– Dzień dobry! Rejestracja? Chciałbym dowiedzieć się o stan zdrowia Marka Kozłowskiego. Leży w sali 302. Poprawiło mu się choć trochę, czy wciąż jest kiepsko? – Chwileczkę, połączę z dyżurką pielęgniarek. Po dłuższym oczekiwaniu: – Słucham, pielęgniarka dyżurna. – Chciałbym się dowiedzieć o stan Marka Kozłowskiego z 302. – Chwileczkę, połączę pana z lekarzem dyżurnym. Po jeszcze dłuższym oczekiwaniu: – Tak, słucham. – Dzień dobry doktorze. Chciałbym się dowiedzieć, w jakim stanie jest Marek Kozłowski, który od trzech tygodni leży w sali 302. – Chwileczkę, zajrzę do karty pacjenta. Po jeszcze chwili oczekiwania: – Hmmm, a więc tak: Miał dziś apetyt, ciśnienie tętnicze i puls są stabilne, dobrze reaguje na wprowadzone leczenie. Jutro planujemy odłączyć mu monitor EKG. Jeśli nic się nie wydarzy w ciągu kolejnych 48 godzin, jego lekarz prowadzący wypisze go jeszcze przed weekendem. – Ach, to wspaniałe wiadomości! Ogromnie się cieszę. Dziękuję, doktorze. – Sądząc z Pańskiego tonu zapewne jest Pan bardzo bliskim krewnym pacjenta, czy tak? – Ależ nie! Mówi Marek Kozłowski we własnej osobie. Dzwonię z sali 302! Lekarze i pielęgniarki tylko wchodzą i wychodzą, ale nikt o niczym mi nie mówi… A ja chciałem się tylko dowiedzieć, co ze mną! Dziękuję za informację!
Posted on: Fri, 04 Oct 2013 05:09:10 +0000