ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား၏ ပုဂၢိဳလ္ေရးသက္သက္ ကိုးကြယ္မႈမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ ခရီးလမ္း ( ရူပ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေရးသည္ ) ကိုးကြယ္မႈ၊ ေလးစားမႈ၊ ယံုၾကည္မႈ၊ ေလးစားယံုၾကည္မႈ ဆိုတဲ့ စကားရပ္ကေလးေတြၾကားမွာ က်ေနာ္တို႕ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကိုယ္သန္ရာ ကိုယ္ဆြဲေတြးရင္း ပိတ္မိေနၾကတာ ျမင္ေနရပါတယ္။ ဒီစကားလံုးေတြရဲ႕ အနက္ဟာ ႏုိင္ငံတည္ေဆာက္ဖုိ႕အတြက္သာမက မိမိဘ၀တည္ေဆာက္ဖို႕အတြက္ပါ အသံုး၀င္ပါတယ္။ က်ေနာ္ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ သို႕ေသာ္ အၿမဲတမ္း ေတြးေတာၿပီးမွ စဥ္းစားတတ္သူတစ္ေယာက္ေတာ့ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာကိုမွ လြယ္လြယ္လက္မခံတတ္သလို၊ ဘာကိုမွလည္း လြယ္လြယ္မဆန္႕က်င္တတ္ပါဘူး။ အခုလည္း က်ေနာ့္အေတြးေလးကို ရုိးရုိးေလး တင္ျပၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ အယူအဆမတူတာ၊ မွားယြင္းေနတာ ရွိရင္လည္း အေတြ႕အႀကံဳႏုနယ္ေသးတဲ့ က်ေနာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ရင္း လာေရာက္ေထာက္ျပေဆြးေႏြးေပးၾကပါဦးလို႕ ေလးစားစြာ ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္။ ကိုးကြယ္မႈဆိုတာကေတာ့ ဘာသာတရားကလြဲ၍ အျခားမည္သည့္ေနရာမွာမွ မထားသင့္တဲ့ အရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕ ဗုဒၶဘာသာမွာဆိုရင္ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ အထြဋ္အျမတ္ထားရာ ျမတ္စြာဘုရားကို က်ေနာ္တို႕ အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြဟာ လံုး၀ ေထာက္ျပစရာ မရွိေလာက္ေအာင္ အၾကြင္းမဲ့ မွန္ကန္ေနလို႕ပါပဲ။ သို႕ေသာ္ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ကို ကိုးကြယ္တာကေတာ့ လံုး၀ကို မျဖစ္သင့္တဲ့အရာပါပဲ။ က်ေနာ္ ဘာလို႕ ကိုးကြယ္တယ္ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကို ေျပာတာလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးအမ်ားစုဟာ ကယ္တင္ရွင္ကို ေမွ်ာ္ၾကတဲ့ အေလ့အထတစ္ခု ရွိလို႕ပါပဲ။ မိမိကိုယ္သာ ကိုးကြယ္ရာလို႕ က်ေနာ္တို႕ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားထားခဲ့ပါလ်က္ ကယ္တင္ရွင္ကို လြန္ကဲစြာ တၾကတဲ့အခါ မိမိတို႕ရဲ႕ ဘ၀ကို ကယ္တင္ေပးႏုိင္တယ္လို႕ ထင္တဲ့သူေတြကို ကိုးကြယ္မႈေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ မသိစိတ္အတြင္းမွာ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ကိုးကြယ္တဲ့သူေျပာသမွ်စကားလံုးေတြအားလံုးကို မွန္တယ္လို႕ ယူဆလာၾကၿပီး ကိုယ္ကိုးကြယ္တဲ့သူကို တိုက္ခိုက္တဲ့၊ ေ၀ဖန္တဲ့သူ မွန္္သမွ်ကို အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ေပၚေပါက္လာေတာ့တာပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ကို မစဥ္းစား၊ မခ်င့္ခ်ိန္ဘဲ အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္မႈကို ကိုးကြယ္တယ္လို႕ က်ေနာ္ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ေလးစားမႈဆိုတာက လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္း၊ ကိုယ္က်င့္သိကၡာအေပၚမွာ ျဖစ္တည္လာတဲ့အရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတာလုပ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို မေကာင္းမႈမွာ ေမြ႕ေလ်ာ္တဲ့သူေတြက ေလးစားလိုက္တာလို႕ ဆိုျခင္းကိုေတာ့ က်ေနာ္က ေလးစားတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ မထည့္ပါဘူး။ ဒါကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ လူမိုက္အားေပး၊ မသူေတာ္ခ်င္း သတင္းေလြ႕ေလြ႕ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္ကိုသာ ပို႕ရမွာပါပဲ။ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို အျခားလူေတြက ေလးစားၾကတယ္။ ဘာလို႕ေလးစားၾကတာလဲ။ ပညာရွိလို႕လည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းလို႕လည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ေနတဲ့သူ ျဖစ္လို႕လည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒီေတာ့ ေလးစားမႈဆိုတာ လူမ်ိဳးမေရြး၊ ဘာသာမေရြးကို ျဖစ္တည္လို႕ရတဲ့ စိတ္ပါ။ ဆိုက္ကားသမားတစ္ေယာက္က ဆိုက္ကားခကို ပိုမယူဘဲ မွန္မွန္ကန္ကန္ယူေပးရင္ သူ႕ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို ေလးစားၾကမယ္။ ရပ္ကြက္လူႀကီးက ၁၅၀၀ တန္ဖုန္းကဒ္ ခဏခဏ ေပါက္ေနရင္ ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြက သူ႕ကို မေလးစားၾကေတာ့ဘူး။ ျပည္သူေတြအတြက္ ကူညီေပးရင္ ရဲပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စစ္သားပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလးစားၾကမယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို စာေကာင္းေကာင္းမသင္ေပးဘဲ အဆင့္အတန္းခြဲျခားဆက္ဆံတတ္တဲ့ ဆရာမကို ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ ေက်ာင္းသားမိဘေတြက မေလးစားဘူး။ ဒါဟာ နိယာမတရားပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေလးစားမႈတိုင္း ယံုၾကည္မႈျဖစ္ႏုိင္မလားဆိုေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးလို႕ပဲ ေျပာရမွာပါပဲ။ ကၽြန္စနစ္ပေပ်ာက္ေစခဲ့တဲ့ အေမရိကန္သမၼတ ေအဗရာဟင္လင္ကြန္းကို က်ေနာ္တို႕ ေလးစားတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လာၿပီး သမၼတလုပ္ဖို႕ဆိုရင္ ယံုၾကည္ေပးႏုိင္မလား။ အိႏၵိယေခါင္းေဆာင္ႀကီး မဟတၱမဂႏၶီကို ေလးစားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္လုပ္ဖို႕ဆိုရင္ ယံုၾကည္ေပးႏိုင္မလား။ လက္ေရာ ခံေပးႏိုင္မလားစဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေလးစားမႈတိုင္းဟာ ယံုၾကည္မႈေတြကို မေမြးဖြားႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အေျဖထြက္လာတယ္။ ယံုၾကည္မႈဆိုတာ အလုပ္အေပၚမူတည္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ၾကတဲ့ ကိစၥပဲဆိုရင္ လက္ခံႏုိင္မလားခင္ဗ်ာ။ ဥပမာေပးၾကည့္မယ္ေနာ္။ လူတစ္ေယာက္။ သူက စိတ္ထားေကာင္းတယ္။ ကူညီတတ္တယ္။ လူႀကီးမိဘကိုလည္း ေလးေလးစားစားဆက္ဆံတတ္တယ္။ သို႕ေသာ္ သူက အလုပ္လုပ္ရင္ မေသခ်ာဘူး။ အမွားအယြင္းမ်ားတယ္။ အခ်ိန္မီဘယ္ေတာ့မွလည္း မအပ္ႏုိင္ဘူး။ ေနာက္လူငယ္တစ္ေယာက္။ သူက ေမာက္မာတယ္။ လူေတြကိုလည္း သိပ္မကူညီတတ္ဘူး။ လူႀကီးမိဘဆိုရင္ သူ႕မိဘေလာက္ကလြဲၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ အျခားသူေတြကိစၥကို မစဥ္းစားတတ္ဘူး။ သို႕ေပမယ့္ သူက အလုပ္လုပ္ရင္ တိက်တယ္။ ေသသပ္တယ္။ ခ်ိန္းဆိုထားတဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ ကြက္တိၿပီးေအာင္လုပ္ႏုိင္တယ္။ မိတ္ေဆြတို႕ ဘယ္သူ႕ကို ေလးစားၾကမလဲ။ ပထမလူေပါ့။ မဟုတ္လား။ သို႕ေသာ္ မိတ္ေဆြ အလုပ္အပ္မယ္ဆိုရင္ ပထမလူနဲ႕ ဒုတိယလူ ဘယ္သူ႕ကို ယံုၾကည္ၾကမလဲ။ က်ေနာ္ေတာ့ ပထမလူကို ေလးစားေပမယ့္ မယံုၾကည္ေပးႏုိင္ဘူး။ သူက လက္ေတြ႕အလုပ္လုပ္တာ အခ်ိဳးေျပတဲ့ သူမွ မဟုတ္တာပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္သာဆို ဒုတိယလူကိုပဲ ယံုၾကည္စြာနဲ႕ အလုပ္အပ္ေပးမယ္။ ဒီဥပမာနဲ႕ မထင္ရွားေသးရင္ ေနာက္ဥပမာတစ္ခု ထပ္ေပးပါဦးမယ္။ ရပ္ကြက္တစ္ခုမွာ က်ဴရွင္ဆရာႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ တစ္ေယာက္က ဆရာစိတ္ပီသတဲ့သူ။ တပည့္ေတြအေပၚ ဆင္းရဲ၊ခ်မ္းသာမေရြး ညီတူညီမွ်ဆက္ဆံတတ္သူ။ သို႕ေသာ္ သူက အသင္အျပေတာ့ အေတာ္ညံ့တယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဆရာစိတ္သိပ္မရွိသူ။ က်ဴရွင္လခမေပးႏိုင္ရင္ ေက်ာင္းသားကို အခန္းထဲေတာင္ ၀င္ခြင့္မေပးသူ။ ပညာဂုဏ္ေမာက္ေနသူ။ သို႕ေသာ္ အသင္အျပအရမး္ေကာင္းတယ္။ သူ႕ဆီ က်ဴရွင္တက္ရင္ ေအာင္ဖို႕ေအာက္ထစ္က်ိန္းေသတယ္။ ဂုဏ္ထူးေတြဆိုတာ သူ႕ဆီမွာ ရုိက္သတ္လို႕ေတာင္မကုန္ဘူး။ ကဲ မိတ္ေဆြ။ မိတ္ေဆြဟာ အဲ့ဒီရပ္ကြက္က လူဆိုပါေတာ့။ မိတ္ေဆြမွာလည္း သားသမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္ဆိုပါေတာ့။ မိတ္ေဆြ ဘယ္သူ႕ကို ယံုၾကည္ၿပီး မိတ္ေဆြသားသမီးကို အပ္ပါမလဲဗ်ာ။ အထက္ေဖာ္ျပပါ ဥပမာေတြအရဆိုရင္ အေျဖက ရွင္းေနပါၿပီ။ ေလးစားရုံနဲ႕ ယံုၾကည္မႈမျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆုိတာပါပဲ။ လူတစ္ေယာက္ကို ေလးစားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယံုၾကည္ဖို႕ကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ အရည္အခ်င္း၊ လက္ရွိလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႕ တိုင္းတာစံထုိးၾကည့္ၾကရတာပါပဲ။ ဒီလုိ အေသးအဖြဲကိစၥကေလးေတာင္ ေလးစားရုံနဲ႕ ယံုၾကည္မႈ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုးကို ပံုအပ္ရမယ့္ ကိစၥမွာ က်ေနာ္တို႕ ပိုၿပီး မစဥ္းစားသင့္ေပဘူးလားဗ်ာ။ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရမယ့္သူဟာ ျပည္သူက ေလးစားယံုၾကည္ဖို႕လိုတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလးစားမႈနဲ႕ ယံုၾကည္မႈ တစ္ခုသာ ေရြးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပည္သူအတြက္၊ အမ်ိဳးဘာသာသာသနာအတြက္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ယံုၾကည္ရသူကိုပဲ ေရြးရမွာပါပဲ။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႕ေလးစားရသူတိုင္းဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ တကယ္လုပ္ႏုိင္မလုပ္ႏိုင္ဆိုတာ သူ႕လုပ္ရပ္အရ ဆံုးျဖတ္ရလို႕ပါပဲ။ က်ေနာ့္ ဥပမာေတြနဲ႕ ခ်ိန္ထိုးေလ့လာၾကည့္ရင္ နားလည္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္ဗ်ာ။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေထာက္ခံဖို႕ က်ေနာ္မတိုက္တြန္းပါ။ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တိုင္းကို ေလးစားလ်က္ပါ။ ေတြးေတာေပးဖို႕သာ ေမတၱာရပ္ခံျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္က ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရဖို႕ဆိုတာ ျပည္သူက ေလးစားရုံမရေၾကာင္း သိသာေနပါၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျပည္သူက ယံုၾကည္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႕ပါ အလုပ္ေတြနဲ႕ သက္ေသျပဖို႕လိုပါတယ္။ ျပည္သူေတြကို အတိုက္အခံေတြပဲလို႕ အၿမဲျမင္ေနရင္ေတာ့ ဘာမွျဖစ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူေတြကလည္း ကိုယ့္ကို အၿမဲမေထာက္ခံႏုိင္ပါဘူး။ အျမင္လြဲလို႕ ဆန္႕က်င္ၾကတဲ့အခါ ျပန္တိုက္ခိုက္ေနလို႕ကေတာ့ ကိုယ့္ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြပဲ က်ဆင္းၿပီး လူထုရဲ႕ ယံုၾကည္မႈ ေပ်ာက္ဆံုးသြားမွာပါ။ ဆန္႕က်င္ေနတဲ့သူေတြက ကိုယ့္ေခါင္းေဆာင္ကို တစ္ခ်ိန္က ေလးစားခဲ့တဲ့သူေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို အထူးတလည္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားထားရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြ၊ အမုန္းပြားေစတဲ့ အေျပာေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ေခါင္းေဆာင္ကို ေလးစားေသာ္လည္း ယံုၾကည္မႈေလ်ာ့က်ေအာင္ ကိုယ့္ဘာသာလုပ္မိလ်က္သားျဖစ္ေနတာေတြကို သတိမူဖို႕ လိုအပ္ေၾကာင္းပါ။ လူတစ္ေယာက္ကို ေလးစားျခင္းဟာ ေကာင္းပါတယ္။ ေလးစားထုိက္သူကို ေလးစားျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။ ယံုၾကည္ဖို႕ဆိုရင္ေတာ့ စဥ္းစားၿပီးမွ ယံုၾကည္ၾကပါလို႕ ေမတၱာရပ္ခံလိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ လူတစ္ေယာက္ကို လြန္ကဲစြာ ကိုးကြယ္မႈမ်ားကိုေတာ့ က်ေနာ္ေမာင္ရူပက လံုး၀( လံုး၀ ) ဆန္႕က်င္ပါေၾကာင္း ေျပာလိုက္ပါရေစဗ်ာ။ က်ေနာ္ေရးသည့္ post သည္ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးကိုသာ ကိုယ္စားျပဳေၾကာင္း ကိုယ့္စကားကိုယ္ တာ၀န္ယူေျပာလိုက္ပါရေစ။ မိမိအယူ၀ါဒတစ္ခုတည္းႏွင့္ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္ၿပီး က်ေနာ့္ကို လာေရာက္ဆဲဆိုၾကရင္လည္း ခံရုံပါပဲဗ်ာ။ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိလာေရာက္မေျပာဆိုဘဲ အေၾကာင္းမဲ့ လာေရာက္ဆဲဆိုေသာ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိအေသအေၾကတိုက္ခိုက္ေသာ comments မ်ားကိုေတာ့ ဖ်က္ပစ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္အသိေပးလိုက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ေစတနာျဖင့္ ေထာက္ျပေပးသူတုိ႕ကိုေတာ့ က်ေနာ္ေမာင္ရူပက ေလးစားစြာ ႀကိဳဆိုလ်က္ပါခင္ဗ်ာ။ တိုင္းျပည္ ႏွင့္ လူမ်ိဳးဘက္မွာသာ အၿမဲရွိေနမည့္ ကိုရူပ ( ပဲခူး )
Posted on: Thu, 24 Oct 2013 22:30:13 +0000