Bizim Yunus Mu? / Yunus Emre (r.a) Dergahı terk etmiş, suçlu bir halde dönmüştüm. O gün kabul edilmiştim dergaha ama şimdi ne olacaktı? Kestiremiyordum. Dış avlunun kapısından girer girmez bazı dervişler gördü beni. Fakat hiç oralı olmadılar. Bu şekilde şeyhime varacak yüzüm olmayışını düşündüğümden akşamın olmasını bekledim. Gecenin karanlığından da yararlanıp doğruca Ana Bacı’ya gittim. Olan biteni bir bir anlattım. Boynum bükük, şeyhim beni tekrar kabul eder mi diye sordum. - “Sen kapı eşiğine yat, şeyhin sabah namazı için kalktığında ayağı sana takılır, sonra “kim o?” diye sorar. Ben de O’na seni söyler, Yunus derim. Eğer “Hangi Yunus?” derse var git, seni gönlünden çıkarmış; lakin “Bizim Yunus mu?” derse ayaklarına kapan, kendini affettir.” dedi. Sabah ezanıyla uyandım. Gözyaşlarımı damlalar halinde toprağa salarken kalbinde sevgi ve merhametten başka bir şey olmadığını kesinlikle bildiğim şeyhim, kolunda Ana Bacı olduğu halde dışarı çıktı. Gözleri görmez olmuştu. Kalp gözü her daim açıktı. Kapı gıcırtısının kesilmesinin hemen ardından şeyhimin ayaklarını hissettim böğrümde. Keşke ayağının değdiği yerde başım olsaydı da yüzüme bassaydı. Ayak izlerinden arta kalan toz kara yüzümü ak çıkarırdı belki. “Kim o?” diye sordu, tevazusu denizleri yarar gibi. Ben ise kör pişman: - ” Yunus” diyebildim. Şeyhim sesimi duyunca durdu. Zaman da onunla beraber durdu. Ağzından çıkacak bir kelime beni ya uçuracak ya öldürecekti. İçime döndüm, özümü tuttum. Beklediğim sözü duymamsa fazla uzun sürmedi, kırk asır geçerken gözlerimin önünden. - “Bizim Yunus mu?” dedi ve beni yeniden hayata bağladı. Beni unutmadığını, kalbinden silmediğini gösterdi. Ayaklarına kapandım, ellerini öpüp alnıma götürdüm..
Posted on: Fri, 30 Aug 2013 08:18:16 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015