Delft 15 Even tussendoor. Dit geschrijf is een beetje uitproberen hoe me dat afgaat. Op dit moment ben ik aan het publiceren op internet. Het eerste dat er uit gaat is een analyse van het boek van Cornelis van Yk met betrekking tot de vorming van de romp. De bedoeling is zo dicht mogelijk bij de praktijk zien te komen. Dat doe ik echter in het Engels omdat het publiceren op internationaal niveau gebeurt al is de tekst oorspronkelijk in het Nederlands geschreven. Publiceren van een analyse kost erg veel tijd omdat je de tekst volledig moet kunnen verantwoorden. Dat feit en het gegeven dat zo’n tekst nauwkeurig taalgebruik vereist kost mij veel tijd. Wat ik op facebook schrijf schud ik zo uit mijn mouw en dat levert een andere vorm op. Het gaat mij puur om de bouw van de grote schepen in de Republiek der Zeeven Vereenigde Nederlanden en aangezien het Delft project een enorme hoeveelheid materiaal heeft opgeleverd begon bij mij langzamerhand het idee te ontstaan daar iets mee te doen. De ‘verantwoorde’ tekst komt langzamerhand tot stand maar is niet zo geschikt om een beetje aangenaam te verpozen, die is meer voor vakidioten. Zou er nog een andere vorm mogelijk zijn? Met die gedachtes speel ik momenteel en aangezien de Delft aanleiding is geweest eens heel goed te kijken naar de historische bronnen en dit proces mede in gang heeft gezet spui ik nu het een en ander. Over het project zelf mag ik niets zeggen maar over de bouw, waar het volgens mij allemaal om begonnen was, moet je volgens mij iets zeggen omdat het Delft project overeind gehouden werd met vrijwel alleen maar gemeenschapsgeld. Dit in combinatie met gedachten over ambacht en de plaats die dat in onze samenleving heeft. Ambacht maakt op dit moment een enorme opgang, onder andere in de kunst (zie het boekje van Cornel Bierens uitgegeven door het Mondriaanfonds) en het is interessant te kijken waarom dat is en wat de waarde is van ambacht in het algemeen. Veel informatie is opgeslagen in mijn hoofd en ik denk dat je niet te lang moet wachten met het vastleggen daarvan want het geheugen is niet altijd even betrouwbaar. Daarbij moet mij nog een ding van het hart. Het is mij vaak opgevallen dat in allerlei structuren mensen nooit iets fout doen. Althans, ik hoor vrijwel nooit iemand zeggen: ‘dat heb ik fout gedaan of gezien’. Maar juist door fouten te maken leer je en het proces waarin dat gebeurd fascineert me zo. Veel mensen denken dat het toegeven van het feit dat je het fout hebt gedaan zwak is. Maar het is juist een teken van kracht. In mijn ogen gaat het nu juist meestal fout als er een systeem of cultuur in stand wordt gehouden waar de mogelijkheid openlijk je fouten te erkennen niet bestaat. Ook die momenten wil ik naar voren brengen, waar beslissingen moesten worden genomen onder grote druk of eenvoudig met een gebrek aan gegevens. Ten slotte iets dat hier mee verwant is: van vragen stellen wordt je vaak ook niet populair. Lees de apologie van Socrates. Je stelt daarmee vaak het gezag op de proef: vragen stellen laat veel mensen door de mand vallen. En dat vinden vooral mensen die zichzelf een titel hebben aangemeten niet leuk. Wat mij overigens niet deert en ook niet interesseert.
Posted on: Wed, 17 Jul 2013 15:52:11 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015