درک کردن رویدادها دربرزیل ۲۲ تير - TopicsExpress

Hojat Khodadi

درک کردن رویدادها دربرزیل ۲۲ تير ۱۳۹۲ درک کردن آن‌چه در برزیل می‌گذرد از نقطه نظر چپ دشوار است، بویژه اگر شخص بر گزارش‌های رسانه‌های همگانی اتکا نماید. طی ده سال گذشته طبقه متوسط رو به‌رشد برزیل از افزیش درآمدها بهره‌مند شده است. پرزیدنت روسف نیز برنامه یارانه نقدی سلف خود، لولا دسیلوا را گسترش داده است که طبق آن خانواده‌های فقیر در قبال واکسینه کردن کودکان خود و فرستادن آن‌ها به مدرسه یارانه نقدی دریافت می‌کنند. پرزیدنت روسف همچنین از طريق طرح «خانه من، زندگی من» برای مقابله با بحران حاد مسکن شهری که شدیداً بر مراکز شهری تأثیر می‌گذارد، گام‌هایی برداشته است. این طرح به‌تأمین اعتبار مسکن زحمتکشان کمک می‌کند. یکی دیگر از سیاست‌هایی که دنبال می‌شود «جانبدار دانشگاه» نام دارد که دانشجویان کم درآمد با هدف تأمین کارگران ماهر بیش‌تر برای کشور، بورس تحصیل در دانشگاه دریافت می‌کنند. تظاهرات و راهپیمایی‌ها همچنین می‌تواند نشانگر یک دموکراسی ثابت و عملی باشد، بویژه در آمریکای لاتین، که تا این اواخر تظاهرات و راه‌پیمایی‌ها تحمل نمی‌شد. تارنگاشت عدالت منبع: صدای سوسیالیستی ژوئیه ٢٠١٣ درک کردن رویدادها دربرزیل درک کردن آن‌چه در برزیل می‌گذرد از نقطه نظر چپ دشوار است، بویژه اگر شخص بر گزارش‌های رسانه‌های همگانی اتکا نماید. دیدن این عجیب است که دانشجویان متمول برخی راه‌پیمایی‌ها را هدایت می‌کنند، در حالی‌که این سنتاً میدان ارتجاع راست‌گرا در آمریکای لاتین بوده است- عجیب‌تر شنیدن گزارش‌های اخراج راه‌پیمایان چپ‌گرا از برخی از این تظاهرات است؛ اما کارزاری توسط گروه‌هایی از راست برای ربودن راهپیمایی‌ها در راستای برنامه‌ خودشان وجود داشته است. این برنامه برکناری کامل دولت چپ‌گرای کنونی دیلما روسف است. به نظر می‌رسد که حملات به تظاهرکنندگان چپ از جانب این گروه‌های راست‌گرا باشد و نه از بدنه اصلی راه‌پیمایی‌ها. رسانه‌های همگانی برزیل، که عمدتاً راست‌گرا هستند نیز به نارضایتی از دولت روسف دامن زده اند. اکنون مدتی است برزیل قهرمان مورد نظر رسانه‌های غربی بوده است. معمولاً این تضمینی است بر این‌که یک کشور منافع بخش‌های فقیرتر و ضعیف‌تر جامعه خود را دنبال نمی‌کند. طی ده سال گذشته طبقه متوسط رو به‌رشد برزیل از افزیش درآمدها بهره‌مند شده است. پرزیدنت روسف نیز برنامه یارانه نقدی سلف خود، لولا دسیلوا را گسترش داده است که طبق آن خانواده‌های فقیر در قبال واکسینه کردن کودکان خود و فرستادن آن‌ها به مدرسه یارانه نقدی دریافت می‌کنند. این طرح (به گفته بانک جهانی) از سال ٢٠٠٣ تاکنون نقش اساسی در کاهش ۴٠ درصدی نرخ فقر و کاهش ۵٢ درصدی فقر شدید در برزیل داشته است. پرزیدنت روسف همچنین از طريق طرح «خانه من، زندگی من» (Minha Casa, Minha Vida) برای مقابله با بحران حاد مسکن شهری که شدیداً بر مراکز شهری تأثیر می‌گذارد، گام‌هایی برداشته است. این طرح به‌تأمین اعتبار مسکن زحمتکشان کمک می‌کند. یکی دیگر از سیاست‌هایی که دنبال می‌شود «جانبدار دانشگاه» (pro-uni) نام دارد که دانشجویان کم درآمد با هدف تأمین کارگران ماهر بیش‌تر برای کشور، بورس تحصیل در دانشگاه دریافت می‌کنند. با این وصف، تحت ریاست‌جمهوری روسف با خصوصی‌سازی در عرصه‌های بسیاری مانند جاده‌ها، بنادر و فرودگاه‌ها، اقتصاد به الگوی نئولیبرالی نزدیک‌تر شده است. یک پیامد این وخیم‌تر شدن خدمات شهری، یک نظام درمانی فقیر، و رفت و آمد گران و با کیفیت پایین بوده است. یک شباهت این با ایرلند و بریتانیا این است که اکثر مردم عادی نمی‌توانند به مسابقان فوتبال در ورزشگاه‌های نوسازی بروند که برای بازی‌های جام جهانی در ٢٠١۴ ساخته شده اند. این ورزشگاه‌ها با پول عمومی ساخته شده‌ اند، اما مردم عادی برزیل توان مالی شرکت در این مراسم را ندارند ( شبیه ورزشگاه لنسدون در دوبلین!). کل هزینه برای ساختمان‌های جدید المپیک و جام جهانی در بودجه ملی آموزش برزیل گنجانده شده است. بدتر از همه، ١۷٠٫٠٠٠‌خانوداده مجبور شدن برای ساختن تأسیسات ورزشی جدید خانه‌های خود را ترک کنند. تقاضاهای کاملاً مشروعی برای پایان دادن به فساد و رد لایحه پیشنهادی که به نمایندگان پارلمان در مقابل اتهام فساد مصونبت می‌دهد، در خیابان وجود دارد. سطح بالای نابرابری درآمدها و زیرساخت‌های ناکافی در شهرها و شهرک‌هایی که سریعاً رشد می‌کنند، از جمله شکایات مشروع است. تقاضا برای بهبود بهداشت و آموزش را نمی‌توان نادیده گرفت. افزایش بلیط رفت و آمد به نظر می‌رسد جرقه بوده باشد؛ اما جدای از برخی عناصر راست‌گرا، به نظر نمی‌رسد تقاضای سرنگونی دولت مطرح باشد. آیا در برزیل تأثیر ونزوئلا را شاهدیم؟ بسیاری از اقداماتی که پس از شروع ناآرامی‌ها سریعاً توسط پارلمان به تصویب رسید، چندین سال است که مطرح و منتظر بررسی بوده است. مردم در خیابان‌ها دیده اند که چگونه ونزوئلا یا سرعت و موفقیت توانسته است با استفاده با درآمدهای نفتی خود برای سرمایه‌گذاری اجتماعی، تأسیسات بهداشتی و آموزشی را برای اکثر مردم خود فراهم نماید. حرکت ونزوئلا به سمت یک دموکراسی مشارکتی ممکن است الهام‌بخش تظاهرکنندگان بوده باشد. پرزیدنت روسف اکنون بسیاری از تقاضاهای تظاهرکنندگان را پذیرفته است، و خواهان یک مصالحه ملی برای بهبود خدمات عمومی، از طريق سرمایه‌‌گذاری ١٠٠ درصد درآمد نفت در آموزش و بهداشت شده است. پیشنهاد افزایش قیمت بلیط رفت و آمد نیز کنار گذاشته شده است. شاید او می‌بایست این اقدامات را قبل آن‌که توسط مردم خود درخبابان‌ها مجبور شود، اجرا می‌کرد. یک احتمال دیگر این است که این راه‌پیمایی ها دست او را در مقابل پارلمان که برای شروع اصلاحات آهسته یا مردد است، قوی کرده است. او میثاقی را با شرکت فرمانداران، شهرداران، احزاب، و رهبران جنبش اجتماعی پیشنهاد کرده است. این میثاق، به گفته او، به خواست‌های مطرح در خیابان پاسخ می‌دهد. برخلاف آن‌چه راست‌گرایان در نظر دارند، دولت او ممکن است از این روند حتا نیرومندتر از پیش بیرون بیاید. پاسخ ستم‌گرانه پلیس نظامی کمک نکرده است؛ اما باید بیاد داشت که بسیاری از نیروهای پلیس و ارتش در آمریکای لاتین در «مدرسه آمریکا» در ایالات متحده تعلیم دیده اند. آن‌ها آموخته اند چگونه سرکوب کنند، شکنجه نمایند و نهایتاً شهروندان خود را مطلع کنند. این‌که پلیس نظامی برزیل این‌نوع تعلیمات را داشته است یا نه به جای خود، اما این الگویی است که توسط اکثر نیروهای پلیس و ارتش آمریکای لاتین نسخه برداری شده است. از تصاویر تلویزیونی به نظر می‌رسد که پلیس برزیل با این تاکتیک‌ها آشنا است. در بخش ما از جهان گرایشی وجود دارد که به شیوه ای منفی به تظاهرات و اعتصابات در کشورهای خود ما نگاه می‌کند. این دیدی است که توسط رسانه‌های متعلق به طبقات حاکم پرورش می‌یاید. آن‌ها از امکان انقلاب در داخل می‌ترسند، اما اگر تظاهرات در بخش دیگری از جهان باشد و با برنامه آن‌ها بخواند، آنوقت، موضوع چیزی دیگری است. تظاهرات و راهپیمایی‌ها همچنین می‌تواند نشانگر یک دموکراسی ثابت و عملی باشد، بویژه در آمریکای لاتین، که تا این اواخر تظاهرات و راه‌پیمایی‌ها تحمل نمی‌شد. برزیلی‌ها از تظاهرات دانشجویی در ١۹۶۸ که ددمنشانه توسط نظامیان سرکوب شد، بخوبی آگاهند. کشور از ١۹۶۴ تحت حکومت دیکتاتوری نظامی بود. این دیکتاتوری با یک کودتای نظامی علیه جوآو گولارت، رییس‌جمهور چپ‌گرا به قدرت رسید و تا ١۹۸۵ بر برزیل حکومت کرد. لازم به گفتن نیست که ایالات متحده از این کودتا پشتیابانی کرد، اما برزیلی‌ها (به‌استثنای برخی‌ها در راست افراطی) نمی‌خواهند به آن روزها بازگردند. communistpartyofireland.ie/sv/09-brazil.html

Posted on: Sat, 13 Jul 2013 14:05:49 +0000

درک کردن رویدادها دربرزیل ۲۲ تير - TopicsExpress

Trending Topics

Recently Viewed Topics