DEEL 5 Ik voelde zijn lippen over mijn nek glijden. Ik vergat wat hij me had aangedaan en ik liet me gaan. We waren nooit verder gegaan dan zoenen en nu lagen we vrijend in de auto. Hij riste mijn vestje open en ik voelde zijn handen over mijn borsten glijden. Hij gleed met zijn tong van mijn nek naar beneden. Ik kreunde en op dat moment realiseerde ik me wat we aan het doen waren. Dit wilde ik helemaal niet. Ik rukte me van hem los en trok mijn kleding goed. Ik voelde dat mijn handen en benen trilde van wat er zojuist was gebeurd. Ik voelde de tranen weer over mijn wangen stromen. Waar was ik mee bezig dacht ik bij mezelf. Khalid zag dit en wilde me vastpakken, maar ik duwde hem van me af. ‘’ Sorry schat, ik heb je zo gemist en ik verlang naar je’’ hoorde ik hem schor zeggen. ‘’ Khalid ik wil dat je me naar huis brengt, het was een grote vergissing je te zien.’’ Zei ik snikkend. ‘’ Ahlam laten we het nog een keer proberen. Ik heb zo een spijt van wat ik je heb aangedaan en ik realiseerde me de afgelopen weken pas, wat je echt voor me betekent.’’ Hij pakte mijn hand vast en legde het op zijn hart. ‘’ Jij betekent zoveel voor me Ahlam. Ik kan echt niet meer zonder je, vergeef het me. Ik hou zoveel van je’’. Zei hij bedroefd. Ik keek hem aan en ik zag inderdaad liefde en spijt in zijn ogen. ‘’ Ik hou ook van jou Khalid, maar je hebt me pijn gedaan’’ zei snikkend. ‘’ Ahlam ik beloof je dat ik dat nooit meer zal doen’’. Ik geloofde zijn woorden en mijn lippen zochten de zijne weer op. ‘’ Ik vergeef het je’’ fluisterde ik in zijn oor. Ik had hem beloofd het weer te proberen met hem. Mijn hart lag bij hem en mijn hart geloofde zijn woorden. Het was vakantie en ik had besloten dit jaar niet mee naar Marokko te gaan. Ik wilde mijn vakantie doorbrengen met Khalid. Mijn ouders vonden het vreemd, maar ik had ze verteld dat ik wilde werken deze vakantie. ‘’ Ahlam schiet je op’’ hoorde ik mijn vader geirriteerd zeggen. Vandaag zouden mijn ouders vertrekken naar Marokko en ik moest ze brengen naar het vliegveld. ‘’ Ja ik kom eraan’’ zei ik vanuit mijn kamer en ik trok snel een gemakkelijke broek en truitje aan. Aangekomen op het vliegveld, namen we afscheid van elkaar. ‘’ Ahlam pas je goed op jezelf’’ hoorde ik mijn moeder zeggen. Ik zag dat ze moeite had met mijn hierachter te laten. ‘’ Mama maak je geen zorgen’’ zei ik met een gemaakt opgewekt stemmetje. Ik vond het zelf ook moeilijk, maar ik koos toch voor 5 weken met Khalid. Dit was een van mijn verkeerde keuzes in mijn leven. Ik wist niet dat ik deze zomer in een hel zou belanden. Ik reed terug naar huis en belde onderweg Khalid op. ‘’ Heej schatje’’ nam hij slaperig op. ‘’ Heej slaapkoppie van me’’ zei ik lachend. ‘’ Heb je, je ouders weggebracht.’’ ‘’ Ja ik rij nu terug en ik vroeg me af of je vanavond even tijd kon maken voor je meisje’’ grinnikte ik. ‘’ Tuurlijk maak ik tijd voor mijn meisje’’ lachte hij. Ik hing op met een gelukkig gevoel. Hij was de afgelopen 2 weken sinds we het goed hadden gemaakt zo lief voor me. Ik was weer helemaal verliefd, nog erger dan voorheen. Thuis aangekomen, maakte ik het hele huis schoon, dan had ik dat ook weer gehad. Ik nam een uitgebreid bad en ik besloot er vandaag extra mooi uit te zien voor hem. Ik trok een schattig zomerjurkje aan, die we samen hadden uitgekozen. Ik keek op de klok en zag dat ik nog tijd over had. Ik besloot Anas even te bellen. Ik had hem niet verteld, dat Khalid en ik weer bij elkaar waren. Ik had geen zin in zijn gezeur. ‘’ Heeeeej gekkie’’ nam hij vrolijk op. ‘’ Heej lieverd, hoe is het met je.’’ ‘’ Ja lekker en met jou’’ Hamdoellilah’’ antwoordde ik. ‘’ Heb je vanavond wat te doen’’ vroeg hij. ‘’ Uhmmm ja ik ga bij mijn nichten langs’’ loog ik snel. Ik voelde me schuldig tegen hem te liegen, maar ik kon niet anders. We spraken nog wat over koetjes en kalfjes en spraken met elkaar af voor de volgende dag. Ik hing op en ik zag dat ik een sms had ontvangen van Khalid. ‘’ Ik ben er over 5 minuten. Hou van je’’. Mijn hart maakte een sprongetje, toen ik dat laatste las. Ik keek nog even in de spiegel en deed een dun sjaaltje om. Ik snelde de trap af met mijn hoge pumps en liep naar buiten. We hadden de hele avond doorgebracht op het strand. Het was heerlijk weer en daar genoten we volop van. Naar het eten besloten we nog ergens wat te gaan drinken. We liepen knuffelt tegen elkaar aan over de boulevard. Er liepen geregeld groepjes Marokkanen langs, die me lang aankeken. Khalid vatte dit in het verleden altijd op als een compliment, maar vandaag reageerde hij jaloers en dominant. Hij keek de mannen die me maar even volgens hem te lang aankeken aan totdat ze voor zich keken. ‘’ Misschien moet je volgende keer niet zulke opvallende kleding aantrekken’’ zei hij geïrriteerd. ‘’ Khalid jij hebt deze kleding voor me uitgezocht’’ zei ik lacherig om zijn jaloerse gedrag. ‘’ Nou dan trek je dat maar aan als je alleen met mijn bent’’ zei hij nu boos. Ik begreep dat hij het niet leuk vond dat mannen me zo aankeken. ‘’ Is goed lieverd’’ zei ik. ‘’ Ik zal volgende keer met een zak aardappelen over mijn hoofd lopen, dan kijkt niemand me meer aan’’ zei ik nog steeds lacherig. Hij keek me aan en begon nu ook te lachen. We dronken nog even wat en vervolgens bracht hij me naar huis. Ik wilde net uitstappen, maar hij trok me terug en hield me stevig vast. Hij kroelde met zijn handen door mijn haar en fluisterde lieve woordjes in mijn oor. ‘’ Ahlam inoe’’ zei hij lacherig en hij kuste me op mijn voorhoofd. Hij kuste mijn ogen en neus en belande daarna op mijn lippen. Hij kuste me zacht en teder. Ik voelde de opwinding zoals vorige keer weer door mijn lichaam heen. Bij elke aanraking trilde mijn lichaam. ‘’ Ik verlang zo naar je Ahlam’’ fluisterde hij onder het zoenen. ‘Ik ook naar jou schat’’ fluisterde ik terug. Ik wilde zijn lichaam tegen me aanvoelen, maar ik wist dat ik dan te ver zou gaan. Met mijn tong gleed ik over zijn nek. Ik wist wat voor gevoel dit bij mij opwekte en ik wilde hem dit gevoel ook geven. Ik hoorde hem kreunen en dit wond mij nog meer op. Ik hoorde een stemmetje in mijn hoofd zeggen dat dit niet kon, maar ik negeerde dit stemmetje. Ik voelde dat zijn vingers over mijn rug gleden. Ik zocht zijn lippen en plaagde hem met mijn tong. Hij pakte me bij mijn middel en drukte me tegen zich aan. Ik voelde hoe opgewonden hij was en dit bracht mij weer tot de werkelijkheid. Ik maakte me los uit zijn armen en gaf hem een speels kusje op zijn wang. Zijn ogen keken vol verlangen naar mij en ik wist wat hij voelde, want ik voelde precies hetzelfde. ‘’ Ik bel je zo’’ zei hij schor. Hij gaf me een snelle kus op mijn lippen en ik stapte uit. Onderweg naar huis voelde ik mijn telefoon trillen. ‘’ Mis je me nu al’’ neem ik lachend op. ‘’ Je wil niet weten schatje. Het liefst zou ik je willen ontvoeren.’’ Hij zucht even ‘’ Ahlam, het is niet goed wat wij doen. Ik verlang echt heel erg naar je en jij maakt het me niet makkelijker.’’ Ik weet dat hij gelijk heeft, maar het geeft me een goed gevoeld, dat hij zo erg naar me verlangt. ‘’ Ik weet het schatje. Vergeet niet dat ik ook heel erg naar jou verlang en het voor mij ook moeilijk is.’’ ‘’ Ik weet het lieverd.’’ Zegt hij met een zucht. We praten nog wat en wensen elkaar een fijne nachtrust toe. Thuis aangekomen neem ik een snelle douche en kruip in mijn bed, niet wetend, dat morgen de hel voor mij zou beginnen. De volgende ochtend werd ik laat wakker. Mijn gedachte dwaalde af naar Khalid. Ik voelde de vlinders in mijn buik fladderen en ik was weer dol gelukkig met hem. Ik keek op mijn klok en zag dat het al 12:00 was. Ik had om 14:00 met Anas afgesproken. We zouden vandaag gaan zwemmen en ik had weer zin om met hem op stap te gaan. Ik nam een snelle douche en ruimde daarna mijn kamer op. Ik maakte er altijd een bende van, vooral als ik niet wist wat ik moest aantrekken. Ik trok een simpel jurkje aan en liep naar beneden om een ontbijtje voor mezelf klaar te maken. Ik zette koffie en smeerde een broodje. Wat was het stil in huis zonder mijn ouders en broertje. Ik miste ze nu al en ze zouden nog 5 weken weg blijven. Ik zuchtte en liep met mijn boterham en koffie naar de woonkamer. Ik keek naar onze familiefoto en ik voelde een vreemd gevoel bij me naar boven komen. Een zenuwachtig gevoel. Ik schudde dit gevoel van me af en dronk mijn koffie op. Ik pakte mijn telefoon om Anas te bellen en vragen of hij eerder kon komen, maar ik zag dat hij me al een sms had gestuurd waarin stond, dat hij er over een klein kwartiertje zou zijn. Ik pakte mijn strandtas op met zwemspullen en trok mijn teenslippers aan. Ik liep naar buiten en voelde de zon op mijn rug schijnen. Wat een heerlijk weer en ik zou er vandaag volop van genieten. Ik liep naar de afgesproken plek en zoals ik al had verwacht, was Anas er nog niet. Ik was er ook wel wat eerder dan afgesproken, dus dit keer lag het niet aan hem. Naar een tijdje zag ik hem aan komen rijden. Ik stapte in en zoals altijd was het geen één seconde stil. We lachten en kletsten heel wat af. We gedroegen ons als kleine kinderen in het zwembad, maar dit deden we ook alleen als we met z’n tweeën waren. Geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om me zo naast Khalid te gedragen. We besloten de glijbanen met rust te laten en iets te gaan eten. We liepen naar het buitenbad om op het grasveld plaats te nemen. We legden onze handdoeken op de grond en plofte er op neer. Onder het eten spraken we over van alles. ‘’ He Ahlam, vind je het leuk als ik je zo aan Ilham voorstel.’’ Hoorde ik Anas mij verlegen vragen. ‘’ Ja tuurlijk vind ik dat leuk’’ antwoordde ik. Ik zag dat hij bloosde en het zag er ontzettend schattig uit. ‘’ Hou je van haar?’’ Vroeg ik hem. ‘’ Ik weet het niet ahlam. Ze is mooi, lief en zorgzaam, maar ik denk niet dat dit houden van is.’’ Antwoordde hij op mijn vraag. ‘’ Ik denk ook niet dat ik ooit van haar zal houden. Ik ken haar al 1,5 jaar en ik geef wel om haar, maar het gevoel is niet sterk.’’ Hij zuchtte en keek me met een serieuze blik aan. ‘’ Ik ben echt trots op je Ahlam’’ hoorde ik hem zeggen. Ik keek hem niet begrijpend aan. ‘’ Hoe bedoel je trots’’ vroeg ik hem. ‘’ Nou, gewoon dat gedoe met Khalid. Vindt het goed van je dat je er voor altijd een punt achter hebt gezet.’’ Ik voelde dat mijn wangen rood werden en ik hoopte dat hij dit niet zou zien, want dan zou ik meteen door de mand vallen, maar zoals ik al dacht kende hij mij te goed. Ik bleef te lang stil en hij wist dat ik iets voor hem had verzwegen. Ik zag zijn gezichtsuitdrukking veranderen. ‘’ Ik moet je iets vertellen Anas’’ begon ik maar. ‘’ Wat dan’’ zei hij terwijl hij me met dichtgeknepen ogen aankeek. ‘’ Khalid en ik hebben alles uitgepraat en ik heb ervoor gekozen het weer te proberen. Hij had heel erg spijt van wat hij had gedaan en…….’’ Mijn woorden stierven weg bij het zien van zijn gezicht. Hij keek me boos en verwart aan. ‘’ Hoe bedoel je hij had heel erg spijt. Mannen die eenmaal beginnen met slaan houden daar nooit mee op. Verdomme Ahlam hoe kun je zo dom zijn.’’ Schreeuwde hij tegen me. Ik zag dat mensen onze kant opkeken. ‘’ Iedereen maakt fouten, Khalid ook. Ik hou van hem, dus heb ik het hem vergeven.’’ Zei ik op een rustige toon. ‘’ Oo ja natuurlijk liefde overwint alles’’ zei hij spottend ‘’ook een blauw oog of niet Ahlam. Hij hield zoveel van je dat hij je een mep heeft verkocht, soooo wat een liefde.’’ Zei hij sarcastisch. Door zijn woorden voelde ik de tranen in mijn ogen branden. ‘’ Jij weet niet wat houden van is Anas, dat heb je net zelf gezegd. Khalid en ik houden van elkaar, daarom heb ik het hem vergeven.’’ Zei ik nu ook boos wordend. Anas begon zogenaamd hard te lachen ‘’ Ahlam alsjeblieft bespaar je de moeite mij over te halen, over iemand die vrouwen slaat.’’ Ik voelde een taan over mijn wang rollen en ik keek Anas boos aan. ‘’ Het is mijn leven Anas niet de jouwe. Ik maak zelf mijn keuzes, dat hoef jij niet voor me te doen. Jij weet helemaal niks van liefde af en je doet hier alsof je er alles van afweet.’’ Zijn blik veranderde van boos in verdrietig. ‘’ Nee Ahlam, jij weet weinig van de liefde, als jij zoveel wist over de liefde, dan wist je dat liefde geen pijn hoort te doen. Ik vergeet jou gezicht verdomme nooit meer, zoals die dag toen ik je kwam ophalen. Weet je wie ik daar zag zitten Ahlam, mijn moeder, mijn vader probeert het ook altijd goed te praten, maar het valt niet goed te praten. Ga mij niet vertellen, dat ik niks van de liefde afweet, want ik voel meer liefde voor jou, dan ooit iemand voor jou zou kunnen voelen.’’ Mijn hart stopte even bij die woorden. Anas keek me lang aan en stond op. Hij pakt zijn spullen en liep zonder verder nog iets te zeggen weg. Ik pakte snel mijn handdoek en tas en rende hem achterna. Ik zag dat hij bij de kleedhokjes stond en ik snelde naar hem toe. Hij stond met zijn rug naar me toe. Ik legde mijn hand op zijn schouder ‘’ Anas, waarom loop je nou weg?’’ Vroeg ik hem rustig. Hij draaide zich om en haalde met een ruk mijn hand van zijn schouder. Hij keek me woedend aan, maar ik begreep niet waarom. ‘’ Ahlam het is beter als we elkaar een tijdje niet meer spreken’’. ‘’ Hoe bedoel je, dat we elkaar een tijdje niet meer moeten spreken?’’ Vroeg ik hem verward. Hij keek me lang aan en zijn gezichtuitdrukking veranderde van boos naar verdrietig. ‘’ Anas vertel me nou wat er is?’’ Hij zuchtte diep en keek van me weg. ‘’ Het lijkt me gewoon beter Ahlam.’’ Hij streek met zijn hand over mijn gezicht en pakte vervolgens zijn tas van de grond. Hij keek me weer aan en zei ‘’ Beslama poppetje van me.’’ Hij draaide zich om en liep weg. Hij liet me verward achter. Ik voelde een traan over mijn wang glijden. Ik begreep niet waarom hij zich zo gedroeg. Was het omdat ik terug was bij Khalid, vroeg ik mezelf af. Het belletje ging pas onderweg terug naar huis bij me rinkelen. De woorden ‘’ Ga mij niet vertellen, dat ik niks van de liefde afweet, want ik voel meer liefde voor jou, dan ooit iemand voor jou zou kunnen voelen’’ bleven door mijn hoofd malen. Deze woorden passen niet bij vriendschap, dacht ik bij mezelf. Het zou toch niet kunnen, dat hij meer voor me voelde dan vriendschap. Alles werd me nu duidelijk. Ik dacht terug aan de ruzie die we hadden en waarom. Had hij ruzie met me gemaakt, omdat hij toen al iets voor me voelde. Waarom had ik dan nooit iets gemerkt. Ik liet het hier niet bij zitten. Ik wilde duidelijkheid. Ik pakte mijn telefoon en zette hem op privé bellen. Ik wist dat als ik met nummer zou bellen hij toch niet zou opnemen. Ik hoorde zijn telefoon overgaan, maar hij nam niet op. Thuis aangekomen probeerde ik het weer. Ik wilde net ophangen of ik hoorde hem zijn telefoon opnemen. ‘’ Hallo’’ hoorde ik hem zeggen. ‘’ Met mij en alsjeblieft hang niet op’’ zei ik snel. Het bleef even stil. Ik zuchtte diep en besloot hem te vragen wat er nou aan de hand was. ‘’ Anas ik wil weten waarom je zo vreemd tegen me doet?’’ Het bleef lang stil en even dacht ik dat hij had opgehangen ‘’ Anas ben je er nog’’ ‘’ ja ik ben er nog, wat wil je weten Ahlam. Ik heb het je net toch al uitgelegd. Ik denk dat het beter is, dat we een elkaar een tijdje niet meer spreken.’’ Zei hij op een droevige toon. ‘’ Hoe bedoel je elkaar een tijd niet spreken. Ik begrijp niet waarom je dat ineens wilt, er moet toch iets zijn waardoor je me niet meer wilt spreken Anas’’ zei ik verward. Het bleef even stil en ik hoorde hem zuchten. ‘’ Anas leg het me uit misschien dat ik het dan kan begrijpen, laten we nu even afspreken, dan kunnen we met elkaar praten’’ stelde ik voor. ‘’ Nee Ahlam ik ga niet met je afspreken, als het je nu nog niet duidelijk is, dan weet ik het ook niet meer’’. Zei hij geïrriteerd. Ik verzamelde al mijn moed bij elkaar en stelde de vraag die op mijn tong brandde. ‘’ Anas voel je meer voor me dan vriendschap.’’ Het bleef een tijdje stil en tot mijn grote angst antwoordde hij met het antwoord, dat ik nooit had verwacht. ‘’ Ja Ahlam, ik voel inderdaad meer voor je dan vriendschap’’ hij schraapte zijn keel terwijl hij dit zei en ik hoorde dat hij erg veel moeite had met deze woorden uitspreken. ‘’ Hoe lang al?’’ Vroeg ik hem met een brok in mijn keel, want ik wist dat onze vriendschap nu echt ten einde was. ‘’ Oneindig lang Ahlam, daarom lijkt het me beter elkaar niet meer te spreken.’’ Ik voelde een traan over mijn wang. ‘’ Nee Anas je kan me niet weer in de steek laten, kom alsjeblief naar me toe, dan praten we erover?’’ Vroeg ik hem smekend. ‘’ Nee Ahlam, ik kan het gewoon niet meer’’ zei hij bedroefd. ‘’ Ik ga ophangen Ahlam’’ en zonder mij nog iets te laten zeggen hing hij op. Ik voelde tranen over mijn wangen biggelen. Ik was nu echt mijn beste vriend kwijt dacht ik. Ik liet alles tot me bezinken en vond het dom van mezelf nooit iets door te hebben gehad. Anas mijn beste vriend, die ik al jaren lang kende. Ik had nooit verwacht dat hij iets voor me zou kunnen voelen. Ik zat nog een tijdje verward op de bank tot ik mijn telefoon hoorde trillen. Ik hoopte dat het Anas was, maar ik zag op mijn scherm dat Khalid belde. Voor het eerst had ik liever dat een ander mij belde dan Khalid. Ik besloot niet op te nemen en hem straks terug te bellen. Ik nam een snelle douche en trok gemakkelijke kleding aan. Ik pakte mijn telefoon en belde Khalid terug. ‘’ Heej lieverd’’ nam hij vrolijk op. ‘’ Heej schat, hoe is het met je?’’ Vroeg ik hem met een opgezet vrolijk stemmetje. ‘’ Ja gaat goed’’ zei hij snel ‘’ Ahlam wat dacht je ervan om vanavond bij mij te komen slapen, dan gaan we filmpjes huren en ga ik lekker voor je koken’’. Het bleef even stil. Ik had geen zin om vanavond alleen thuis te zitten. Ik zou toch alleen aan Anas denken, dus ik besloot toe te stemmen. ‘’ Uhmm ja is goed, hoe laat kom je me ophalen?’’ Vroeg ik hem. We spraken over een uurtje af op de afgesproken plek. Ik zag zijn auto staan en liep er naar toe. Ik had een vreemd gevoel in mijn onderbuik, maar dat had vast met Anas te maken. ‘’ heej prinsesje’’ begroete hij me en gaf me een zoen op mijn wang. Naar een tijdje in de auto te hebben gezeten en niets te hebben gezegd merkte ik dat hij zelf ook erg stil was. Ik legde mijn hand op zijn been en keek hem lief aan. ‘’ Is er iets schat’’ vroeg ik hem. ‘’ Nee nee lieverd, ben gewoon ver in mijn gedachtes’’. Ik besloot er een leuke avond van te maken en niet te gaan tobben over Anas, dat kon morgen ook. We kwamen bij hem thuis aan en we besloten meteen te gaan eten. Hij had de tafel mooi voor me gedekt en mijn lievelings eten gemaakt ‘’ gebraden kip’’. Onder het eten kreeg ik dat vreemde gevoel weer in mijn onderbuik. Een zenuwachtig gevoel. Ik begreep niet waar het vandaan kwam. Ik voelde ineens zijn hand op de mijne ‘’ schatje, waar zit je met je gedachte? Ik praat tegen je, maar je luistert niet.’’ Vroeg hij me. ‘’ Uhmm ik voel me niet zo lekker in mijn vel’’ antwoordde ik. Hij pakte mijn hand op en gaf er kleine kusjes op. Die kleine kusjes zorgden voor een rilling over mijn hele lichaam. Hij keek me uitdagend aan en stond op van zijn plek. ‘’ Zal ik er voor zorgen, dat je je weer lekker in je vel voelt’’ zei hij met een ondeugend stemmetje. Ik lachte ‘’ dat zou wel fijn zijn’’ antwoordde ik hem. Hij knielde voor me neer en pakte mijn gezicht vast. Hij keek me lang aan en zijn ogen bleven rusten op mijn lippen. Door zijn blik voelde ik de opwinding stijgen. Een stemmetje in mijn hoofd zei dat dit geen goed idee was bij hem te blijven slapen, maar mijn andere gevoel was sterker. Ik pakte hem bij zijn kraag en trok hem naar me toe. Ik kuste hem eerst in zijn nek en klom met kleine kusje naar zijn lippen toe. Ik speelde met mijn tong over zijn lippen. Hij pakte mijn gezicht vast en zoende me gretig. Ik voelde de opwinding door mijn lichaam gieren en het gevoel was sterker dan ooit. Hij maakte zijn lippen los van de mijne en stond op van de grond. Hij pakte mijn hand vast en trok me op van mijn stoel. Hij drukte me tegen zich aan en ik voelde hoe opgewonden hij was. Normaal zou dit me tegenhouden, maar dit keer niet. Hij trok me mee naar de bank en begon me weer intens te zoenen. Zijn tong speelde met de mijne. Voor ik het wist lagen we vrijend op de bank. Ik hoorde hem kreunen en ik voelde zijn opwinding tegen me aandrukken, wat me nog gekker maakte. Ik trok aan zijn T-shirt en beveel hem die uit te trekken. Hij keek me lachend aan en zei met een schorre stem ‘’ dominante dame’’. Hij trok zijn T-shirt uit en voor het eerst had ik zicht op zijn blote bovenlichaam, het deed mijn hart sneller kloppen. Hij was stevig gebouwd, dat wist ik altijd al, maar hij had onder zijn kleding een goddelijk lichaam. Ik kuste zijn borst en ik hoorde en voelde dat hij dit heerlijk vond. Mijn lippen liefkoosde zijn hele bovenlichaam. Hij trok me ophoog en zocht mijn lippen op. ‘’ Zullen we naar mijn bed gaan’’ vroeg hij me met een schorre stem. Hij zag mijn gezicht betrekken. ‘’ Dit ligt niet zo lekker’’ zei hij met een ondeugende lach op zijn gezicht. Ik stemde toe en voor ik het wist lachen we vrijend in zijn bed. Met zijn handen streelde hij over mijn hele lichaam. Met zijn tong gleed hij over mijn nek naar beneden. Hij zocht mijn borsten op en dit keer liet ik het toe. Ik trok mijn truitje uit waarbij hij nu ook zicht had op mijn lichaam. Met zijn ogen bestudeerde hij mijn lichaam. ‘’ Je bent mooi Ahlam’’ zei hij. Met zijn vingers streelde hij over mijn borsten, die nog bedekt waren door mijn bh. ‘’ Terwijl hij mijn borsten liefkoosde met zijn tong kreunde ik en snakte naar meer van dit gevoel. Vanaf mijn borsten gleed hij naar beneden met zijn tong tot hij bij mijn rokje aankwam. Hij riste mijn rokje open en trok hem naar beneden. Ik zag zijn opwinding groeien toen hij mijn lichaam zag, bedekt met nog alleen mijn bh en slipje. Hij zocht mijn lippen weer op en kuste me als nooit tevoren. Hij gleed weer met zijn tong naar beneden en stopte bij mijn navel. Hij keek me met grote opwinding aan en zei ‘’ ik verlang zo naar je Ahlam’’ vanaf mijn navel gleed hij naar beneden en stopte even bij mijn gevoeligste plekje. Hij kuste me boven op mijn slipje. Ik kreunde het uit, wat voor hem aanleiding gaf door te gaan. Hij liefkoosde me en ik voelde iets wat mijn gevoel te boven ging. Ik kreunde dat hij moest doorgaan. Ik trok hem ophoog en dat zorgde ervoor dat hij boven op mij kwam te liggen. Ik drukte me tegen hem aan en ik voelde zijn opwinding. Ik wilde meer hiervan voelen en knoopte zijn broek open. Ik vroeg hem van me af te gaan zodat ik hem nu even kon verwennen. Ik trok zijn broek naar beneden en kuste zijn lichaam. Ik hoorde hem hard kreunen toen ik hem op zijn gevoeligste plek kuste. Ik wilde doorgaan, maar hij trok me ophoog. Hij trok mijn bh uit en speelde met me. Ik kon het niet meer volhouden ik wilde meer voelen. Ik voelde zijn opwinding tegen me aan drukken, het maakte me gek. Ik trok aan zijn boxer en beveel hem die uit te trekken. ‘’ Ahlam weet je dat zeker’’ vroeg hij me lief. ‘’ Ik weet het zeker’’ antwoordde ik opgewonden. Ik zag dat hij zijn boxer uittrok en ik keek verlegen weg. Hij kwam weer snel bij me liggen en hij zag dat ik verlegen was geworden. Hij lachte naar me en kuste me lief. ‘’ Ik hou zoveel van je Ahlam’’ zei hij hees. Ik wilde hem voelen. Ik voelde mijn hart bonken en mijn ademhaling steeds sneller gaan. ‘’ Ik wil je voelen Khalid’’ zei ik hees. Hij keek me lang aan en kuste me daarna weer. Ik trok mijn slipje uit en ik voelde zijn opwinding tegen me aandrukken. ‘’ Ik wil je voelen Khalid’’ smeekte ik hem. ‘’ Weet je dat zeker Ahalm’’ vroeg hij me. ‘’ Ja’’ antwoordde ik. Ik voelde hem bij me naar binnendringen. Eerst voelde ik pijn en merkte ik dat hij wilde stoppen, maar ik drukte hem tegen me aan. Naar een tijdje gleed hij bij me naar binnen en bewoog zich in me. Ik had nooit gedacht, dat dit gevoel zo fijn kon zijn. We kreunden en schreeuwde het allebei uit. Ik kwam tot mijn hoogtepunt en hij ook. Moge Allah mij vergeven voor mijn zondes. Ik hoop dat niemand me hier zal veroordelen! Hij bleef nog een tijdje boven op me liggen. Was dit nou echt gebeurd spookte er door mijn hoofd. Mijn normale verstand keerde terug en er rolde tranen over mijn wangen. Ik veegde ze snel weg, zodat Khalid het niet kon zien. Hij trok zijn gezicht omhoog en keek me aan. Hij kuste en streelde over mijn haren. Zijn blik was nog nooit zo liefdevol geweest. Zo bleven we nog een tijdje liggend en niks zeggend naar elkaar kijken. ‘’ Ben ik niet te zwaar’’ zei hij met nog steeds een schorre stem. ‘’ Beetje’’ zei ik en ik hoorde, dat mijn stem half weg was. Hij gleed rustig van me af en ging naast me liggen. Ik voelde de pijn, maar ik deed alsof er niks aan de hand was. Ik wilde opstaan om te gaan douchen, maar ik voelde een misselijk gevoel opkomen. Hij merkte dat ik me niet lekker voelde en keek me aan. ‘’ Schatje je bent lijkbleek, voel je je wel goed’’ vroeg hij bezorgd. Ik vroeg hem mij te helpen met opstaan, omdat ik een beetje duizelig was. Hij sloeg de dekens van hem af en mijn hart stopte even. Ik zag bloed op de lakens en toen realiseerde ik me pas echt wat ik gedaan had. Hij volgde mijn ogen, want hij had het blijkbaar ook nog niet gezien, als versteend bleven mijn ogen gericht op het bloed. Ik voelde de tranen over mijn wangen rollen. Hij kwam snel bij me zitten en sloeg zijn armen op me heen. Ik huilde als een klein kind in zijn armen. Naar een tijdje hielp hij me met opstaan en ik zag dat ik veel bloed had verloren. Hij hielp me naar de badkamer en zette de douche voor me aan. ‘’ Moet ik je helpen liefje’’ zei hij. Ik merkte aan hem dat hij me niet durfde aan te kijken. ‘’ Nee het is al goed zo’’ zei ik met een brok in mijn keel. Hij verliet de badkamer en ik zakte huilend neer in de douche. Ik voelde het warme water over mijn lichaam en het spoelde mijn bloed weg. De tranen wilde niet meer stoppen en zo bleef ik een tijd lang zitten. Ik begreep niet dat ik mijn lichaam had gegeven aan iemand, die niet mijn man was. Hoe kon ik dit hebben gedaan. Mijn moeder had het er zo vaak met me over gehad en ik had ook altijd gezegd dat mijn man degene was met wie ik dit wilde delen. Nu had ik het gedeeld met Khalid iemand van wie ik heel veel hield, maar niet mijn man was. Ik hoorde naar een tijdje de deur open gaan. Khalid stond in de deuropening met handdoeken in zijn handen. Hij keek me aan en hij zag dat ik er slecht aan toe was. Hij snelde naar me toe en draaide de doucheknop dicht. Hij hurkte naast het bad en streelde over mijn haar en drukte zicht tegen me aan. Hij wiegde me heen en weer ‘’ het spijt me zo Ahlam’’ zei hij. Ik huilde in zijn armen uit, maar voor het eerst voelde zijn omhelzing niet goed. Naar een tijdje pakte hij een handdoek en droogde mijn lichaam af. Ik nam de handdoek van hem over en droogde mezelf snel en af en stapte uit bad. ‘’ Wil je iets voor me doen Khalid’’ vroeg ik hem. ‘’ Ja tuurlijk schat, zeg het maar’’ zei hij lief. Ik keek hem verlegen aan en er rolde weer een traan over mijn wang. ‘’ Maandverband voor me halen.’’ Ik keek verlegen weg, ondanks dat ik net het bed met hem had gedeeld schaamde ik me. Ik schaamde me ook voor mijn gedrag, dat ik hem had gesmeekt mij te nemen. Met zijn vingers streelde hij over mijn gezicht ‘’ ik ga het nu meteen voor je halen lieverd.’’ Hij kuste me op mijn voorhoofd en verliet de badkamer. Toen ik de buitendeur hoorde dichtklappen liep ik pas de badkamer uit. Ik merkte dat mijn lichaam trilde. Ik liep naar de slaapkamer waar mijn tas met spullen in zaten. Mijn blik viel meteen op het bed. Ik zag dat Khalid het bed al had verschoond. Ik zakte door mijn benen en begon hard te huilen. Voor het eerst weer in tijden bad ik tot Allah swt. Ik vroeg om vergeving en vroeg hem deze pijn in mijn hart weg te halen. Ik weet niet hoe lang ik daar op mijn knieen heb gezeten, maar weet wel dat het lang heeft geduurd. Ik schrok op toen ik voetstappen achter me hoorde. Ik draaide me om en zag Khalid staan met een zakje in zijn handen. Hij keek me lang en verwart aan. ‘’ Het spijt me zo Ahlam’’ zei hij. Ik stond op van de grond en hij liep naar me toe. Hij pakte mijn armen vast en beloofde me dat alles goed zou komen. ‘’ Het komt goed schatje van me’’ ‘’ hoe dan Khalid hoe’’ zei ik met een trillende stem. ‘’ Dit had nooit mogen gebeuren Khalid.’’ Ik rukte me los van zijn omhelzing en pakte mijn tas op. Ik griste het zakje uit zijn hand en liep naar de badkamer. Ik verschoonde me daar snel en ik had besloten naar huis te gaan. Ik wilde hier niet blijven bij hem. Ik trok mijn kleding aan en liep terug om aan Khalid te vragen mijn naar huis te brengen. Hij stond met zijn rug naar me toe uit het raam te kijken. Ik schraapte mijn keel, zodat hij merkte dat ik in de kamer was. ‘’ Khalid ik wil naar huis.’’ Hij draaide zich om en keek me niet begrijpend aan. ‘’ Uhmm je zou toch bij mij blijven slapen.’’ ‘’ ja, ik zou bij je blijven slapen, maar nu wil ik naar huis.’’ ‘’ Ahlam, dat lijkt me niet zo een goed idee. Het gaat niet goed met je dat zie ik en ik wil je niet alleen laten.’’ Ik keek hem lang aan ‘’ Khalid wat we net hebben gedaan was fout en………’’ mijn woorden werden tegengehouden door de brok in mijn keel. Hij liep op me af en wilde me vasthouden,, maar ik draaide me van hem weg. ‘’ Ik wil naar huis’’ zei ik huilend. Ik voelde dat hij vlak achter me stond en hij legde zijn hand op mijn schouder. Ik trok mijn schouder weg en ik voelde de spanning groeien tussen ons. ‘’ Ga me nou niet buitensluiten Ahlam, we hebben een fout gemaakt, maar je doet net alsof het mijn schuld is. Ben je boos op me Ahlam?’’ Ik zuchtte diep en draaide me om naar hem. ‘’ Nee Khalid ik ben niet boos op jou. Ik ben boos op mezelf. Mijn ouders hebben me niet zo opgevoed en ik wilde dit met mijn man delen niet met een vriend.’’ Zei ik huilend. ‘’ Dan word ik toch je man’’ zei hij. ‘’ Het is gewoon verkloot Khalid’’ zei ik schreeuwend. ‘’ Breng me gewoon naar huis. Ik wil alleen zijn.’’ Hij keek me bedroefd aan, maar deed wat ik hem vroeg. Hij wilde me nog even vastpakken, maar ik draaide me van hem weg. Ik pakte mijn tas op en liep weg van hem. ‘’ Ik loop alvast naar de auto’’. Ik hoorde hem meteen achter me aan lopen. We stapten de auto in en hij startte de motor, zonder een woord te zeggen. Ik was ver in gedachte gezonken en had niet door dat we al bij mijn huis stonden. Hij legde zijn hand op mijn been ‘’ je bent thuis Ahlam’’. Er rolde weer een traan over mijn wang. Ik opende de deur en stapte zonder ook een woord tegen hem te zeggen uit. Ik stopte met trillende vingers de sleutel in het slot, mijn hele lichaam trilde van wat er zojuist was gebeurd. Ik wilde met iemand praten, maar ik had niemand. Anas wilde niks met me te maken hebben en Khalid was de laatste die ik nu wilde spreken. Ik had genoeg vriendinnen, maar ik vertrouwde ze niet, dus ik besloot dit alles voor me te houden. Ik voelde zoveel pijn in mijn hart. Hoe had ik dit kunnen doen. Ik had mezelf, maar ook mijn ouders teleurgesteld. Ik hoorde mijn telefoon tig keer overgaan, maar ik wist dat het Khalid was en daar wilde ik niet mee praten. Ik besloot in bed te gaan liggen en proberen te slapen. Ik huilde mezelf in slaap en bad tot Allah swt mijn pijn weg te nemen. Ik hoorde de vogeltjes buiten fluiten. Ik deed mijn ogen open en voelde een steek door mijn hoofd gaan, mijn hoofd voelde zwaar. De herinneringen van de vorige avond kwamen naar boven en alsof ik niet genoeg had gehuild voelde ik de tranen weer over mijn wangen rollen. De pijn die ik voelde wens ik niemand toe. Je voelt je leeg en niet hetzelfde meer. Ik was mijn maagdelijkheid kwijtgeraakt terwijl het zoveel voor me betekende en ik altijd had gezegd, dit alleen te willen delen met mijn man. Naar een tijdje besloot ik op te staan en een douche te nemen. Ik zag dat ik nog steeds een beetje bloed verloor en dit herinnerde me aan mijn grote fout. Ik waste mezelf en trok een Marokkaanse hbaja aan. Ik keek op mijn telefoon en zag dat ik wel 50 oproepen had gemist van Khalid. Ik had ook wat smsjes gekregen. Ik las ze en wist ze meteen. Ik wist dat het niet zijn schuld was, maar ik had gehoopt, dat hij dit alles had tegengehouden, maar dat had hij niet gedaan. Ik hoorde mijn telefoon weer overgaan en ik besloot op te nemen. ‘’ Heeej zina djellie’’ hoorde ik aan de andere kan van de lijn. Het was mijn moeder. Ik probeerde mijn stem zo normaal mogelijk te laten klinken. ‘’ Hej mama, hoe is het met jullie’’ vroeg ik haar zo gewoontjes mogelijk. ‘’ Goed Hamdoellilah, hoe is het met jou’’ vroeg mijn moeder lief. Ik hoorde dat ze me miste en ik voelde de tranen weer opkomen. ‘’ Alles gaat goed hamdoellilah’’ loog ik snel. We spraken nog een beetje over van alles en ze beloofde me de volgende dag weer te bellen. Ik vroeg haar de groetjes te doen aan de familie en ik hing op. Mijn benen trilden en ik viel huilend op mijn knieën neer. Ik bad nogmaals tot Allah swt mij te vergeven. In die tijd bad ik niet. Ik had wel eens gebeden, maar ik liet het elke keer zitten door de drukte in mijn leven. Mijn ouders vonden dit erg en ze spraken er elke dag met mij over, maar saitan was te strek en elke keer liet ik mijn geloof in de steek. Naar een tijdje stond ik op, want ik hoorde mijn telefoon weer overgaan. Ik zag op mijn scherm privé-nummer knipperen en ik besloot op te nemen. ‘’ O Ahlam ik ben zo blij dat je opneemt’’ hoorde ik aan de andere kant van lijn, het was Khalid. Ik voelde een brok in mijn keel. ‘’ Heej’’ antwoordde ik hees. ‘’ Hoe is het met je lieverd. Ik probeer je de hele nacht te bereiken, maar je nam niet op. Ik maakte me zo een zorgen om je’’ zei hij bezorgd. Ik begon weer hard te snikken en ik hoorde dat hij erg stil was aan de andere kant van de lijn. ‘’ Zal ik naar je toe komen schat’’ vroeg hij lief. Ik had iemand nodig, dat wist ik. Ik wilde vastgehouden en getroost worden. ‘’ Ja is goed’’ antwoordde ik. ‘’ Kom maar naar mijn huis toe’’. Hij zei me binnen 15 min bij me te zijn. Ik wilde het huis niet uit, dus het leek me het beste als hij naar me toe kwam. Nog geen 10 minuten later klopte er iemand aan. Ik deed de deur open en zag Khalid staan. Hij liep onzeker naar binnen en volgde mij naar de woonkamer. Naar een doodse stilte vroeg hij me hoe het ging. Ik kon geen woord uitbrengen, dus deed ik wat ik de laatste tijd al erg vaak deed, in tranen uitbarsten. Hij snelde naar me toe en omhelsde me. ‘’ Huil maar uit lieverd’’ hoorde ik hem zeggen. Ik huilde weer uit als een klein kind in zijn armen. Hij kuste me op mijn haar en was lief voor me. Naar een tijdje was ik gekalmeerd en maakte me los van zijn omhelzing. Ik liep naar de badkamer om mijn gezicht te wassen. Ik keek in de spiegel en ik zag dat mijn ogen dik waren. Ik had uitslag gekregen van het overgeven. Mijn gezicht was niet meer die van Ahlam. Een verdrietig onbekend meisje voor mij staarde me aan. Ik waste mijn gezicht en liep weer naar beneden. ‘’ Wil je iets drinken’’ zei ik met een hese stem. Zonder op antwoord te wachten ging ik koffie zetten. Ik liep terug naar de woonkamer en zag dat hij foto’s aan het bestuderen was. Hij keek me aan ‘’ dus dit zijn je ouders en je broertje’’ zei hij met een gemaakt lachje. Ik lachte terug en zei ‘’ ja dat zijn mijn ouders en broertje’’ ik voelde de tranen weer opkomen bij het zien van de gezichten van mijn ouders, maar ik hield me in. Hij liep naar een fotoportret van mij en mijn broertje. ‘’ Wat was je mooi toen je klein was’’ zei hij. ‘’ Nu niet meer dan’’ grapte ik. Hij lachte en liep naar me toe. ‘’ Je bent een mooie vrouw geworden Ahlam. Ik mag van gelukprijzen dat ik jou heb’’. Met zijn vingers gleed hij langs mijn gezicht. Hij kuste me op mijn voorhoofd en keek me liefdevol aan. ‘’ Wat heb ik gedaan Khalid’’ zei ik met een piepende stem. Hij keek me lang aan en hij wist, dat hij geen antwoord op deze vraag had. ‘’ Het is mijn schuld Ahlam. Ik had het nooit zover mogen laten komen. Ik ben degene met ervaring, ik had dit alles moeten stoppen’’. Hij keek me meeleefend aan en streelde over mijn gezicht. ‘’ Ik hou van je Ahlam en ik wil met jou verder, samen komen we er wel uit’’. Zijn woorden klonken mooi, maar mijn hart deed even veel pijn. Ik twijfelde ineens over het feit of ik wel echt zoveel van hem hield. Ik keek hem aan maar ik voelde niet meer hetzelfde als voorheen. ‘’ Khalid ik denk dat het beter is, als we een tijdje afstand van elkaar nemen’’. Zei ik met tranen in mijn ogen. Hij keek me verwart aan. ‘’ Hoe bedoel je afstand en waarom. We komen hier toch samen uit Ahlam.’’ ‘’ Khalid het lijkt me gewoon beter. Gisteravond heeft alles veranderd.’’ Hij keek me bedroeft aan ‘’ Ahlam juist nu moeten we bij elkaar blijven’’. Ik wist dat er een kern van waarheid in zijn woorden zat, maar ik wilde hier niet mee verder gaan. ‘’ Ik ben in de war Khalid. Ik weet het allemaal niet meer.’’ Hij keek me aan en pakte mijn hand vast. ‘’ Ik hou van je Ahlam, nu meer dan ooit en ik weiger jou met rust te laten’’ zei hij met een vreemde blik in zijn ogen. ‘’ Khalid als ik wil dat je me met rust moet laten, dan moet je dat doen. Jij hebt niks te weigeren.’’ Zei ik geïrriteerd. Hij had mijn hand nog steeds vast. Hij drukte er hard in en zei met een boze stem ‘’ Ahlam je bent van mij vergeet dat niet.’’ Hij pakte zijn autosleutels en liep weg. Voordat hij de deur dicht klapte hoorde ik hem zeggen ‘’ ik bel je zo’’. Ik bleef als versteend in de woonkamer staan wat bedoelde hij met ‘’ je bent van mij vergeet dat niet.’’ Alsof ik niet genoeg had meegemaakt de afgelopen nacht maakte hij het alleen maar erger. Naar een tijdje besloot ik toch even wat frisse lucht te happen. Ik had toch boodschappen nodig. Ik kleedde me om en liep naar buiten. Het was heerlijk weer, waar ik normaal van zou genieten, maar vandaag niet. Ik wilde de tijd terugdraaien en me weer dezelfde Ahlam voelen, maar dat kon helaas niet meer. Ik deed mijn boodschappen en liep terug richting huis. Ik besloot Khalid even te bellen en te vragen waar die opmerking op sloeg. Hij ging over, maar hij nam niet op. Nog geen 5 minuten later belde hij terug. ‘’ Heej Khalid’’ nam ik op. ‘’ Je had gebeld zag ik’’ zei hij geirriteerd. ‘’ Ja klopt, hoezo val ik je lastig’’ zei ik met een boze toon. ‘’ Nee nee jij nooit’’ zijn stem veranderde. Hij klonk niet meer boos of geirriteerd. ‘’ Khalid, waarom zei je dat net, dat ik van jou was en dat ik dat niet hoef te vergeten’’ vroeg ik hem. Ik hoorde hem diep zuchten ‘’ vergeet die opmerking Ahlam. Ik ben gewoon bang dat ik je kwijtraak en dat wil ik niet. Je hebt iets met me gedeeld, wat voor jou belangrijker is dan voor mij, maar vergeet niet dat het ook veel voor mij betekend heeft. Ahlam ik was ook degene die altijd zei, dat ik zoiets een meisje nooit zou ontnemen en nu heb ik dat toch gedaan.’’ Ik hoorde aan zijn stem dat hij moeite had met deze woorden. Het bleef een tijdje stil. ‘’ Lieverd ik bel je zo. Ik moet even wat dingen regelen.’’ Ik hing op en dacht aan zijn woorden. Ik miste mijn ouders en achteraf gezien, had ik beter met ze mee kunnen gaan op vakantie. Ik plofte op de bank en viel naar een tijdje in slaap. Ik schrok wakker van een luid gebonk op de deur. Ik opende de deur en zag mijn tante en nicht staan. ‘’ Heej meissie’’ groette mijn nicht me vrolijk. Mijn tante gaf me de gebruikelijke 4 zoenen en liep naar binnen. ‘’ Ik had je gebeld maar je nam niet op’’ zei mijn nicht. ‘’ Uhmmm ja zou kunnen. Ik sliep en mijn telefoon ligt in mijn tas’’ zei ik nog slaperig. Mijn tante keek me lang aan en vroeg vervolgens in het Arabisch ‘’ ben je ziek Ahlam, je ziet er niet gezond uit?’’. ‘’ Nee, ik ben niet ziek ik was in slaap gevallen.’’ Ik zag aan mijn tante dat ze me niet geloofde, maar ze liet het er gelukkig bij zitten. ‘’ Ahlam we komen langs om je iets te vragen’’ zei mijn nicht bescheiden. Dit is trouwens mijn lieve nicht, met haar kan ik het opzicht wel goed vinden. We zijn niet de beste vriendinnen, maar zij zei nooit een slecht woord over mij in tegenstelling tot haar zussen. ‘’ Ja ik wacht op je vraag’’ zei ik lacherig. Mijn tante was onderhand al naar de keuken gelopen en ik hoorde haar zeggen, dat ze Marokkaanse pannenkoeken voor me had meegenomen. Het was een schat van een mens en erg zorgzaam. Ik keek mijn nicht vragend aan. ‘’ Nou’’ begon ze ongemakkelijk. ‘’ Lieverd stel gewoon je vraag.’’ Zei ik lacherig, zodat ze zich wat meer op haar gemak zou voelen. ‘’ Mijn ouders gaan morgen naar Marokko en zoals je weet hebben mijn zussen het druk met werken, dus mijn vraag is kun jij ze naar schiphol brengen?’’ Vroeg ze verlegen. Ik had hier totaal geen zin in, maar ik kon nooit nee zeggen. Het ging tenslotte wel om mijn oom en tante. ‘’ Tuurlijk breng ik ze’’ zei ik gemaakt vrolijk. ‘’ Vond je dat zo moeilijk om te vragen’’ grapte ik. Ze keek even achterom om te kijken waar mijn tante was, toen ze zag dat haar moeder nog steeds in de keuken was kwam ze dicht bij me staan. ‘’ Ik weet dat mijn zussen veel over je hebben gepraat, dus ik begrijp het volkomen, als je mijn ouders niet zou willen brengen’’ zei ze verlegen. Ik legde mijn hand op haar schouder en lachte ‘’ lieverd, dat staat hier toch los van. Het is geen enkele moeite voor om je ouders te brengen en jij kunt ook altijd bij mij terecht. We zijn toch familie’’ zei ik fluisterend, zodat haar moeder ons niet zou horen. Ze keek me dankbaar aan en wreef over mijn arm ‘’ Dank je Ahlam’’. Ik hoorde mijn tante de woonkamer binnenkomen en ik had een grote drang haar de knuffel. Ze deed me veel aan mijn moeder denken, ondanks dat mijn moeder en zij geen bloedverwanten waren. Ik liep naar haar toe en gaf haar een knuffel. Ze hield me stevig vast en zei in het Arabisch ‘’ Je mist je moeder’’ Ik voelde de tranen weer opkomen. Ik keek haar aan ‘’ ja ik mis haar heel erg’’ zei ik bedroefd. Er waren nog maar 3 dagen verstreken, dat mijn ouders weg waren, maar toch miste ik ze ontzettend. ‘’ Zij mist jou vast ook’’ zei ze terwijl ze in mijn hand kneep. Ik voelde een brok in mijn keel en om van onderwerp te veranderen vroeg ik hoe laat ik ze moest ophalen. We spraken af voor de volgende dag en namen afscheid van elkaar. Mijn nicht bedankte me nogmaals en vertelde dat ze me morgen gezelschap zou houden. Zodra ze weg waren, voelde ik me zo alleen. Ik wilde Anas bellen, maar dan zou ik te egoistisch zijn. Ik moest ook rekening houden met zijn gevoelens, maar ik had hem nu zo erg nodig. Ik voelde weer tranen over mijn wang glijden. Ik dacht terug aan die avond, het zou een perfecte avond zijn geweest, als hij ook mijn man was geweest, maar dat was hij niet en ik had een grote fout gemaakt, waar ik nu voor zou gaan boeten. Ik dacht aan Khalid en aan zijn woorden, dat we er met elkaar uit zouden komen, maar het liefst wilde ik gewoon dat hij me met rust liet. Je zou haast denken, dat als je zoiets deelt met iemand je voor altijd bij diegene zou willen blijven, maar bij mij was het juist het tegenovergestelde. Het was ontzettend fijn met hem, maar ik voelde me leeg en ik voelde dat mijn gevoelens veranderden voor hem. Ik pakte mijn telefoon uit mijn tas en zag dat hij me had gebeld. Ik belde terug, maar hij nam niet op. Hij was vast weer eens druk met zijn eigen dingen. Ik zette harde muziek op en ruimde het huis op. Zo was ik in ieder geval ergens mee bezig. Naar een uurtje schoonmaken, was ik daar ook weer klaar mee. Ik deed het muziek uit en probeerde Khalid weer te bellen. Hij nam op, maar hij zei niks. ‘’ He lieverd’’ zei ik, maar ik hoorde hem alleen luisteren. ‘’ Hallo’’ zei ik geirriteerd. Naar een tijdje hoorde ik hem snikken. ‘’ Khalid, wat is er aan de hand’’ vroeg ik verward. ‘’ Mijn vader Ahlam’’ hoorde ik hem huilend zeggen. Ik begreep er niks van. ‘’ Wat is er met je vader Khalid’’ vroeg ik hem rustig. ‘’ Khalid zeg me waar je bent, dan kom ik naar je toe.’’ Ik hoorde dat hij niet kon praten. Ik voelde een steek door mijn hart gaan. Hij huilde zo hard, het moest wel iets ernstigs zijn. ‘’ Ik ben in het ziekenhuis. Ahlam ik heb je echt nodig.’’ ‘’ Ik kom nu meteen schat, ik hou van je’’ naar die woorden hing ik op. Als een gek reed ik naar het ziekenhuis. Ik hoorde elke keer zijn stem door mijn hoofd, wat zou er aan de hand zijn. Khalid had me altijd verteld, dat zijn ouders een goed gezondheid hadden, maar ze waren wel op leeftijd. Ik snelde het ziekenhuis in en realiseerde me dat ik hem nooit zou kunnen vinden in zo’n groot ziekenhuis. Ik probeerde hem te bereiken, maar zijn telefoon stond uit. Ik liep naar de receptie toe en gaf zijn achternaam door. Ze vertelde me dat hij op de intensive-car lag. Ik voelde een brok in mijn keel, was het zo ernstig vroeg ik aan de vrouw achter de balie. Ze wilde niks los laten, maar vertelde me waar de wachtkamer voor de intesive-car was. Ik pakte de lift naar de verdieping van de intensive-car. Ik hoopte dat het niet was wat ik dacht. Op de verdieping aangekomen rende ik naar de wachtkamer. In de eerste wachtkamer zag ik een Nederlands gezin. Ik rende naar de volgende wachtkamer, voordat ik de deur open deed hoorde ik geschreeuw en gehuil uit die kamer. Ik opende de deur en zag dat de hele wachtkamer vol zat met huilende mensen. Ik had zijn gezin wel eens op foto’s gezien vandaar dat ik ze herkende. Mijn ogen zochten Khalid op. Ik zag hem in een hoek zitten voor zich uit starend. Niemand keek naar me om, dus ik besloot naar hem toe te lopen. Ik hurkt voor hem neer en streek over zijn hand. Hij keek op en ik zag zijn betraande ogen. Hij pakte me bij mijn hand en we liepen snel de wachtkamer uit. Hij deed dit vast zodat zijn familie ons niet door zou krijgen. Buiten de wachtkamer bedekte hij zijn gezicht met zijn handen en begon te huilen. Ik hield hem stevig vast en troostte hem. Ik bad in mijn gedachte tot Allah swt en ik hoopte dat het niet was wat ik dacht. Toen ik merkte dat hij een beetje gekalmeerd was, vroeg ik hem wat er aan de hand was. Ik maakte me los uit zijn armen en keek hem aan. Ik streek het haar uit zijn gezicht ‘’ Lieverd wat is er met je vader’’ vroeg ik met tranen in mijn ogen. ‘’ Hij is vanmiddag gevallen en sindsdien ligt hij in coma’’. Zei hij met een trillende stem. Ondanks het slechte nieuws, maakte mijn hart toch een sprongetje over het feit, dat zijn vader nog leefde. ‘’ Het komt allemaal wel goed Inshallah’’ fluisterde ik in zijn oor terwijl ik hem tegen me aan drukte. Ik hoorde de wachtkamerdeur opengaan en ik maakte me snel los van hem. Ik zag zijn zusje met betraande ogen in de deuropening staan. ‘’ Mama roept je’’ zei ze met een trillende stem tegen Khalid. Hij draaide zich om en liep de wachtkamer in. Zijn zusje bleef buiten staan en ik zag dat er tranen over haar wangen rolde. Ik voelde een brok in mijn keel en er rolde ook tranen over mijn wangen. Ik liep naar haar toe en zonder iets te zeggen legde ik een arm om haar heen. Ze huilde uit op mijn schouder en herhaalde elke keer dat ze haar vader niet kwijt wilde. Ik troostte haar en vertelde dat alles goed zou komen. Naar een tijdje maakte ze zich los van mij en keek me aan. Ze had een lieve glimlach op haar gezicht getoverd. ‘’ Jij bent zeker Ahlam’’ zei ze met een zacht stemmetje. ‘’ Ja dat ben ik’’ Het verbaasde me dat zijn zusje wist wie ik was. Ze gaf me een zoen op mijn wang en zei ‘’ aangenaam ik ben Anissa’’. Die naam hoorde ik wel eens vallen, maar hij had zoveel zusjes, dat ik het niet meer bij kon houden. ‘’ Aangenaam’’ zei ik glimlachend terug. ‘’ Ik ga maar weer eens terug naar mijn moeder. Het gaat nu ook slecht met haar’’ zei ze bezorgd‘’ Doe dat maar ja en het komt Inshallah allemaal goed met je vader.’’ Zei ik niet wetend, wat ik anders zou moeten zeggen. ‘’ Inshallah’’ zei ze met een trillende stem en ze liep terug naar de wachtkamer. Nu stond ik alleen op de gang. Ik hoorde gepraat en gehuil vanuit de wachtkamer en ik besloot een eind verderop te gaan zitten, waarbij ik zicht had op de deur voor het geval Khalid naar buiten zou lopen. Ik nam koffie uit een automaat en ging zitten. Wat een dagen dacht ik bij mezelf. Het leven is zo onvoorspelbaar de ene dag lach je en de volgende dag staat je hele leven op zijn kop. Ik zuchtte diep en bad tot Allah swt dat alles goed zou komen. Ik dacht weer aan de vorige dag. Er biggelde weer een paar tranen over mijn wangen. Ik hoorde weer gejammer vanuit de kamer ondanks dat ik er ver vandaan zat, hoorde ik mensen huilen. Op dat moment realiseerde ik me, dat er ergere dingen waren dan je maagdelijkheid kwijtraken, je vader kwijtraken bijvoorbeeld. Naar een tijdje te hebben gewacht zie ik dat er een dokter de wachtkamer binnen loopt. Mijn hart begint hard te bonken en ik vraag Allah swt deze familie goed nieuws te brengen. Ik zit ongeduldig op mijn stoel te wachten. 5 min later zie ik de dokter weer naar buiten lopen. Ik kan het niet meer houden en loop snel de arts achterna. ‘’ Uhmm meneer mag ik u wat vragen?’’ Vraag ik zenuwachtig. Hij draait zich om en kijkt me vriendelijk aan. ‘’ Ja dat mag’’ zegt hij glimlachend. ‘’ Hoe is het met meneer …………….’’ Vraag ik hem ongeduldig. ‘’ Het gaat nu een stuk beter met hem. Hij is ontwaakt uit zijn coma en we gaan nu verder onderzoek bij hem verrichten’’. Mijn hart maakt een sprongetje en ik bedank de dokter. Ik loop terug naar het bankje en bedank Allah swt. Nog geen minuut later loopt Khalid de wachtkamer uit. Ik sta meteen op en loop naar hem toe. Hij kijkt me opgelucht aan en neemt me in zijn armen. Hij klampt me tegen zich aan en zucht diep. ‘’ Dank je Ahlam’’ fluistert hij in mijn oor. ‘’ Geen dank’’ fluister ik terug. Ik weet niet waarom, maar op dat moment barsten de tranen weer bij me uit. Ik denk aan de vorige nacht en begin te huilen. Hij maakt zich van me los en kijkt me aan. ‘’ Sorry lieverd, ik was helemaal vergeten dat jij je heel erg rot voelt’’. Hij kijkt me liefdevol aan en veegt mijn tranen weg. ‘’ Ik hou van je Ahlam en alles komt goed.’’ Zijn woorden klinken mooi, maar mijn hart kan die mooie woorden niet meer verdragen. Ik wilde hier weg. Ik wilde ook weg bij hem. Ik had ineens een afkeer tegen hem gekregen. ‘’ Ik blijf hier nog even om te kijken hoe het verder met mijn vader zal gaan, als alles goed gaat kom ik naar je toe en dan praten we er met elkaar over’’. Ik kijk hem glimlachend aan en geef hem nog een knuffel, daarna maak ik me los uit zijn armen en rij terug naar huis. Mijn gedachtes dwalen onderweg naar huis naar Anas. Ik had hem nu ontzettend nodig, maar ik kon het niet maken hem te bellen. Ik voelde de tranen branden in mijn ogen en ik liet ze weer de vrije loop. Thuis aangekomen val ik meteen in slaap. Naar een tijdje word ik wakker van mijn telefoon. Ik ben meteen wakker en denk terug aan de afgelopen nacht en dag. Ik zie dat Khalid me een paar keer heeft gebeld en ik herinner me dat hij misschien nog naar me toe zou komen. ‘’ He lieverd’’ zeg ik als hij opneemt. ‘’ He schat’’ zegt hij met een diepe zucht. ‘’ Hoe is het met je vader?’’ Vraag ik bezorgd. ‘’ Ja gaat goed Hamdoellilah. Hij heeft een flinke hersenschudding, maar de artsen zeggen, dat als hij rust neemt alles weer goed komt inshallah.’’ Zegt hij. ‘’ Zal ik vanavond nog naar je toekomen, dan kunnen we met elkaar praten.’’ ‘’ Ik kom wel naar jou toe’’ zeg ik snel, want het was een hele domme zet van me hem naar mijn huis te laten komen. ‘’ Ik ben over een half uur thuis. Kijk maar hoe laat je komt.’’ Ik beloof hem niet al te laat te komen en hang op. Ik neem een douche en kleed me om. Ik zie een foto van Anas uit mijn agenda liggen. Ik pak hem op en kijk ernaar. Dit was een foto van ons eerste jaar op de Hoge school. Had hij toen al gevoelens voor me vraag ik me af. Ik strijk met mijn vingers over de foto en ik voel de tranen weer over mijn wangen glijden. Ik miste hem zo erg op dit moment. Ik pakte mijn telefoon en zocht zijn nummer snel op, voordat ik weer van gedachte zou veranderen. Hij gaat over. Ik zie dat mijn handen trillen, omdat ik bang ben voor zijn reactie. ‘’ Met Anas’’ neemt hij vrolijk op. Ik blijf even stil. ‘’ Hallo’’ hoor ik hem geïrriteerd zeggen. ‘’ He met mij spreek je’’ zeg ik fluisterend alsof ik bang ben, dat hij ophangt. Het blijft aan de andere kant een tijdje stil. Ik hoor hem zuchten. ‘’ Hoe is het met je’’ Vraag ik hem. ‘’ Ja wel goed, hamdoellilah en met jou’’ vraagt hij. Ik voel de tranen weer op komen en begin te huilen. ‘’ Ahlam lieverd gaat alles oké’’ hoor ik hem lief vragen. ‘’ Nee Anas het gaat niet goed. Ik mis jou en mijn ouders.’’ Zeg ik, maar ik laat het belangrijkste weg. ‘’ Ahlam ik heb je uitgelegd waarom het beter is elkaar niet meer te zien.’’ Hoor ik hem met moeite zeggen. Ik veeg mijn tranen weg en verman mezelf. ‘’ Dus dit is het einde van onze vriendschap?’’ Vraag ik hem verdrietig. ‘’ Ik denk het wel Ahlam. Ik kan er niet meer tegen.’’ Zegt hij en is daarna stil. ‘’ Maar ik wil je niet kwijt.’’ Zeg ik snikkend. ‘’ Dat wil ik ook niet Ahlam, maar ik heb bij jou behoefte aan meer dan vriendschap, vroeger kon ik dat nog verbergen, maar mijn gevoelens worden steeds sterker en ik lijd eronder.’’ Zijn woorden raken mij. Hij had nog nooit zo open over zijn gevoel gepraat. Ik wist niet meer wat ik moest zeggen. ‘’ Ahlam dit is ook moeilijk voor mij, geloof me nog veel moeilijker dan dat het voor jou is, maar er zit niks anders op.’’ Ik weet dat hij gelijk heeft, maar ik wil me hier niet bij neerleggen, maar mijn woorden zeggen iets anders. ‘’ Oke is goed, als jij het zo wilt, dan vind ik het prima.’’ Naar die woorden hang ik op en barst weer in tranen uit. Ik loop verdrietig het huis uit en rij naar Khalid toe. Ik bedenk me ineens, dat ik morgen mijn oom en tante moet brengen naar het vliegveld. Ik baal hier ontzettend van, maar er zit niks anders op. Aangekomen bij Khalid’s huis, stap ik niet meteen uit. Ik kijk naar het huis, waar deze ellende allemaal mee is begonnen. Hoe heb ik deze domme fout kunnen maken vraag ik mezelf af, maar ik krijg geen antwoord op deze vraag. Ik stap uit en loop naar zijn huis toe. Naar een paar keer te hebben geklopt opent hij eindelijk de deur. ‘’ Sorry schat, ik lag te slapen’’ zegt hij nog slaperig. Ik loop naar binnen en meteen rechtstreeks naar de badkamer toe om mijn gezicht te wassen. Ik waste mijn gezicht en keek in de spiegel. Ik zag er vermoeid en ongelukkig uit, maar dit was ik ook. Khalid liep de badkamer in en omhelsde me van achter. Hij kuste me in mijn nek en bedankte me nogmaals voor dat ik naar hem toe was gekomen. Ik draaide me om naar hem en onze lippen vonden elkaar. Hij kuste me teder en streek over mijn rug. Ik voelde een rilling over mijn hele lichaam en dit gevoel kwam me bekend voor. Ik wist dat ik behoefte had aan intimiteit, maar ik wist ook dat ik daardoor de grootste fout in mijn leven had gemaakt. Ik maakte me los van hem en keek hem aan. ‘’ Khalid ik wil dit niet meer doen.’’ Hij keek me met en begripvolle blik aan en hij liet me los. Ik voelde dat er een spanning was gegroeid tussen ons sinds gisternacht. Hij streek over mijn arm ‘’ zullen we in de woonkamer zitten, dat praat wat makkelijker.’’ Zei hij met een gemaakte glimlach. Ik lachte terug en liep achter hem aan naar de woonkamer. Naar een lange stilte en alleen naar elkaar te hebben gekeken begint hij te praten. ‘’ Wat wil jij nu Ahlam?’’ Ik bleef een tijdje stil en er maalde van alles door mijn hoofd. ‘’ Ik wou dat dit nooit gebeurd was’’ zeg ik met een piepende stem. Ik voel de tranen over mijn wang biggelen. Khalid komt naast me zitten en strijkt over mijn haar en sluit me daarna in zijn armen. ‘’ Ahlam inoe’’ fluistert hij in mijn oor. Hij kijkt me lang in mijn ogen aan en zegt daarna ‘’ wordt mijn vrouw Ahlam. We gaan met elkaar verder. Niet om het feit dat we iets fout hebben gedaan, maar omdat we van elkaar houden.’’ Hij glimlacht en veegt de tranen van mijn wang. Ik zag in zijn ogen dat hij veel van me hield. Hij pakte me weer vast en omhelsde me. Ik voelde mijn hoofd tollen. Ik wilde misschien helemaal niet meer met hem verder. Ik weet niet waarom, maar mijn gevoelens waren naar die nacht veranderd. Ik maakte me los van zijn omhelzing en keek hem aan ‘’ we zien wel Khalid hoe het allemaal gaat lopen’’ zeg ik met een zucht. Hij strijkt teder over mijn gezicht en fluistert ‘’ Inshallah word jij mijn vrouw.’’ Ik besluit naar een tijdje maar naar huis te gaan. Ik moest morgen vroeg op en het was al aan de late kant. Thuis aangekomen neem ik nog een douche en kruip daarna huilend mijn bed in. Ik had nooit zoveel spijt gehad van iets dat ik had gedaan. Ik huilde bijna de hele dag door. Ik dacht aan de woorden van Khalid of ik zijn vrouw wilde worden, maar dit wilde ik diep in mijn hart niet meer. Met gemengde gevoelens en tranen viel ik in slaap, niet wetend dat alles alleen maar erger zou worden. Ik had mijn oom en tante weggebracht en besloot daarna even de stad van Amsterdam in te gaan om nog even wat te gaan eten met mijn nicht Khadija. Ik had een fijne dag gehad, maar die nacht bleef in mijn hoofd malen. Ik merkte dat Khadija mij snel vertrouwde. Ze vertelde me verhalen over haar en haar vriend en ik zag dat ze dolgelukkig was. Ik was blij voor haar en hoopte dat ze niet zou eindigen als ik. Naar een tijdje besloten we richting huis te gaan. Ik was moe en wilde graag gaan slapen. Thuis aangekomen viel ik als een blok in slaap. Ik was de laatste tijd erg moe van alle stress. Ik merkte dat al die tranen en pijn mijn lichaam niet goed deden. Toen ik opstond was het al laat in de middag. Ik las een sms die ik van Khalid had gekregen. Hij vroeg of ik vanavond langs wilde komen. Ik besloot langs te gaan en voor hem te gaan koken vandaag. Ik wilde koste wat koste, dat het goed zou komen tussen ons. Ik bedacht me dat ik er gewoon het beste van kon maken en misschien zouden mijn gevoelens dan wel weer terug keren. Ik reed naar zijn huis toe en ik kreeg onderweg een sms, dat hij de sleutel onder de deurmat had gedaan en dat hij binnen een klein uurtje terug zou zijn. Ik reed langs de supermarkt en slager om wat boodschapjes te doen voor het eten dat ik zou koken. Het eten was klaar, maar hij was er nog steeds niet. Ik wilde hem bellen, maar zag dat mijn batt leeg was waardoor mijn telefoon was uitgevallen. Ik ging opzoek naar een Nokia oplader. Hij had ook een Nokia, dus ik wist dat hij hier ergens in het huis moest rondslingeren. Ik zocht een beetje rond, maar kon niks vinden. Het enige waar ik nog niet had gezocht, was in zijn kast in de woonkamer. Ik snuffelde in zijn kast, maar geen oplader te bekennen. Mijn ogen vielen op een klein kistje dat in de hoek van de kast lag verstopt. Ik pakte het kistje op en opende het. Ik zag foto’s van een bruiloft of verloving. Een mooi meisje zat op een bruidsstoel. Naast haar stonden een paar meiden. Ik herkende alleen het zusje van Khalid uit die meiden. Ik zag dat deze foto’s van een paar jaar geleden moesten zijn, zijn zusje stond er namelijk erg jong op. Ik keek op de achterkant en zag dat het inderdaad van 3 jaar geleden was. Zou de bruid zijn andere zusje kunnen zijn dacht ik bij mezelf. Ik bekeek de andere foto’s. En mijn hart stond even stil toen ik bij 1 van de foto’s kwam. Ik zag dat Khalid hand in hand met dat meisje op de foto stond. Ik voelde mijn hart tekeer gaan. Dit kon niet. Khalid kon niet getrouwd zijn, dat was onmogelijk. Ik keek naar de rest van de foto’s en zag op een foto dat hij haar voorhoofd kuste. Alles om mij heen begon te draaien. Ik liet de foto’s op de grond vallen. Ik kreeg geen lucht meer in mijn longen. Ik begon te hyperventileren en ik viel tussen de foto’s op mijn knieen neer. Ik probeerde rustig adem te halen, maar het lukte niet. Ik voelde mijn hoofd licht worden en daarna werd alles zwart voor mijn ogen. Ik voelde een steek door mijn hoofd gaan en ik stond rustig op. Ik was me nog niet bewust van waar ik was en wat ik hier op de grond deed. Ik voelde alleen dat ik pijn in mijn borst had. Ik probeerde op te staan en ik zag op dat moment de foto’s liggen en herinnerde me wat er was gebeurd. Ik begon hard te huilen en viel weer neer op mijn knieen. Dit was onmogelijk Khalid kon niet getrouwd zijn. Hij was altijd met mij en getrouwd zijn kun je niet verbergen. Ik herinnerde me ook, dat zijn zusje naar me toe was gekomen in het ziekenhuis en dat ze mij bij naam kende, dat zou toch vreemd zijn, als hij getrouwd was. Ik wist niet meer wat ik moest denken, maar ik besloot weg te gaan, voordat hij zou komen. Ik pakte mijn tas en sleutels en rende het huis uit. Huilend en verward reed ik naar huis. Ik begreep het allemaal niet meer. Ik kon niet meer helder nadenken. Thuis aangekomen viel ik weer huilend op mijn knieen neer. Ik zag continu dat beeld waarbij hij het meisje op haar voorhoofd kust. Mijn hart deed pijn. Ik wilde de pijn uitschreeuwen, maar dat lukte niet. Mijn tranen wilde niet meer stoppen. Hoe kon alles in zo een korte tijd van mijn leven fout gaan vroeg ik me af. Ik hoorde mijn telefoon in de verte overgaan, maar ik leek wel verstijfd. Ik kon niet opstaan. Ik kon nog alleen maar huilen. Naar een tijdje werd ik rustig, maar ik merkte dat mijn lichaam het wilde begeven. Ik ging liggen op de grond hopend, dat het me nog rustiger zou maken. Ik sloot mijn ogen en bad in mijn gedachte tot Allah swt. Ik hoorde mijn telefoon in de verte nog steeds overgaan. Mijn lichaam wilde rust en zo viel ik in slaap. Ik werd wakker van gebonk op de deur. Ik stond snel op en rende naar de deur. Zonder te vragen wie er voor de deur stond deed ik open. Ik stond oog in oog met Khalid en ik wild snel de deur dicht klappen, maar dit kon niet meer. Hij wist natuurlijk dat ik achter zijn grote geheim was gekomen, want ik had de foto’s op de grond laten liggen. Hij had zijn been tussen de deur gezet en duwde de deur open. ‘’ Oprotten klootzak’’ schreeuwde ik tegen hem. Hij sloot snel de deur achter zich dicht en zei schreeuwend ‘’ Ahlam doe niet zo hysterisch. Ik kan alles uitleggen.’’ Ik had mezelf niet meer in de hand. Ik liep op hem af en gaf hem een klap in zijn gezicht. ‘’ Wat wil je uitleggen verdomme’’ Ik stompte tegen zijn borst en schreeuwde dat hij weg moest gaan. Hij pakte mijn armen vast en keek me boos aan ‘’ Ahlam als je nou rustig doet dan kan ik je alles uitleggen’’ zei hij boos. Ik draaide me om en liep de woonkamer in. Ik ging zitten op de bank en keek hem aan. ‘’ Begin maar met vertellen’’ zei ik woedend.
Posted on: Sat, 28 Sep 2013 23:00:59 +0000