Awitusa mam mniej więcej. Awitus ur.ok. 395r. panował od 9 lipca 455r. do śmierci 17 października 456r. Awitus urodził się w Clermont w rodzinie Gallo-Rzymskiej. Jego ojcem był najprawdopodobniej Flawiusz Juliusz Agrykola, konsul roku 421. Awitus miał dwóch synów Agrykolę (440-po 507) i Edycjusza Awitusa ( później patrycjusz i magister militum pod cesarzem Juliuszem Neposem) oraz córkę Papianillę, żona Sydoniusza Apollinarusa, znanego z listów i panegiryków, które przetrwały i stanowią ważną bazę źródłową do późnego cesarstwa. Awitus studiował typowe dla młodego arystokraty kierunki, między innymi prawo. Przed 421 rokiem został wysłany do patrycjusza Flawiusza Konstancjusza (krótko po tym współcesarza zachodniorzymskiego) z zapytaniem o obniżenie podatków dla terenów Galijskich; wyprawa dyplomatyczna odniosła skutek. Jego relacje z dworem Wizygockim rozpoczęły się kiedy został zakłądnikiem na dworze Teodoryka I w roku 425/426. Król Wizygocki pozwolił Awitusowi dołączyć do dworu królewskiego. Tutaj Awitus poznał syna Teodoryka I również Teodoryka, który jako Teodoryk II zostanie królem w latach 453-466. Awitus inspirował młodego księcia do studiowania kultury rzymskiej w tym poezji. Jako młody arystokrata uczący się w życiu politycznym swojego państwa, Awitus odbywał służbę wojskową. Służył pod magistrem militum Aecjuszem (zwanym także w literaturze popularnej "ostatnim rzymianinem") Awitus brał udział w kampaniach z Jutungami i Norykami (430-431) i przeciwko Burgundom (436). W roku 437 został awansowany do rangi vir inlustris, dzięki czemu miał możliwość pastowania najwyższych urzędów. Powrócił do Awerni gdzie jako wysoki rangą oficer powstrzymał najazd grupy Hunów niedaleko Clermont, jak również zmusił Teodoryka I do porzucenia oblężenia Narbonny. W roku 439 został Prefektem Galii i odnowił traktat pokojowy z Wizygotami. Po roku 440 kiedy Aecjusz ponownie mógł zabezpieczać interesy Rzymskie w Galii wycofał się do swojej rezydencji Avitacum niedaleko Klermont. Prawdopodobnie Awitus wycofał się na jakiś czas z życia politycznego. Dopiero w roku 451 podczas najazdu Hunów Awitus został wysłany z misją dyplomatyczną do Teodoryka aby ten przyłączył się do wojsk rzymskich Aecjusza. Min. dzięki temu aliansowi udało się pokonać wojska Attylii w bitwie na Polach Katalunijskich w 451 r. W bitwie tej zginął Teodoryk I król, Wizygotów. W roku 455 rozpoczęła się najintensywniejsza kariera Awitusa, został on wezwany przez Petroniusza Maksymusa i ustanowiony Magistrem Militum per Galia, czyli najwyższym dowódcą wojsk tej prefektury. Awitus wysłał przedstawicielstwo dyplomatyczne do Teodoryka II, który po zamordowaniu brata Taurisimunda (451-453) objął władzę nad Wizygotami (jego późniejsze wsparcie Awitusa, może snuć przypuszczenie o lobbowaniu jego pozycji względem Taurisimunda, ale nie wiadomo czy powyższego Awitus również wcześniej nie poznał). W czasie pobytu Awitusa na dworze Teodoryka II, do Galii przyszła wiadomość o złupieniu Rzymu i śmierci cesarza Petroniusza Maksymusa przez Wandalskiego Genzeryka. Awitus 9/10 lipca został aklamowany na cesarza przez wojsko w Viernum niedaleko Arelate, przy poparciu Teodoryka II. 8 sierpnia jego proklamacji dokonał także Senat. Awitus pozostał w Galii przez trzy miesiące. Następnie udał się do Ilirii aby okazać rzymską przynależność tej prefektury, udał się do Rawenny, gdzie ustanowił swoją administrację z nowym magistrem militum Remistusem i ostatecznie wkroczył do Rzymu 21 Września. Niestety być może? przez wkroczenie do Ilirii Awitus nie został uznany przez cesarza Marcjana ces. wsch. (25 sierpnia 450-27 styczeń 457 ). Awitus w polityce zagranicznej musiał uporać się przede wszystkim z afrykańskim i hiszpańskim przeciwnikiem Swebami i Wandalami. Pierwsi nie uznali władzy galijskiego cesarza (misja dyplomatyczna comesa Fronto) i zaatakowali prowincję hiszpańską Hispania Tarraconensis, zostali jednak skutecznie pobici przez wysłanych na odsiecz foederatów Wizygockich (bitwa pod Campus Paramus 5 października 456r.). Drugim problemem był cesarz Genzeryk. Od długiego czasu Rzym pozbawiony był dostaw zboża z afryki Genzeryk nie przestrzegał układu pokojowego z 442 roku, ludność rzymska cierpiała głód. Na domiar złego Genzeryk szykował wyprawę zbrojną na Sycylię, południową Italię i Korsykę. Cesarz wysłał przeciwko flocie inwazyjnej komesa Rycymera. Rycymerowi udało się pokonać wojska Wandalskie pod Agrygentem (Agrigentum) na Sycylii, a potem rozbił 60 wandalskich okrętów u wybrzeży Korsyki.Po tym zwycięstwie Rycymer otrzymał tytuł magistra militum preasentalis. Było to olbrzymie zwycięstwo nowej postaci w dziejach rzymskiej historii. Niestety na złą sytuację nałożył się narastający głód (brak dostaw zboża), ponadto problemem było sprowadzenie przez Awitusa dużej grupy arystokracji Galijskiej do Rzymu, jak i wojsk Wizygockich (foederatii). Z powodu braku odpowiednich sum w skarbcu na opłacenie wojsk Awitus rozkazał przetopić ocalałe w Rzymie posągi spiżowe, tym Sydoniusza Apollinarusa. Wzburzyło o senat Rrzymski, który ogołocenie Rzymu z jego kulturalnej przeszłości na rzecz Wizygotów uznał jako zniewagę dla państwa. Odiały Galijskie odeszły, ale niepokoje w Rzymie nieustawały, latem 456 roku Awitus udał się do Galii,pozostawiając pieczę nad państwem Remistusowi, jednakże sprawy w Rzymie przybrały zły obrót i to nie Remistus, a Rycymer i Majorian komes domestyków zaczęli odgrywaćc pierwszoplanową rolę. Za zgodą senatu rozpętała się rebelia w wyniku której śmierć poniósł Remistus 17 września 456 r. Dowiedziawszy się o tym fakcie Awitus wyznaczył nowego magistra militum Messianusa zebrał dostępne siły w Arelate i ruszył przeciwko Rycymerowi i Majorianowi, doszło do bitwy pod Placencją 17 października Awitus został pokonany.
Posted on: Wed, 17 Jul 2013 19:07:21 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015