(...)-tempels, die men bezig is te restaureeren- ik geef nooit veel om restauratie maar des te meer om verzorging en in- standhouding van wat over is- is de kunst nog verfijnder, schijnt het mij, dan aan de Boeroeboedoer: ik heb bijna een rococo- indruk gekregen van dit complex dezer prachtige, harmonisch en hiërarchisch over elkander gebouwde heiligdommen, waarin de groote goden zetelen in hun trappenhoog verhevene tempels. De Tjandi-Sewoe, als een stad van tempels, die de barre Rakassas aan de poorten bewaken- gedrochtelijke wachters met grijnzende monstertronies- maakte bijna een intiemeren indruk, vol weemoed, vooral om den tegen den toen grauwen lucht, kruislings de beenen, zittenden en mijmerenden Boeddha, over wien geen stupa meer klokvormig zich rondde en over wien ook geen Bodhi- boom de beschutting zijner beweeglooze schaduw dienend breidde. Wolken en verre bergen- golving achter zijn roerlooze hoofd, zat het daar verstild in de mijmering, die eeuwen geduurd had, als de verpersoonlijking ener brooze stemming, als de vermaterializeering van een heilige droom, die daar ter plaatse geweken niet was, trots de zonnebranden en regenvloeden, die over den heiligen kruin hem sedert jaren, eeuwen wellicht, waren stoorloos heen gegaan. Geachte FBers, Zegt mij wie u deze zwierige, van zichzelf genietende lyriek, in dit prachtvolle proza vol romantisch naturalisme, toedicht, en wellicht trekken wij ooit gezamenlijk oostwaarts...
Posted on: Mon, 28 Oct 2013 09:15:16 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015