında avuçlayanın eline dökülen kılları ve artık yaşlılıktan sararmış dişleri, içinde ki ekmek kırıntılarının kuruduğu bir yemek tası ve ağaca bağlanmış upuzun bir zinciri olduğunu düşündüm. Kendisine yaklaşan yabancılara bir an son hızla koşuyor, zinciri bitince ön ayaklarını havaya dikerek kalakalıyor, sonra gerisin geri ağacına dönüyordu. Havlıyor havlıyor havlıyordu... - beni unutuyorsun... - hayır sevmiyorum artık sadece ... Mutsuzdular, hepsinin saçları dökülüyordu tutam tutam. Sürekli televizyon izliyorlardı. Magazin programlarını kaçırmıyorlardı. Güvercinlerini, tavuklarını, koyunlarını öldürüyorlardı... Sonra birbirlerini... Kuyunun dibinde çok ölü hayvan vardı. Hayır insan yoktu.. Yeni çözülen ırmaklar. Umulmadık bir rüzgar. Saçlarını tararken tutam tutam elinde kalıyordu. -Hayır kuyunun dibinde ölmedim. Beni sen öldürdün. -Yeniden doğmak diye bir şey olsaydı, -yok, ama yeniden ölmek diye bir şey var.
Posted on: Wed, 02 Oct 2013 22:05:39 +0000