" ... Dlaczego to właśnie my zawsze zapominamy, wybaczamy i przekręcamy historię „dla wyższego celu”, a z drugiej strony na kolanach przyjmujemy ciosy i wiecznie przepraszamy za własne „czarne momenty” w historii? Od lat w debacie publicznej wraca temat historycznego „rozliczenia się” ze zbrodni na żydach w czasie okupacji, którego flagowym przykładem jest Jedwabne. Wystarczyła krytyka, której poddany został film „Pokłosie”, żeby duża część mediów, celebrytów i tzw. autorytetów zaczęła boleć jak bardzo potrzebujemy rozliczenia z przeszłością i przyznania się do tego jak podłym i antysemickim narodem byliśmy (jesteśmy?). Nie słyszymy tych samych głosów teraz, kiedy omawiane są zbrodnie popełnione nie PRZEZ Polaków, ale NA Polakach. Ohydny dualizm moralny. Skoro rozliczamy się tak ostro z własną przeszłością to dlaczego nie możemy rozliczać z niej innych? ... Polacy zawsze strasznie przejmują się tym „co o nas powiedzą”, szczególnie na szeroko pojętym „zachodzie”. Przez to często sami strzelamy sobie w kolano, wysyłając za granice jasne przekazy, mówiące o wszystkim co my zrobiliśmy źle, a rzadko klarownie opowiadamy o cierpieniach, których doznaliśmy od innych. Dlaczego w tym miejscu nie bierzemy przykładu z „zachodu”? Francuzom nie pamięta się masowej kolaboracji z III Rzeszą i państwa Vichy, ale „świetny” ruch oporu. Niemcy coraz rzadziej są postrzegani jako główni sprawcy największej tragedii w historii świata, ich miejsce zajęli bliżej niezidentyfikowani „naziści”. Niestety nie wróży to dobrze, ponieważ w dzisiejszych czasach , gdy ludzi pamiętających okrutne lata wojny jest coraz mniej, młode pokolenie czerpie wiedzę nie z książek historycznych, a z mediów i tworów popkulturowych (jak chociażby niemiecki serial „Nasze matki, nasi ojcowie”). Jeśli nie będziemy walczyć o nasz rzeczywisty obraz, to za kilkanaście lat zostaniemy z etykietką „narodu sprawców” i z „polskimi obozami zagłady”. ... "
Posted on: Tue, 16 Jul 2013 09:59:00 +0000