Μέρος από μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη του John G. Matsusaka "Επάρκεια των ψηφοφόρων Μια από τις κυριότερες κριτικές ενάντια στην άμεση δημοκρατία είναι πως οι ψηφοφόροι δεν έχουν την απαραίτητη επάρκεια για να αποφασίσουν. Σύμφωνα με τα λόγια του πολιτικού επιστήμονα, καθηγητή David Magleby (1984, σελίδα 198): “Στις περισσότερες ΝΠΠ (Νομοθετικές Πρωτοβουλίες Πολιτών) οι αποφάσεις παίρνονται από ψηφοφόρους οι οποίοι δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν την γραπτή περιγραφή της πρότασης (Proposition), που έχουν ακούσει για αυτήν μόνο από μια πηγή και οι οποίοι είναι εντελώς αδαείς για την πρόταση εκτός από την ιδιαίτερα φορτισμένη παρουσίαση της από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις, την κυριότερη πηγή πληροφόρησης για αυτούς που είχαν ακούσει για την ΝΠΠ πριν την ψηφοφορία. Η έλλειψη από ακριβή, κατανοητά και λογικά επιχειρήματα κατά την διάρκεια της δημοψηφισματικής εκστρατείας, σε συνδυασμό με το τι έχει αναδειχθεί ως δεδομένο από την λήψη αποφάσεων με αυτό τον τρόπο, προκαλεί σοβαρά ερωτήματα για την χρησιμότητα της παραπάνω νομοθετικής διαδικασίας.” Πράγματι, έρευνες δεκαετιών έχουν δείξει πως οι περισσότεροι ψηφοφόροι είναι ανεπαρκώς ενημερωμένοι, σε βαθμό πλήρους άγνοιας, όσο αφορά σε δημόσιες πολιτικές πρακτικές, την πολιτική αλλά και την κυβέρνηση εν γένει. Υπό αυτό το πρίσμα, η άμεση δημοκρατία μοιάζει σαν να δίνουμε σπίρτα σε παιδιά. Παρόλα αυτά οι έρευνες σχετικά με το πόσο καλά ενημερωμένοι είναι οι ψηφοφόροι μπορεί να είναι συχνά παραπλανητικές. Κατά την διάρκεια αυτών των ερευνών οι πολίτες ερωτούνται αν γνωρίζουν ποιος είναι ο γερουσιαστής τους, τις θέσεις των πολιτικών κομμάτων, λεπτομέρειες σχετικές με την ΝΠΠ κ.ο.κ. Όμως οι ψηφοφόροι δεν χρειάζεται να έχουν μια λεπτομερή κατανόηση της ΝΠΠ προκειμένου να δηλώσουν με ακρίβεια την προτίμηση τους στην κάλπη. Είναι ικανοί να ψηφίσουν με έναν τρόπο που να αντανακλά τα βαθύτερα συμφέροντα και αξίες τους χρησιμοποιώντας “αλυσίδες” πληροφορίας ή “συντομεύσεις”, όπως είναι οι υποδείξεις και οι συστάσεις από άτομα ή οργανισμούς που εμπιστεύονται. Για παράδειγμα ένα άνθρωπος με περιβαλλοντολογικές ανησυχίες μπορεί να επιλέξει εύστοχα σε μια ψηφοφορία σχετικά με το περιβάλλον, αν απλά ενημερωθεί για το αν οι οργανώσεις τις οποίες παρακολουθεί και συμμετέχει είναι υπέρ ή κατά της πρότασης. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε έναν μεγάλο αριθμό τέτοιων αλυσίδων πληροφορίας, όπως είναι ομάδες ειδικού ενδιαφέροντος, εφημερίδες, συνάδελφοι, οικογένεια και φίλοι. Στην πραγματικότητα υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν πως οι παραπάνω αλυσίδες πληροφορίας είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές στο να επιτρέπουν στους ψηφοφόρους να κάνουν λογικές επιλογές εντός του εκλογικού παραβάν. Ο Lupia (1994) εξέτασε τα εκλογικά αποτελέσματα από πέντε ιδιαίτερα πολύπλοκες προτάσεις μέτρων κοινωνικής ασφάλισης το 1998 στην Καλιφόρνια. Σε όλες τις παραπάνω ήταν πολύ δύσκολο για κάποιον να κατανοήσει τις λεπτομέρειες. Βάση των δεδομένων της έρευνας μπόρεσε να διαχωρίσει τους ψηφοφόρους σε ομάδες “ενημερωμένων” και “μη ενημερωμένων” με κριτήριο την ικανότητα τους να απαντήσουν ορθά σε ερωτήσεις σχετικές με το περιεχόμενο των προτάσεων. Τα ευρήματα έδειξαν πως οι μη ενημερωμένοι ψηφοφόροι είχαν την ίδια εκλογική συμπεριφορά με τους ενημερωμένους απλά και μόνο γνωρίζοντας τις θέσεις ομάδων ειδικού ενδιαφέροντος ή των ασφαλιστικών εταιρειών, ενώ οι μη ενημερωμένοι ψηφοφόροι οι οποίοι ταυτόχρονα δεν είχαν πρόσβαση σε αλυσίδες πληροφοριών ψήφιζαν με τελείως διαφορετικό τρόπο από τους ενημερωμένους (σχήμα 5). Οι Bowler και Donovan (1998) και Lupia και McCubbins (1998) μας παρέχουν μια πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων της αποτελεσματικότητας των αλυσίδων πληροφορίας καθώς και τον τρόπο με τον οποίο οι ψηφοφόροι αναγνωρίζουν και επιλέγουν τις αξιόπιστες πηγές πληροφορίας. Ανάλογα στοιχεία υπάρχουν στους Kahn και Matsusaka (1997) και Kahn (2002), τα οποία μας δείχνουν πως η δημοψηφισματική συμπεριφορά σε 18 προτάσεις περιβαλλοντολογικού ενδιαφέροντος εξέφρασε πιστά τα συνδεόμενα με αυτές οικονομικά συμφέροντα, καθώς οι ψηφοφόροι που θα δεχόντουσαν κάποιου είδους οικονομικής ζημίας έτειναν να τα απορρίψουν. Παρομοίως οι Filler και Kenny (1980) έδειξαν πως οι ψηφοφόροι ήταν σε θέση να ψηφίσουν σύμφωνα με τα συμφέροντα τους σε δημοψηφίσματα συνένωσης πόλεων και κομητειών. Σε κάθε περίπτωση, το επιχείρημα της ελλιπούς επάρκειας και ενημέρωσης των πολιτών φαίνεται να στρέφεται ενάντια της ίδιας της δημοκρατίας παρά απλά και μόνο ενάντια στην άμεση δημοκρατία. Λίγοι ψηφοφόροι κάνουν τον κόπο να διαβάσουν το κείμενο των προτάσεων για τις οποίες ψηφίζουν αλλά το ίδιο λίγοι είναι αυτοί που μελετούν τα επίσημα προγράμματα των κομμάτων ή τις διαδικτυακές σελίδες των υποψήφιων για τα δημόσια αξιώματα. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως, αν μη τι άλλο, οι μη ενημερωμένοι ψηφοφόροι είναι περισσότερο πιθανό να κάνουν λάθος όταν ψηφίζουν για έναν αντιπρόσωπο παρά όταν ψηφίζουν για μια συγκεκριμένη πρόταση. Και αυτό γιατί οι υποψήφιοι αντιπρόσωποι μας θα κληθούν να αποφασίσουν για πληθώρα θεμάτων με ποικίλα χαρακτηριστικά ενώ οι ΝΠΠ συνήθως αναφέρονται σε ένα και μόνο θέμα. Παραπομπές Lupia, Arthur. 1994 “Shortcuts versus Encyclopedias: Information and Voting Behavior in California Insurance Reform Elections”. American Political Science Review. 88:1, σελίδες 63-76 Bowler, Shaun and Todd Donovan. 1998. Demanding choices: Opinion, Voting, and Direct Democracy. Ann Arbor, Mich.: University of Michigan Press Lupia, Arthur and Mathew D. McCubbins. 1998 The Democratic Dilemma: Can Citizens Learn What They Need to Know? New York: Cambridge University Press Kahn, Mathew E. and John G. Matsusaka. 1997. “Demands for Envrironmental Goods: Evidence for Voting Patterns on California Initiatives.” Journal of Law and Economics. April, 40, σελίδες 137-173 Kahn, Mathew E. 2002. “Demographic Change and the Demand for Environmental Regulations.” Journal of Policy Analysis and Management. 21-1, σελίδες 45-62 Filer John E. and Lawrence W. Kenny. 1980. “Voter Reaction to City County Consolidation Referenda.” Journal of Law and Economics. 23-1, σελίδες 179-190"
Posted on: Thu, 15 Aug 2013 22:39:02 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015