Zaobserwowaliśmy ciekawe zjawisko psychologiczne - zażartą dyskusję wokół najnowszego filmu Woodego Allena. Podobno powstała strona internetowa, na której ludzie zbierają głosy żądające zwrotu pieniędzy za bilet w związku z rozczarowaniem komediowym stylem filmu. Podobno ludzi wcale ten film nie śmieszy! Może Allen powinien zaznaczyć, że to tragikomedia, ponieważ humor jest bardzo wyrafinowany. "Blue Jasmine" - bo o nim mowa jest dla ludzi, którzy chcą sobie coś przemyśleć i może pośmiać się z samych siebie; jak widać w związku z dyskusją, coraz mniej jest takich osób. Tym bardziej zachęcamy, aby nie dać się zniewolić przez typowe proste komedie. Dystans, z którym można potraktować życiowe dramaty również bywa śmieszny. Główna bohaterka filmu wydaje się smutną parodią wielu kobiet. Kobiety te pretendują do bycia wyroczniami gustu i smaku. Zawsze dobrze ubrane, zawsze piękne we wnętrzach domostw, które same zaprojektowały i czują się w związku z tym spełnione i dowartościowane. Arcydzieło Allena pod względem psychologicznym to prześwietlanie pozorów, odkrywanie kruchości za fałszywym pięknem ubranym w znane marki. Allen naigrywa się z pustych wnętrz zastawionych przedmiotami a nie ludźmi. Jest surowy, ale z empatią pokazuje dramat fałszywego self, które do końca musi grać, kogoś kogo nie ma. Kiedy życie przekreśla możliwości utrzymywania ułudy pojawia się kryzys ego, załamanie, wręcz urojenia. Scenariusz fantastycznie przedstawia to, co jest ważne, życie bez kłamstwa, gdzie można pokłócić się o ostatni kawałek pizzy i przebaczyć sobie własne ułomności. Jeśli chcecie pośmiać się trochę ze swoich marzeń, albo z blichtru oraz podumać nad tym, co się w życiu liczy bardziej od pięknego domu czy dobrze ustawionego partnera, to zachęcamy do obejrzenia. imdb/title/tt2334873/?ref_=sr_3
Posted on: Tue, 03 Sep 2013 19:22:15 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015