กาลครั้งหนึ่ง มีฝูงปลาอยู่ฝูงหนึ่งอาศัยอยู่ในหนองน้ำ ซึ่งหนองน้ำนี้ใกล้จะแห้งเหือดไปแล้ว เนื่องจากอากาศที่ร้อนอบอ้าวมาก ทำให้พวกปลาอยู่กันอย่างอึดอัด และบางตัวก็ตายไป วันหนึ่งมีนกยางตัวหนึ่งผ่านมาเห็นเข้า จึงคิดกลอุบายเพื่อที่จะหาวิธีกินปลาอย่างสบายๆ "นี่พวกเจ้า ข้าเห็นพวกเจ้าแล้วรู้สึกสงสารเหลือเกิน ต้องมาอยู่ในแอ่งน้ำเล็กๆแบบนี้คงอึดอัดแน่ มาเถอะข้าจะพาพวกเจ้าไปส่งยังที่ที่อุดมสมบูรณ์กว่านี้เอง" นกยางกล่าวกับฝูงปลา "เจ้าจะพาพวกเราไปด้วยวิธีไหนเหรอ เจ้านกยาง" ปลาตัวหนึ่งเอ่ยถาม "ข้าก็จะคาบพวกเจ้าไปที่ละตัวๆน่ะสิ" นกยางตอบ "แล้วข้าจะไว้ใจเจ้าได้อย่างไร" ปลาตัวเดิมถามต่อ "เจ้าก็ให้ตัวแทนของพวกเจ้าไปกับข้าก่อนสิ ถ้ามีแหล่งน้ำที่อุดมสมบูรณ์จริงๆเจ้าค่อยให้ข้าพาไปส่งก็ได้" ฝูงปลาพากันปรึกษากัน สุดท้ายก็ให้ปลาหมอซึ่งตัวใหญ่และอยู่บนบกได้นานไปกับนกยาง นกยางได้คาบปลาหมอไปจนถึงสระน้ำที่กว้างใหญ่และอุดมสมบูรณ์ และปล่อยให้ปลาหมอชมความงามของสระน้ำก่อนที่จะพากลับมาส่งที่เดิม "มีสระน้ำที่อุดมสมบูรณ์อยู่จริงๆด้วยล่ะ" ปลาหมอกล่าวกับฝูงปลา "ดีเลย งั้นพวกเราไปกันเถอะ ท่านนกยางได้โปรดพาพวกเราไปที่นั่นด้วยเถอะ" เป็นไปตามแผนของนกยาง นกยางได้คาบปลาต่างๆไป เมื่อออกห่างจากปลาตัวอื่นๆ นกยางก็จะจับกิน จนกระทั่งไม่เหลือปลาในสระอยู่เลย แต่ยังเหลือปูอยู่ตัวหนึ่งในสระนั้น นกยางจึงได้ใช้อุบายเดิมเพื่อหวังจะกินเนื้อปู ฝ่ายปูเมื่อเห็นดังนั้น จึงออกอุบายว่า "ข้าจะไปกับท่านก็ได้ แต่ถ้าท่านคาบข้าไปแบบนั้น ข้าเกรงว่าท่านคงจะคาบได้ไม่แน่นพอ เพราะเปลือกของข้านั้นลื่นมาก ดังนั้นข้าจะขอหนีบคอท่านไปก็แล้วกัน" ว่าแล้วนกยางก็ให้ปูหนีบคอตนไป จนกระทั่งถึงสระน้ำที่อุดมสมบูรณ์ "เป็นอะไรไป ทำไมไม่พาข้าลงไปที่สระล่ะ" ปูถาม "เจ้าคิดจริงๆเหรอว่าข้าจะพาเจ้ามาส่งจริงๆน่ะ มาเป็นอาหารของข้าซะเถอะเจ้าปู" นกยางพูด ว่าแล้วปูก็เริ่มหนีบคอนกกระยางแรงขึ้น ทำให้นกกระยางทรมานมาก "โอย ข้ายอมแล้วๆ" แล้วนกยางก็พาปูลงไปในแหล่งน้ำที่อุดมสมบูรณ์นั้นก่อนที่จะสิ้นใจ พระพุทธเจ้าซึ่งเสวยพระชาติเป็นรุกขเทวดาที่อาศัยอยู่ในตนไม้ใหญ่ริมสระซึ่งเห็นเหตุการณ์โดยตลอดจึงกล่าวว่า บุคคลใดใช้ปัญญาหลอกลวงผู้อื่นย่อมไม่ได้รับความสุข เพราะจะประสบบาปกรรมที่ตนทำไว้เหมือนนกยางถูกปูหนีบคอฉะนั้น
Posted on: Fri, 12 Jul 2013 03:04:53 +0000
Trending Topics
© 2015