Roztoczańskie nostalgie Nad głową mam chaber i złoto, pod stopami zielone dywany. W dolinie błyszczą srebrne oczy strumieni. Budzi się taniec wiosny niesionej falami ze wzgórz pod niebem. Roztocze stroi się majem w czerwone maki i złoty pieniążek słońca. Zbierają się muzy w Guciowie, zapylają poezją zaczarowane kamienie. Kwitną wierszem: mężczyzna, kobieta, kukułka i słowik... i łąki malachitowe. Na przyzbie pod strzechą wiosenna miłość się czai. I wyznać się boi, że kocha od miesiąca. Tęsknotę skrywa w roztoczańskich pagórkach. Pod rękę chodzi z niespełnionym marzeniem, aż do następnej wiosny, do nowej miłości. I tak bez końca. Halina Ewa Olszewska, Świętojańska Noc Poetów 2002r.
Posted on: Wed, 03 Jul 2013 09:03:21 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015