ŞARKI: youtube/watch?v=QuNhTLVgV2Y&list=RD02a_Am4cHMBKM “…Biliyorum. Hayat istediğiniz gibi olamıyor. Her gün ağlıyorsun. Belki her gün onu görmenin hayalini kuruyorsun. Ona sarılmanın, kokusunu içine çekmenin… Olmuyor. Sadece ağlıyorsun. En kötü zamanlarında onu dinliyorsun. “İnan.” Diyor. Ona güveniyorsun ve inanıyorsun. Onu göreceğine, sarılacağına… Sonra biri çıkıp “Buna değmez.” Diyor. Onu dinlemiyorsun. Her saniye daha fazla bağlanıyorsun. Sonra onun için kendine zarar veriyorsun. Ölmeye çalışıyorsun. Başaramıyorsun. Senin bunu yaptığını bile bilmiyor. Belki kardeşlerin yanında oluyor ama her şeyi anlatamıyorsun. Sadece iyi olduğunu söylüyorsun ama iyiyim derken gözlerindeki yaşları durdurma çabasındasındır. Bunu yaşıyorum. Her zaman. Adeletsizliğe alışmak gerektiğini anladım ama. Onun konserlerine gidenler var. Ona sarılanlar. Onu öpebilenler. Ben sadece bunları izliyorum. İzlerken ağlıyorum. Sonra o videoları yarıda kesip şarkılarından açıyorum. Sesi bana iyi geliyor. Küçük bir kağıt alıyorum ve “Believe” yazıyorum. Gözümden damlayan yaşlar yazıyı bulanıklaştırıyor. Gözyaşlarımı siliyorum ve derin bir nefes alıyorum. Sonra kağıdı buruşturup çöpe atıyorum. Arkamı döndüğümde duvardaki posteri bana gülümsüyor. Gülümsüyorum. Yatağıma gidiyorum ve yastığıma sarılıyorum. Gözlerimi kapatıyorum. Sadece nefes almaya çalışıyorum. Düşünüyorum. “Hayat hiçbir zaman istediğim gibi değil. Buna alışmam gerek.” Diyorum içimden. Sonra hayallere dalıyorum. Belki de hayal kurmak tek yoldur. Ne dersiniz? Onu yanımda hissediyorum. Ona sarıldığımı, sevinç gözyaşlarımı hissediyorum. Daha fazla hissetmek istiyorum. Sonra daha fazla kuramadan tekrar ağlamaya başlıyorum. Hayaller gerçekleştirilmek içindir. Öyle değil mi? Benimkiler sadece bir köşede birikip bana acı çektiriyor. Hayal kurmayı bırakıyorum ve yastığı başımın altına koyuyorum. Gözyaşlarımı siliyorum sonra gözlerimi kapatıyorum ve Justin’i düşünüyorum. Acaba şuan ne yapıyordur? Belki de ağlıyordur. Aynı benim gibi. Yanında kimse yoktur ve bir köşeye yığılıp ağlıyordur. Bunları düşündükçe daha kötü oluyorum. Pencereyi açıp hava alıyorum. Buna alıştım sanırım. Buna dayanabiliyorum. Eskisi kadar güçsüz değilim… Justin için güçlüyüm. Sadece ağlıyorum. Bunu her zaman yapar insan. Ağlayıp içindekilerden kurtulur. Justin iyi olmamızı istiyor. İyi olmalıyız. Öyle değil mi?…” -gizem fenty
Posted on: Wed, 21 Aug 2013 14:16:11 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015