Din’de dil’in yeri nedir? Bir dil’i yasaklamak ya da asimilasyona uğratıp yok olmasına sebep olmak ne derece faydalıdır?insanlığın bekası için. İnsanoğlu’nun avcılık ve toplayıcılık serüvenini sonlandırıp yerleşik hayata, ordan’da “devlet” diye bir yapıyı keşfetmesi ile birlikte asimilasyon ya da jenosit en büyük kendine tabii kılma ve hizaya getirme silahları olmuştur. Özellikle Fransız İhtilalinden sonra başlayan ulus devlet konjöktürü toplumları konuştukları dil’i hakim kılma çabasına yöneltiştir. Tabi bu hakim olma çabası sadece kendi dilini konuşup-yazarak yayma şeklinde olmayıp aynı zamanda hakim ulusun dil’i dışında kalan dillerin yasaklanması biçiminde cereyan etmiştir. Maalesef bu yasak ve asimilasyon politikası bizim yaşadığımız çoğrafyada da en şiddetli biçimde uygulanmıştır. Özellikle cuhuriyetten sonra Türkçe dışında kunuşulan bütün diller yasaklanarak günlük hayattan adeta silinmişlerdir. Türkiye gibi bir çok dil’in konuşulduğu bir coğrafyada sadece bir dil’i eğitim dili yapıp öteki dilleri sadece kendi sokağında konuşma özgürlüğü ile sınırlandırırsan o dillerin yok olmaktan başka alternatifi yoktur. Nitekim Kürtçe,Lazca,Hemşince, gibi başka bir ulus devetin dili olmayan diller eninde sonunda yok olmaya mahkumdurlar. Rumca, Arapça ve Gürçüce gibi başka ulus devletlerde kullanılan diller kendilerini koruyabilmişlerdir. Eğer bir dil kamusal alanda, Ortak yaşam alanlarınada, kitle iletişim araçlarında kullanılamıyorsa o dil’in kendisini yaşatması nerde ise ikansız hale gelir. Nitekim eğer internet denilen iletişim aracı tam zamanında yetişmese idi çoğu dil yeryüzünden yok olma tehlikesi ile karşı karşıya kalacaktı. Peki ya din’ler dilleri yasklama mevzunda neyi emreder? Malum yakın zamanda anayasa profesörü’de olan “yani anayasa oluşturma komisyonu” başkanı zat, anadilde eğitimin şeytani bir talep olduğunu dile getirmişti. Acaba aynı zat ve benzer düşünenler bu gün Bulgaristan,Yünanistan ya da Irak Türklerinin ana dilde eğitim taleplerini şeytani olarak addediyorlar mı? Doğrusu çok merak ediyorum. Bediüzzaman Said-i Nurs-i doğuda yaşanan en büyük sorunun cehalet olduğunu ve bunun nedeninin dilini konuşamayan halkın dinini de öğrenemediğinden kaynaklandığını belirtmiştir. Acilen doğu halkının dilini konuşması ve eğitim dili olarak kullanması gerektiğini zamanın idarecilerine anlatmış fakat başarılı olamamıştır. Allah kutsal kıtapları gönderilen kavimlerin dillerince göndermiştir. Bu da dillerin yaşatılmasının önemini belirten en güçlü delildir. Yoksa kutsal kitaplar indirildikleri zamanın en etkin ya da en yaygun dili ile de gönderilebilirdi. Dil; Allah’ın insanoğlununa bahşettiği en kıymetli hazinedir. Bir insanı bile iradesi dışında sahipolduğu bu hazineden mahrum bırakmak büyük bir zulümdür. Yıllarca aynı mahalleyi, köyü, şehri, vatanı paylaştığı kardeşlerinin!! dilini öğrenme çabası göstermeyip bu diliyasaklamaya çalışmak ya da dilini öğrenmek ve öğretmek isteyenleri şeytani emel peşinde koşmakla suçlamak asil şeytanlık ve zorbalıktır.
Posted on: Thu, 03 Oct 2013 03:32:56 +0000