Çok seviyorsun değil mi?O bir şey anlatırken suratının her bir milimini incelemekten ne dediğini anlamıyorsun.Bu yüzden hep gülümseyerek cevap veriyorsun.Bazen aptal olduğunu düşünüyor.Biliyorsun, umurunda olmuyor.Hem ona söylesen anlayabilir mi ki?“Seni izlemekten ne dediğini anlayamıyorum. Gözlerin kelimelerini örtüyor. Dudakların. Parmakların. Saçların.”Kalabalıkta yürürken, ayrı yürümeyin diye omuzundan hafifçe tutarken neler hissettiğini.ece başını yastığının yerine, onun omuzuna koymak için her şeyi verebileceğini nereden bilebilir ki?Onun kokusundan başka kokuyu istemediğini, burnunu sızlattığını.Yanına giderken binlerce kıyafet değiştirdiğini, en sonunda eline geçen ilk şeyi giydiğini.“Nasıl gidiyor?” diye sorduklarında “Kötü gidiyor. Bilmiyor, hiçbir şeyi bilmiyor. Anlamıyor. Hissetmiyor. Öldüğümü göremiyor” demek yerine “İyi gidiyor” deyip geçiştirdiğini ve bunu derken içinde ne fırtınalar koptuğunu.Bazen yataktan kalkıp, bir bardak su niyetine onun fotoğraflarına baktığını. Susuzluğunu giderdiğini.En mutlu anlarında yanında olmadığı için eksik hissettiğini.“Hoşça kal” dediği zaman korktuğunu, daha sonra “Aslında hiç gelmedi ki” deyip korkunu yatıştırdığını.Kalbini istese, kalbini kanlı kanlı ellerine vereceğini. Canınla birlikte.Özlediğini.Bağıracak kadar, kalbini ağrıtacak kadar özlediğini.Nereden bilebilir ki?SevgilimBoğazımda düğümlenen sözcüğüm...Ne kadar oldu sen gideli, kaç bahar geçti, kaç ölüm beni erteledi, saymadım. Beklemekten başka birşey yapmadım zaten. Dönmeyeceğini bile bile, dönsen de sevemeyeceğimi bile bile. Özledim desem yalan olmaz, olsa olsa yanan olur yüreğimde. Adını söylemek sesimin ibadetiydi. Gel gör ki anlamını yitirmiş bir sözcük gibi kıvranıyorsun dilimde şimdi. Ne yalnızım, ne kalabalık. Seni saklıyorum içimde. Olabildiğince kaçıyorum herkesten, saklanıyorum içime. "Beni sana sımsıkı sarılı görenler olmuş" diyor ya bir şarkı, öyle...Gece oluyor, sen giriyorsun aklıma, gözlerime doluyorsun, düşüyorsun gözlerimden. Eskisi gibi, tutamıyorum seni. Sonra dalıyorum bir boşluğa, boşluğuna, yokluğuna. Kızmıyorum yine de. İncitmiyorum sensizliği. Nasıl yaşamak gerekirse öyle yaşıyorumkanamaksa kanıyorum, kanatmaksa kanatıyorum hayalinin bıçakladığı gözlerimi. Ya sen? Anıyor musun mutsuzluğunda beni. Söylesene sevgili, sen nereye koydun yüreğinin kenarına koyamadığın yüreğimi? Yokluğum geliyor mu aklına? Hoş, ne desen boşuna. Ne desen geçmiş zamanız biz, nakaratsız bir şarkıyız, dinmeyecek bir acıyız...Kanayan yanımBir kez gittin benden, şiirlerime meze yaptım adını. Şimdi sarhoşluğun tadı, yokluğun kadar acı. Gece nöbetlerime baskın oldun. Kimsesizliğime bastım seni. Kimsem olamadın madem, seni kimsesizliğim yaptım. Sen benden daha çok kimsesi oldun mu birinin? Olamazsın ki...Biliyorum Gözlerin, hiçbir ömrü törpülemeyecek benim ömrümü törpüledikleri gibiYüreğin kimsenin yüreğine değmeyecek, benim yüreğime değmediği gibiVe ben sırf bu yüzdenYine öpüyorum yüreğindenHoşçakal sevgilimAcıtmayan yokluğuma iyi bak... Kaybetmekten mi korkuyorsun;kaybet...!Düşmekten mi korkuyorsun; düş...!Yaralanmaktan mı korkuyorsun;yaralan...!Sonra iyileş,Yeniden kalk,Yeniden başla,Yeniden sev,Yeniden aşık ol...!Bir daha mı düştün?Bir daha kalk. Er ya da geç beklediğin gelecek.Er ya da geç aradığın seni bulacak.Ama sen bir kez yıldın mı,korktun mu,Maskeni yüzüne geçirip kalkanlarını kuşandın mı,O zaman bitecek.beklediğin her ne ise asla gelmeyecek.. aSi...
Posted on: Fri, 09 Aug 2013 09:47:34 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015