کودکی گفت، علف چیست؟ والت وایتمن کودکی گفت، علف چیست؟ در حالی که آن را با دستان پر به من می دهد؛ چطور جوابش دهم؟... من هم بیشتر از او چیزی نمی دانم. فکر می کنم باید که نشانه ای از حالت من باشد، بافته شده از چیزهای سبز پرامید. یا حدس می زنم دستمال گردن خدا باشد، هدیه ای معطر که برای یادبود به عمد انداخته شده، که نام صاحبش را به شکلی در گوشه هایش دارد، که ما شاید ببینیم و تفسیر کنیم، و بگوییم که مال کی؟ یا حدس می زنم خود علف یک کودک است.... نوزاد تولید شده زندگی گیاهی. یا حدس می زنم یک خط هیروگلیف یکنواخت باشد، و معنی اش این باشد، جوانه زدن هم به شکل باریک و هم کلفت رشد کردن میان افراد هم سیاه و هم سفید، کانادایی، تاکاهو، عضو کنگره، یکسان به آنها می دهم، یکسان آنها را دریافت می کنم. و حالا به نظرم می رسد که موی کوتاه نشده زیبای گورها باشد. با محبت تو را علف های پیچ خورده استفاده خواهم کرد، شاید این تویی که از سینه مردان جوانی بیرون زدی، شاید که اگر می شناختمشان دوستشان می داشتم؛ شاید که تو از تبار آدمهای پیر و از زنان باشی، و از نوزادانی که زود از آغوش مادرشان جدا می کنند، و اینجا تو آغوش مادری. این علف تیره تر از آنی ست که از سر سفید مادران پیر باشد، تیره تر از ریش بیرنگ مردان پیر، تیره برای آنکه از زیر سقف قرمز بی جان دهان ها آمده باشد. آه که بلاخره چه زبانهای پر گوی بسیاری را مشاهده می کنم! و می فهمم که همینطور الکی از سقف دهانی نمی آیند. کاشکی می توانستم نکته ها درباره مردان و زنان مرده ترجمه کنم، و نکته ها درباره مردان و مادران پیر، و نوزادی که زود از آغوش مادر جدا شده. چه اتفاقی فکر می کنی برای مردان پیر و جوان افتاده است؟ چه اتفاقی فکر می کنی برای زنان و کودکان افتاده است؟ آنها جایی زنده و سالم اند؛ کوچکترین جوانه نشان می دهد که در واقع مرگی نیست، و اگر بود زندگی را جلو می برد، و برای دستگیر کردن آن در پایان منتظر نمی ماند، و آن دم که زندگی ظاهر می شد متوقف می شد. همه چیزی به پیش و به بیرون می رود... و هیچ چیزی متلاشی نمی شود، و مردن با هر چه هر کسی خیال می کند فرق دارد، و خوش قدم تر. A child said, What is the grass? A child said, What is the grass? fetching it to me with full hands; How could I answer the child?. . . .I do not know what it is any more than he. I guess it must be the flag of my disposition, out of hopeful green stuff woven. Or I guess it is the handkerchief of the Lord, A scented gift and remembrancer designedly dropped, Bearing the owners name someway in the corners, that we may see and remark, and say Whose? Or I guess the grass is itself a child. . . .the produced babe of the vegetation. Or I guess it is a uniform hieroglyphic, And it means, Sprouting alike in broad zones and narrow zones, Growing among black folks as among white, Kanuck, Tuckahoe, Congressman, Cuff, I give them the same, I receive them the same. And now it seems to me the beautiful uncut hair of graves. Tenderly will I use you curling grass, It may be you transpire from the breasts of young men, It may be if I had known them I would have loved them; It may be you are from old people and from women, and from offspring taken soon out of their mothers laps, And here you are the mothers laps. This grass is very dark to be from the white heads of old mothers, Darker than the colorless beards of old men, Dark to come from under the faint red roofs of mouths. O I perceive after all so many uttering tongues! And I perceive they do not come from the roofs of mouths for nothing. I wish I could translate the hints about the dead young men and women, And the hints about old men and mothers, and the offspring taken soon out of their laps. What do you think has become of the young and old men? What do you think has become of the women and children? They are alive and well somewhere; The smallest sprouts show there is really no death, And if ever there was it led forward life, and does not wait at the end to arrest it, And ceased the moment life appeared. All goes onward and outward. . . .and nothing collapses, And to die is different from what any one supposed, and luckier . Walt Whitman ترجمه: رویا براتی
Posted on: Sun, 01 Dec 2013 16:05:23 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015